Ως μοναδικό θετικό από την χθεσινή εκλογική αναμέτρηση, καταγράφω την
πανωλεθρία της ντόπιας Χρυσής Αυγής ( ΕΛΑΜ ) με το ποσοστό 0,88%. Για
την ώρα δεν έχει προστεθεί, στις μύριες επιπλοκές για την οικονομία και
το κυπριακό που κληροδοτεί η προηγούμενη πενταετία της κυβέρνησης
Χριστόφια, ένα επιπλέον πρόβλημα με το κόμμα των ναζιστών. Αυτό πρέπει
να λεχθεί.
Πρώτα παραπολιτικά σχόλια...
1. Ο Νίκος Αναστασιάδης, με την πρώτη εμφανισή του μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, θα πρέπει να κατοχυρωθεί ως ο επίσημος πολιτικός τσαρλατάνος του τόπου. Ο σίγουρος μελλοντικός Πρόεδρος της Κύπρου αποδείχτηκε πολύ λίγος για να είναι πρόεδρος όλης της Κύπρου, εφόσον στο πρώτο του μήνυμα λαϊκισε τραγικά και μίλησε για ήττα του ΑΚΕΛ και του κόμματος που μας έφερε τα κοινωνικά παντοπωλεία και τα σισσύτια!! Φαίνεται πως η προεκλογική περίοδος, η στενή επαφή του Νίκου με το κόμμα του και με τους Γιωρκάτζηδες, Ρίκκους και Συλλούρηδες, στοίχησε στην ποιότητα τόσο της συμπεριφοράς του όσο και στην ποιότητα της αντίληψης του. Τραγικά λίγος και ξεκάθαρα μικροπρεπής.
2. Ο Τάκης Χατζηγεωργίου εκ μέρους του ΑΚΕΛ και του επιτελείου Μαλά, ο οποίος στην πρώτη του δήλωση απέδειξε το πόσο στενά είναι τα όρια της αντίληψης του κόμματος και του μηχανισμού του. Δήλωσε πως το ΑΚΕΛ δεν εκκινεί από το 27% αλλά από το 33% γιατί πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως η αριστερή αποχή ( που ήταν η ψηλότερη από όλα τα κόμματα ) καθώς και το 17% ακελικών που ψήφισε Γ. Λιλλήκα, είναι "συναισθηματικοί"ψήφοι και πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι ως ψήφοι προς τον Μαλά για τον 2ο γύρο. Με τζείνον το πλευρό να τζοιμάσαι Τάκη...ο κομματικός μηχανισμός βλάφτει σοβαρά την επαφή με την κοινωνία...μικροπρεπής απέναντι στους ψηφοφόρους της αριστεράς από άλλη άποψη...
3. Οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ, από τους οποίους 7 στους 10 δεν πειθάρχησαν στον μηχανισμό του
Πρώτα παραπολιτικά σχόλια...
1. Ο Νίκος Αναστασιάδης, με την πρώτη εμφανισή του μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, θα πρέπει να κατοχυρωθεί ως ο επίσημος πολιτικός τσαρλατάνος του τόπου. Ο σίγουρος μελλοντικός Πρόεδρος της Κύπρου αποδείχτηκε πολύ λίγος για να είναι πρόεδρος όλης της Κύπρου, εφόσον στο πρώτο του μήνυμα λαϊκισε τραγικά και μίλησε για ήττα του ΑΚΕΛ και του κόμματος που μας έφερε τα κοινωνικά παντοπωλεία και τα σισσύτια!! Φαίνεται πως η προεκλογική περίοδος, η στενή επαφή του Νίκου με το κόμμα του και με τους Γιωρκάτζηδες, Ρίκκους και Συλλούρηδες, στοίχησε στην ποιότητα τόσο της συμπεριφοράς του όσο και στην ποιότητα της αντίληψης του. Τραγικά λίγος και ξεκάθαρα μικροπρεπής.
2. Ο Τάκης Χατζηγεωργίου εκ μέρους του ΑΚΕΛ και του επιτελείου Μαλά, ο οποίος στην πρώτη του δήλωση απέδειξε το πόσο στενά είναι τα όρια της αντίληψης του κόμματος και του μηχανισμού του. Δήλωσε πως το ΑΚΕΛ δεν εκκινεί από το 27% αλλά από το 33% γιατί πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως η αριστερή αποχή ( που ήταν η ψηλότερη από όλα τα κόμματα ) καθώς και το 17% ακελικών που ψήφισε Γ. Λιλλήκα, είναι "συναισθηματικοί"ψήφοι και πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι ως ψήφοι προς τον Μαλά για τον 2ο γύρο. Με τζείνον το πλευρό να τζοιμάσαι Τάκη...ο κομματικός μηχανισμός βλάφτει σοβαρά την επαφή με την κοινωνία...μικροπρεπής απέναντι στους ψηφοφόρους της αριστεράς από άλλη άποψη...
3. Οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ, από τους οποίους 7 στους 10 δεν πειθάρχησαν στον μηχανισμό του
δικού τους κόμματος, ήταν η έκπληξη των χθεσινών
αποτελεσμάτων. Εντέλει, η βάση του κόμματος - γέννημα/θρέμμα του
κυπριακού κράτους - έστω για τους λάθος λόγους, γύρισαν την πλάτη στη
σίγουρη εισδοχή του ΔΗΚΟ στο προεδρικό μέσω της νίκης του Αναστασιάδη.
Κοίτα να δεις τα δηκόπουλα...
Οι διάδοχοι...
Τόσο ο Νίκος Αναστασιάδης όσο και ο Σταύρος Μαλάς, διεκδικούν την Προεδρία της χώρας ως σύμφωνοι διάδοχοι της διακυβέρνησης Χριστόφια, η οποία επέφερε τα εξής αποτελέσματα για τον τόπο, με τα οποία συντάσσονται από κοινού οι υποτιθέμενα διαφορετικοί υποψήφιοι πρόεδροι:
1. Την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο και την αναγκαιότητα τήρησης του μνημονίου.
2. Την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και τη σύνδεση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας ως "μεγάλης εξωτερικής πολιτικής" για την επίλυση του Κυπριακού σε σχέση με τους όρους της αγοραπωλησίας του φυσικού αερίου, και της σύναψης συμμαχιών με κεντρικό άξονα την ενέργεια.
3. Τις στενές σχέσεις με το Ισραήλ ως στρατηγικού συμμάχου.
4. Τον ευρωκεντρισμό και την εξυπηρέτηση των ευρωενωσιακών και αμερικανικών συμφερόντων.
5. Την απώλεια της Ρωσίας ως στρατηγικού γεωπολιτικού συμμάχου της Κύπρου ( μια παράδοση που κρατούσε από τις αρχές του αιώνα, η απώλεια της οποίας οφείλεται δυστυχώς στην διακυβέρνηση Χριστόφια ) και ο καινούριος ρόλος της Ρωσίας ως χώρας με καθαρά και μόνο οικονομικά συμφέροντα με την στενή έννοια, δηλαδή με την έννοια της διασφάλισης των καταθέσεων ρωσικών κεφαλαίων στην Κύπρο του ύψους των 70 δις. ( η "Βαξεβάνεια" μικροπολιτική για τον ξεπλυμένο Νίκο που διακινεί 10 δις μέσω του δικηγορικού του γραφείου, είναι καθαρή μικροπολιτική και τίποτα περισσότερο. Στην ουσία τόσο το ΑΚΕΛ όσο και το ΔΗΣΥ είναι πλήρως εξαρτώμενοι από τα ρώσικα κεφάλαια )
6. Την πολυσυζητημένη "πολυπολική" εξωτερική πολιτική ( η μεγαλύτερη αποτυχία της διακυβέρνησης για την οποία αισθάνεται περήφανο το ακελικό περιβάλλον και την οποία υιοθέτησε και το ΔΗΣΥ, ακόμα και ο αρχιεπίσκοπος... ), η οποία έθεσε την Κύπρο και τους Κύπριους πολίτες, ειδικότερα σε συνάρτηση με τα ενεργειακά συμφέροντα και την παγκόσμια εμπόλεμη πόλωση ΗΠΑ-Ρωσίας, στη δεινή θέση μέγιστης επικινδυνότητας για την φυσική και οικονομική τους επιβίωση.
7. Τον Βλαδιμήρ Πούτιν ο οποίος εύλογα θα κρατά είτε τον κ. Αναστασιάδη είτε τον κ.Μαλά από τα αρχ....,( σόρυ ) με την απειλή απόσυρσης των Ρωσικών κεφαλαίων, εφόσον τα συμφέροντα της Ρωσίας είναι πλέον καθαρά και μόνο συμφέροντα καταθετών, και εφόσον έχει παρέλθει οριστικά η διάθεση χαϊδέματος της Κύπρου από τη Ρωσία για γεωπολιτικούς λόγους.
8. Την πλήρη εξάρτηση από την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία συνεχίζει να παίζει σε δύο ταμπλό, τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με τη Ρωσία και η οποία παραμένει η μόνη οδός επαναφοράς του ενδιαφέροντος της Ρωσίας για την Κύπρο ως γεωστρατηγικού συμμάχου.
9. Την μετεκλογική συμμαχία δεξιάς-αριστεράς για τα εργασιακά θέματα. Απόδειξη η κατάληξη της απεργίας των οικοδόμων, η οποία έληξε με συμβιβασμό - ως είθισται. Το ακελ - είναι ηλίου φαεινότερο - θα αποτελέσει τον μετεκλογικό συνεργάτη του Νίκου Αναστασιάδη για την ομαλή τήρηση των μνημονιακών μέτρων και νομοσχεδίων.
10. Την αναγκαιότητα υπαγωγής της Κύπρου στο ΝΑΤΟ - στην οποία φαινομενικά το ΑΚΕΛ αντιτίθεται - και η οποία θα σερβιριστεί ως αναγκαιότητα ασφάλειας του τόπου, ενόψει της έντασης των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων καθώς και του διαφαινόμενου πολέμου μετάξυ ΗΠΑ-Ρωσίας.
Ο Γιώργος Λιλλήκας...
Είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Μόνο ένας ηλίθιος θα πετούσε ένα 25% το οποίο κέρδισε με την στήριξη ενός φτωχού και μικρού κόμματος όπως η ΕΔΕΚ και χωρίς το δεκανίκι ενός ισχυρού κομματικού μηχανισμού από πίσω.
Ο Γιώργος Λιλλήκας δεν πρόκειται - υποθέτω - να χαρίσει αυτό το ποσοστό την επόμενη Κυριακή σε κανένα από τους δύο υποψηφίους.
Εαν είναι αρκετά έξυπνος - ελπίζω πως όχι - θα μετατρέψει αυτό το ποσοστό από πατριωτικά δεξιό σε πατριωτικά αριστερό ποσοστό. Σε αυτό το ενδεχόμενο, θα βρει συμμάχους τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Το Αριστερό Ρεύμα του Συριζα, ο κ.Λαφαζάνης, μέρος του ΝΑΡ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο κ. Δελαστίκ, μέρος της βάσης του ΚΚΕ και κάποια μεμονομένα πια στελέχη της ηγεσίας ΚΚΕ, είναι φανερό πως επιθυμούν ένα τέτοιο ιστορικό πισωγύρισμα της πολιτικής της επαναστατικής αριστεράς σε πολιτικές με κεντρικό άξονα ένα εθνικό πατριωτικό μέτωπο. Νομίζω πως επ αυτού γίνεται σήμερα μια μικρή "σφαγή" με αφορμή τον προσυνεδριακό διάλογο. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο επ αυτού για την ώρα, δεν θέλω και δεν αισθάνομαι πως έχω το δικαίωμα...
Πάντως η δική μου ψήφος κατά του Λιλλήκα ήταν και μια στάση καθαρής διαφωνίας με τη ενδεχόμενη σύσταση μιας τέτοιας πολιτικής δύναμης...
Το ΑΚΕΛ από την άλλη μεριά είναι ξεκάθαρα εξαρτώμενο και χωρίς καμιά προοπτική, πέραν της πελατειακής διαχείρισης μέσω της συνήθους πομπώδους συνθηματολογίας περί ήττας του νεοφιλελευθερισμού.
Είμαστε λοιπόν με το πιστόλι στον κρόταφο από παντού. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν πρόκειται να δώσει καμιά λύση.
ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ έχουν έτοιμη την εθνική συναίνεση και η διακυβέρνηση Δ. Χριστόφια έφερε τον τόπο σε μια θέση από την οποία καμιά πολιτική δύναμη - ακόμη κι αν υπήρχε τέτοια πολιτική δύναμη - δεν θα μπορούσε αυτή τη χρονική στιγμή να απεγκλωβίσει την Κύπρο από την πολιτική και οικονομική καταστροφή.
Λευκό στον δεύτερο γύρο. Συνειδητά.
Οι διάδοχοι...
Τόσο ο Νίκος Αναστασιάδης όσο και ο Σταύρος Μαλάς, διεκδικούν την Προεδρία της χώρας ως σύμφωνοι διάδοχοι της διακυβέρνησης Χριστόφια, η οποία επέφερε τα εξής αποτελέσματα για τον τόπο, με τα οποία συντάσσονται από κοινού οι υποτιθέμενα διαφορετικοί υποψήφιοι πρόεδροι:
1. Την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο και την αναγκαιότητα τήρησης του μνημονίου.
2. Την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και τη σύνδεση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας ως "μεγάλης εξωτερικής πολιτικής" για την επίλυση του Κυπριακού σε σχέση με τους όρους της αγοραπωλησίας του φυσικού αερίου, και της σύναψης συμμαχιών με κεντρικό άξονα την ενέργεια.
3. Τις στενές σχέσεις με το Ισραήλ ως στρατηγικού συμμάχου.
4. Τον ευρωκεντρισμό και την εξυπηρέτηση των ευρωενωσιακών και αμερικανικών συμφερόντων.
5. Την απώλεια της Ρωσίας ως στρατηγικού γεωπολιτικού συμμάχου της Κύπρου ( μια παράδοση που κρατούσε από τις αρχές του αιώνα, η απώλεια της οποίας οφείλεται δυστυχώς στην διακυβέρνηση Χριστόφια ) και ο καινούριος ρόλος της Ρωσίας ως χώρας με καθαρά και μόνο οικονομικά συμφέροντα με την στενή έννοια, δηλαδή με την έννοια της διασφάλισης των καταθέσεων ρωσικών κεφαλαίων στην Κύπρο του ύψους των 70 δις. ( η "Βαξεβάνεια" μικροπολιτική για τον ξεπλυμένο Νίκο που διακινεί 10 δις μέσω του δικηγορικού του γραφείου, είναι καθαρή μικροπολιτική και τίποτα περισσότερο. Στην ουσία τόσο το ΑΚΕΛ όσο και το ΔΗΣΥ είναι πλήρως εξαρτώμενοι από τα ρώσικα κεφάλαια )
6. Την πολυσυζητημένη "πολυπολική" εξωτερική πολιτική ( η μεγαλύτερη αποτυχία της διακυβέρνησης για την οποία αισθάνεται περήφανο το ακελικό περιβάλλον και την οποία υιοθέτησε και το ΔΗΣΥ, ακόμα και ο αρχιεπίσκοπος... ), η οποία έθεσε την Κύπρο και τους Κύπριους πολίτες, ειδικότερα σε συνάρτηση με τα ενεργειακά συμφέροντα και την παγκόσμια εμπόλεμη πόλωση ΗΠΑ-Ρωσίας, στη δεινή θέση μέγιστης επικινδυνότητας για την φυσική και οικονομική τους επιβίωση.
7. Τον Βλαδιμήρ Πούτιν ο οποίος εύλογα θα κρατά είτε τον κ. Αναστασιάδη είτε τον κ.Μαλά από τα αρχ....,( σόρυ ) με την απειλή απόσυρσης των Ρωσικών κεφαλαίων, εφόσον τα συμφέροντα της Ρωσίας είναι πλέον καθαρά και μόνο συμφέροντα καταθετών, και εφόσον έχει παρέλθει οριστικά η διάθεση χαϊδέματος της Κύπρου από τη Ρωσία για γεωπολιτικούς λόγους.
8. Την πλήρη εξάρτηση από την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία συνεχίζει να παίζει σε δύο ταμπλό, τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με τη Ρωσία και η οποία παραμένει η μόνη οδός επαναφοράς του ενδιαφέροντος της Ρωσίας για την Κύπρο ως γεωστρατηγικού συμμάχου.
9. Την μετεκλογική συμμαχία δεξιάς-αριστεράς για τα εργασιακά θέματα. Απόδειξη η κατάληξη της απεργίας των οικοδόμων, η οποία έληξε με συμβιβασμό - ως είθισται. Το ακελ - είναι ηλίου φαεινότερο - θα αποτελέσει τον μετεκλογικό συνεργάτη του Νίκου Αναστασιάδη για την ομαλή τήρηση των μνημονιακών μέτρων και νομοσχεδίων.
10. Την αναγκαιότητα υπαγωγής της Κύπρου στο ΝΑΤΟ - στην οποία φαινομενικά το ΑΚΕΛ αντιτίθεται - και η οποία θα σερβιριστεί ως αναγκαιότητα ασφάλειας του τόπου, ενόψει της έντασης των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων καθώς και του διαφαινόμενου πολέμου μετάξυ ΗΠΑ-Ρωσίας.
Ο Γιώργος Λιλλήκας...
Είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Μόνο ένας ηλίθιος θα πετούσε ένα 25% το οποίο κέρδισε με την στήριξη ενός φτωχού και μικρού κόμματος όπως η ΕΔΕΚ και χωρίς το δεκανίκι ενός ισχυρού κομματικού μηχανισμού από πίσω.
Ο Γιώργος Λιλλήκας δεν πρόκειται - υποθέτω - να χαρίσει αυτό το ποσοστό την επόμενη Κυριακή σε κανένα από τους δύο υποψηφίους.
Εαν είναι αρκετά έξυπνος - ελπίζω πως όχι - θα μετατρέψει αυτό το ποσοστό από πατριωτικά δεξιό σε πατριωτικά αριστερό ποσοστό. Σε αυτό το ενδεχόμενο, θα βρει συμμάχους τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Το Αριστερό Ρεύμα του Συριζα, ο κ.Λαφαζάνης, μέρος του ΝΑΡ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο κ. Δελαστίκ, μέρος της βάσης του ΚΚΕ και κάποια μεμονομένα πια στελέχη της ηγεσίας ΚΚΕ, είναι φανερό πως επιθυμούν ένα τέτοιο ιστορικό πισωγύρισμα της πολιτικής της επαναστατικής αριστεράς σε πολιτικές με κεντρικό άξονα ένα εθνικό πατριωτικό μέτωπο. Νομίζω πως επ αυτού γίνεται σήμερα μια μικρή "σφαγή" με αφορμή τον προσυνεδριακό διάλογο. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο επ αυτού για την ώρα, δεν θέλω και δεν αισθάνομαι πως έχω το δικαίωμα...
Πάντως η δική μου ψήφος κατά του Λιλλήκα ήταν και μια στάση καθαρής διαφωνίας με τη ενδεχόμενη σύσταση μιας τέτοιας πολιτικής δύναμης...
Το ΑΚΕΛ από την άλλη μεριά είναι ξεκάθαρα εξαρτώμενο και χωρίς καμιά προοπτική, πέραν της πελατειακής διαχείρισης μέσω της συνήθους πομπώδους συνθηματολογίας περί ήττας του νεοφιλελευθερισμού.
Είμαστε λοιπόν με το πιστόλι στον κρόταφο από παντού. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν πρόκειται να δώσει καμιά λύση.
ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ έχουν έτοιμη την εθνική συναίνεση και η διακυβέρνηση Δ. Χριστόφια έφερε τον τόπο σε μια θέση από την οποία καμιά πολιτική δύναμη - ακόμη κι αν υπήρχε τέτοια πολιτική δύναμη - δεν θα μπορούσε αυτή τη χρονική στιγμή να απεγκλωβίσει την Κύπρο από την πολιτική και οικονομική καταστροφή.
Λευκό στον δεύτερο γύρο. Συνειδητά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου