«Το τίμημα παραμονής της χώρας στο Ευρώ ήταν και είναι αναμφισβήτητα πολύ βαρύ για μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Κάθε άλλη επιλογή όμως θα ήταν πολύ χειρότερη. Εκτός ευρώ τα πράγματα δεν θα ήταν απλώς γκρίζα, όπως είναι σήμερα, αλλά κατάμαυρα και για πολλές δεκαετίες. Η χρεοκοπία θα οδηγούσε σε απώλεια εισοδημάτων των μισθωτών και των συνταξιούχων που θα ήταν τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερη από τη σημερινή. Αυτό το γλιτώσαμε. Και δεν είναι λίγο. Σήμερα είμαστε σε θέση να προσδοκούμε καλύτερες μέρες. Υπάρχουν αναλαμπές ελπίδας μέσα στο γκρίζο. Εάν καταφέρουμε να περάσουμε συντεταγμένα από τον τρικυμιώδη κάβο του πρώτου εξαμήνου του 2013, θα έχουμε έσοδα από την αυξημένη τουριστική κίνηση και μια ανάσα -έστω και εποχική- για την ανεργία»
Να εξηγήσω απ’ την αρχή ότι η δήλωση αυτή δεν ανήκει στο Σαμαρά,
ούτε στο …Βενιζέλο, ούτε και στο τρίτο νούμερο
της συγκυβέρνησης. Αυτά είναι τα «πτερόεντα έπεα» της Δαμανάκη. Θα μου πεις: τι
άλλο θα περίμενες να πει; επίτροπος της Κομισιόν είναι, και εγκάθετη εκεί από το
ΠΑΣΟΚ.
Το προβλημα μου είναι (και είναι όντως καταδικό μου
προβλημα) ότι δεν μπορώ να ακούσω αυτή την κυρία, ή να διαβάσω αναφορά σ΄ αυτήν,
χωρίς να σκεφτώ τον ραδιοφωνικό σταθμό του πολυτεχνείου (Νοέμβρη 1974). Βέβαια από
τότε πέρασαν τέσσερις δεκαετίες, και πολλά άλλαξαν στην ελληνική πολιτική σκηνή,
μεταξύ των οποίων και πολλά ομοιώματα ανθρώπων που κυβερνούν, κυβέρνησαν ή φιλοδοξούν
να κυβερνήσουν την ταλαίπωρη χώρα μας.
Επιτρέψτε μου μια ξαφνική αλλαγή θέματος εδώ: είναι νόμος της
πολιτικής οικονομίας ότι η τιμή ενός προϊόντος εξαρτάται από τη ζήτηση και προσφορά
του. Αυτό δεν ισχύει για την τιμή του ανθρώπου. Ισχύει όμως για τα ανθρωποειδή προϊόντα του συστήματος, ολων των ειδών, σχημάτων και αποχρώσεων (δεξιά, αριστερά, μπροστά και πίσω απο το ΚΚΕ που
αποτελεί εξαίρεση), αρκετά από τα οποία χρημάτισαν «εξεγερμένοι» του πολυτεχνείου.
Τόσο βαθιά η διάβρωση από την σαπίλα, τέτοια ξεφτίλα.
M
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου