"φταίει που είναι εργάτης κι όχι επιχειρηματίας".

Πριν λίγες βδομάδες έκανε το γύρω στα Βρετανικά ΜΜΕ η παραπάνω φωτογραφία, συνοδευόμενη από διάφορα σχόλια. Δείχνει τον 24χρονο Adam Pacitti, απόφοιτο πανεπιστημιακών σπουδών στα μέσα ενημέρωσης (media production - Winchester University) και γράφει:

«ξόδεψα τις τελευταίες 500 λίρες μου σ΄ αυτόν τον διαφημιστικό πίνακα (…). Παρακαλώ δώστε μου μια δουλειά» δίνοντας την ηλεκτρονική διεύθυνση του.

Η διαφήμιση του Adam αναρτήθηκε  σε μια μοδάτη περιοχή του Λονδίνου, (Shoreditch) προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά δεν γνωρίζω αν, σαν αποτέλεσμα της ευρηματικής κι έξυπνης κίνησης του, ο Adam Pacitti βρήκε τελικά δουλειά.

Εδώ πέρα, στην λιγότερο «πολιτισμένη» Ελλάδα μας βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με εικόνες όπως αυτή (του Reuters) παρακάτω που δεν χρειάζεται λόγια.

Ωστόσο, από Το Βήμα μαθαίνουμε κάτι πολύ «ελπιδοφόρο» που έχει σχέση με την εικονογραφία της αθλιότητας την οποία Tο Bήμα κι η τάξη που υπηρετεί δεν μπορούν να κρύψουν. Προσπαθούν όμως συστηματικά να συσκοτίσουν τις αιτίες της αθλιότητας. Η αστοφυλάδα λοιπόν μας πληροφορεί ότι κάποιος 56χρονος Δημήτρης, οικοδόμος επί 42 χρόνια,

«όπως λέει, είδε τις δουλειές να εξαφανίζονται και αντίθετα με άλλους ανέργους, δεν άφησε τα ταμπού να τον εμποδίσουν να κάνει ότι μπορεί για την γυναίκα και τα δύο του παιδιά. Σήμερα, είναι περήφανος για την νέα του «δουλειά» που επέλεξε σαν έσχατη λύση ώστε να επιβιώσει στην Ελλάδα της κρίσης. Και όπως αντελήφθη, αυτή η λύση μπορεί ακόμη και να πληρώνει καλά».

Ο Δημήτρης, μαθαίνουμε, έγινε επιχειρηματίας (!) ρακοσυλλέκτης. Στην αρχή κάλυπτε το πρόσωπό του με κουκούλα ή μαντήλι γιατί δεν ήθελε να τον αναγνωρίζουν και ντρεπόταν. Όμως, μας λέει Το Βήμα,

«Η τόλμη του Δημήτρη του επέτρεψε να συνεχίσει να στηρίζει την οικογένειά του, τον 26χρονο άνεργο γιο του και την έφηβη κόρη του. Ανησυχεί ωστόσο για το δικό τους μέλλον».

Και η αστοφυλάδα καταλήγει στη βαθυστόχαστη συμβουλή για τους νέους που, υποτίθεται, έδωσε ο νέος επιχειρηματίας Δημήτρης:

«να δοκιμάσουν την συλλογή σκουπιδιών, σημειώνει.‘αντί να κάθονται στις καφετέριες όλη μέρα θα μπορούσαν να κάνουν μία προσπάθεια ...’»

Από Το Βήμα και τους αστούς, η "φιλοσοφημένη" προτροπή είναι «γίνε ευρηματικός, όπως ο Adam ή ο ''κάποιος'' Δημήτρης, μην κάθεσαι άπραγος στον καναπέ ή στην καφετέρια, δήξε προθυμία και διάθεση για δουλειά, μην ντρέπεσαι να λερώσεις τα χέρια σου και να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές, και δουλειά κάπου... θα βρεις!»

Δηλαδή η οικονομική κρίση των καπιταλιστών και, το παράγωγό της, η ανεργία δεν είναι πρόβλημα μιας και το θέμα επαφίεται στην ατομική προσπάθεια του άνεργου. Συμπερασματικά, αν δεν βρίσκει δουλειά είναι γιατί είναι τεμπέλης, ή γιατί του λείπει η επιχειρηματική πρωτοβουλία. Δηλαδή φταίει ο εργάτης για την ανεργία του, και για την μιζέρια του. Ε, και στο τέλος της μέρας, φταίει ο ίδιος που είναι εργάτης κι όχι επιχειρηματίας.