Τι είναι και τι δεν είναι το «ΠΑΜΕ κατά διαόλου»

Δεν γνωρίζω το συγγραφέα του παρακάτω κειμένου, δεν ξέρω τι τρώει, τι πίνει και αν  παίρνει ψυχοτροπικά. Tο σημείωμα αυτό δεν αναφέρεται στο πρόσωπο του αλλά στον πολιτικό τύπο ανθρώπου τον οποίο το κείμενο εκφράζει. Υποθέτω ότι αν, όπως υποδηλώνεται στο κείμενο, πράγματι  ανήκει στην κατηγορία αυτών που νοιώθουν την πίεση και υποφέρουν απο την επέλαση του ανθρωποφάγου κεφαλαίου, τότε αν είχε το γνώθι σ' αυτόν δεν θα έγραφε το κείμενο αυτό. Πιθανόν να  έγραφε κάτι σαν την παράφραση του κειμένου που ακολουθεί κάτω απ' αυτό, η οποία μπορεί να διαβαστεί σαν ομολογία ενός θλιβερού υποταγμένου εργάτη. Άρα μόνο αν του λείπει το γνώθι σ’ αυτόν καταλήγει να γράφει αυτό το κείμενο, επιδεικνύοντας μια υποταγή χείριστου είδους, χαρακτηριστική ενός κακοπροαίρετου μικροαστού (είτε είναι εργάτης είτε μικροαστός).

Αν όμως δεν ανήκει στην κατηγορία αυτών που υποφέρουν και γράφει σαν να νιώθει την πίεση τους, τότε το γραπτό του επιδεικνύει ένα κακοηθέστατο υποκριτικό παίγνιο χαρακτηριστικό ενός αλαζονικού αστού.

 το πρωτοτυπο

«Βλέπω δεκαετίες τώρα την ανεύθυνη συμπεριφορά των διαφόρων επαναστατών - δημοκρατικών - προοδευτικών, που με το παραμικρό κάνουν μπάχαλο όλη τη χώρα. Θλίβομαι, όμως, ιδιαίτερα τώρα, που είμαστε σε τόσο ευαίσθητη στιγμή, που δεν καταλαβαίνουν τη ζημιά που προκαλούν σ΄ όλους μας (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού τους). Κατανοώ πλήρως την πίεση που αισθάνονται πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας, άλλωστε κι εγώ αυτή την πίεση νοιώθω και το ίδιο υποφέρω. Αυτό το γαϊτανάκι, όμως, των κινητοποιήσεων, των απεργιών, των εφόδων σε υπουργεία, κλπ, φτάνει στα όρια της καφρίλας, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, του εγωισμού και της καθαρής βλακείας που οδηγεί απλά σε αυτοκαταστροφή.


»Δεν ελπίζω σε αλλαγή νοοτροπίας όλων αυτών των επαναστατημένων. Εύχομαι μόνο να κρατήσει η κυβέρνηση σταθερή στάση, γιατί αν υποχωρήσει (όπως τόσες έκαναν παλιότερα) το ρεύμα της καφρίλας θα καταστρέψει όλους μας. Ήδη, κάθε είδους επενδυτής και κάθε τουρίστας έχει σοκαριστεί από την μέχρι τώρα συμπεριφορά μας (και, βέβαια, δικαίως μας βάζουν όλους στο ίδιο τσουβάλι) και μόλις πρόσφατα άρχισαν να ελπίζουν ότι συνερχόμαστε. Αν χαθεί κι αυτή η τελευταία ευκαιρία, είναι σίγουρο ότι δεν θα υπάρξει άλλη και η καταστροφή της χώρας θα έρθει με μαθηματική ακρίβεια. Όλος ο κόσμος θα μας γυρίσει την πλάτη, κι εμείς θα μείνουμε με την επανάσταση στο χέρι. Καλημέρα σ΄ όλους (είτε συμφωνούν, είτε όχι)». (capital.gr)

Και η παράφραση (ή αποκωδικοποίηση) του

επειδή έχω επιλεκτική όραση (η κάλο στον εγκέφαλο) δεν ήθελα να βλέπω πως για δεκαετίες  η σούπερ-υπεύθυνη συμπεριφορά των διαφόρων «δημοκρατικών» δειγμάτων πολιτικής αγυρτείας, των ταχυδακτυλουργών  της μίζας, της ρεμούλας, του ρουσφετιού και της πελατειοκρατιας δημιούργησαν αυτό το  μπάχαλο σ’ όλη τη χώρα.

Δεν θλίβομαι καθόλου, όμως (σαν να έχω υποφέρει λοβοτομή),  ιδιαίτερα τώρα, που είμαστε σε τόσο ευαίσθητη στιγμή (που μας γδέρνουν ζωντανούς, γιατί ούτε καν αισθάνομαι), τη ζημιά που προκαλούν σ΄ όλους μας (μη συμπεριλαμβανομένου του εαυτού τους).

Δεν κατανοώ καθόλου την πίεση που αισθάνονται πάρα πολλοί συνάνθρωποί μου, άλλωστε εγώ αυτή την πίεση είναι αδύνατον να την νοιώσω και να υποφέρω το ίδιο (λόγω λοβοτομής). Όμως, το να λέω γαϊτανάκι τις κινητοποιήσεις των απεργιών, κλπ,  ομολογώ, φτάνει στα όρια της καφρίλας, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, του εγωισμού και της καθαρής βλακείας που οδηγεί απλά σε αυτοκαταστροφή. Ωστόσο, δεν εγκαταλείπω την βολή μου, ας τρέξουν άλλοι.

Δεν ελπίζω σε αλλαγή νοοτροπίας όλων αυτών των υποταγμένων, σαν κι εμένα. Εύχομαι μόνο να μην κρατήσει η κυβέρνηση, γιατί αν δεν ανατραπεί (όπως τόσες παλιότερα) το ρεύμα της καφρίλας μας θα μας καταστρέψει όλους μας. Τότε, κάθε είδους επενδυτής και κάθε τουρίστας θα σχηματίζει την εντύπωση από την μέχρι τώρα συμπεριφορά μας (παρότι αδίκως μας βάζουν όλους στο ίδιο τσουβάλι) ότι μπορεί και να μας πηδήξει τσάμπα. Από καιρό παλεύουν να μας ρίξουν σε χειμερία νάρκη. Δηλαδή, πάμε κατά διαόλου…  

Τώρα βρήκαν τέτοια ευκαιρία που, είναι σίγουρο, άλλη παρόμοια δεν θα υπάρξει για να επιτύχουν με μαθηματική ακρίβεια την καταστροφή της ζωής της πλειονότητας.

Μα είτε ο κόσμος όλος μας γυρίσει την πλάτη, είτε μας λυπηθούν, τελικά εμείς ελπίδα δεν έχουμε - θα μείνουμε μ΄ ένα παλούκι στα οπίσθια. Καλημέρα σ΄ όλους (είτε συμφωνούν, είτε όχι).

Μ