Γιατί τόσοι εξορκισμοί κατά της βίας, στην σημερινή επέτειο

Όλοι θέλουν ένα κομμάτι απο την πίττα μνήμης του πολυτεχνείου. Κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε πόσο βίαιο είναι το σύστημα που εναλλάσσει την αστική δημοκρατία (που πάντα διατηρεί ατόφιο τον οικονομικό ολοκληρωτισμό, την δικτατορία της αστικής τάξης) με τον απροκάλυπτο πολιτικό ολοκληρωτισμό, τον φασισμό. Να ξεχάσουμε ότι το σύστημα αυτο, στην φασιστική εκδοχή του διέπραξε μαζική δολοφονία εναντίον αυτών που είχαν το ανάστημα να σταθούν όρθιοι και το σθένος να ξεσηκωθούν εναντίον του.

Άλλοι θέλουν να θυμόμαστε το πολυτεχνείο σαν μια ανώδυνη γιορτή, ξεχνώντας μια πικρή αλήθεια, ότι αρκετοί απο τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης κατέληξαν όχι μόνο να ξεχάσουν το πνεύμα της εξέγερσης, αλλά να γίνουν αδιάντροποι υπηρέτες του σημερινής πολιτικής κατάντιας. Ας θυμάται και τούτο όποιος μπορεί συνάμα και να σκέφτεται: τα πλέον επιφανή ομοιώματα ανθρώπων που πρόδωσαν ιδανικά, ξεπούλησαν φτηνά την αξιοπρέπεια τους, κι έσπειραν μια νοοτροπία κυνισμού στο λαό προέρχονται απο το «κέντρο» του πολιτικού φάσματος, απο αυτούς που δήθεν εχθρεύονται τα «άκρα», αλλά είναι έτοιμοι να πάρουν θέση ακραίου υπερασπιστή του συστήματος, που πάντα σημαίνει είσπραξη αργυρίων για τους ίδιους. Και ξέρουμε ποιοι σήμερα καταλαμβάνουν τις θέσεις στο "κέντρο" του πολιτικού φάσματος.

Αλλά ο λαός επιμένει να μην ξεχνά το νόημα του πολυτεχνείου, ακόμα κι αν δεν αντιδρά που του αρπάζουν το ψωμί απ' τό στο στόμα, που κατεδαφίζουν την παιδεία, την υγεία την πρόνοια και κάθε άλλη μορφή κρατικής παροχής που αποτελεί κριτήριο της στάθμης και του πολιτισμού του λαού, που αντί για ελευθερία οργανώνουν με αμείλικτο τρόπο το σκλάβωμα του για το παρόν και το μέλλον του.  

Κι επειδή θυμάται, οι αστοί του υπενθυμίζουν ότι δεν πρέπει να φαντασιώνεται ότι μπορεί ποτέ να γίνει βίαιος ή να ανεχτεί τη βία, διότι αυτο στρέφεται εναντίον (τίνος;) της δημοκρατίας, αν αγαπάς.

Η δήλωση απο το πολιτικό μόρφωμα που αποτελεί την κατεξοχήν έκφραση της κεντρώας πολιτικής αγυρτείας κι αμοραλισμού αποτελεί τον «μέσο» όρο της καθεστηκυίας πολιτικής σκέψης  που μας φτάνει σαν νουθεσία...

«Για πολλοστή φορά γίναμε μάρτυρες επιθέσεων από τους συνήθεις "επαναστάτες". Οι όψιμοι αγωνιστές της "δημοκρατίας" δεν σεβάστηκαν ούτε τον τιμημένο χώρο του Πολυτεχνείου και προπηλάκισαν τον υφυπουργό Παιδείας, την ώρα που τιμούσε με κατάθεση στεφάνου τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα. Ο προοδευτικός και δημοκρατικός κόσμος δεν πρέπει να ανεχτεί τέτοιους είδους φαινόμενα και συμπεριφορές. Η ΔΗΜΑΡ καταδικάζει απερίφραστα και χωρίς περιστροφές τη βία. Η βία είναι φασισμός, ανεξάρτητα από το ποιος μανδύας την περιβάλλει».

Κι οι αστικές φυλλάδες, τυπικά, «κρατούν το ίσο».

"Η βία

 Έχουμε αποδεχθεί, ως κοινωνία, τη βία σαν θεμιτό μέσο διαμαρτυρίας και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Οσα συνέβησαν χθες στη Θεσσαλονίκη αμαύρωσαν την εικόνα της χώρας και την έπληξαν καίρια, σε μια στιγμή που χρειάζεται κάθε δυνατό έρεισμα. Οσα συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια και στο Πολυτεχνείο με διάφορους τραμπούκους-ροπαλοφόρους δείχνουν ότι η δημοκρατία έχει καταλυθεί σε χώρους όπου υποτίθεται πως προστατεύεται όσο πουθενά αλλού. Είναι πολύ επικίνδυνος ο κατήφορος της βίας και της ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς του όχλου. Εκείνοι που τον οργάνωσαν, ανέχθηκαν ή επικρότησαν πρέπει να σκεφθούν πολύ καλά το πού οδηγεί τελικά τη χώρα πριν να είναι αργά. Αυτός ο κατήφορος δεν σταματά ούτε με μια αλλαγή κυβέρνησης ούτε με άλλο μαγικό τρόπο. Και το κυριότερο, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αντιθέτως διασφαλίζει την αποτυχία της χώρας". http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_16/11/2012_470353

"Ως γνωστόν, στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία. Και επίσης ως γνωστόν, στις δημοκρατίες υπάρχει ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία διακίνησης των ιδεών, ελευθερία του συνέρχεσθαι, ελευθερία στην εργασία... Στην Ελλάδα μπορείς να περπατάς ελεύθερος, να πηγαίνεις ελεύθερα όπου γουστάρεις, να συναντάς όποιον επιθυμείς - αρκεί να μη διαπράττεις ή να μην έχεις διαπράξει παρανομίες...

Είναι όμως έτσι; [...]  

- Αν είσαι καθηγητής στο πανεπιστήμιο, απόφυγε να υπερασπίσεις όχι τον νόμο αλλά ούτε τις απόψεις σου. Χθες ήταν ένα γιαούρτι, σήμερα ίσως είναι μια γροθιά, κάθε ημέρα ένα πηλοφόρι κι ένα μυστρί θα περιμένουν να σε χτίσουν στο στενό γραφείο σου.

[...]

Ωστε βία, λοιπόν. Ωστε ο Στάθης Παναγούλης δεν εκπροσωπούσε τις προάλλες στη Βουλή την υπερβολή αλλά την κανονικότητα. Αν το πολιτικό σύστημα ήταν ώριμο, ήδη οι πολιτικές δυνάμεις, έστω αυτές που κινούνται εντός συνταγματικού τόξου, θα είχαν συνεννοηθεί και θα είχαν καταδικάσει τη βία. Η πολιτική διαφωνία είναι εξίσου απαραίτητη με την ανάγκη νηφαλιότητας και επιχειρημάτων στον διάλογο".

http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4768265

"Πλήγμα στην καρδιά της δημοκρατίας

 Μόνιμο φαινόμενο της πολιτικοοικονομικής καθημερινότητάς μας τείνει να καταστεί η βία. Και δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός. Αναπόφευκτη είναι η κλιμάκωση την οποία παρακολουθούμε, από τη στιγμή που δεν εκφράστηκε έγκαιρα και με την επιβαλλόμενη αποφασιστικότητα η αποδοκιμασία του συνόλου του πολιτικού κόσμου για πράξεις ξένες για μια δημοκρατική κοινωνία.

Τα νέα χθεσινά κρούσματα είναι αποκαλυπτικά της πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί. [...]

Κι εδώ είναι που εντοπίζεται η ευθύνη του πολιτικού κόσμου. Ή τουλάχιστον της συντριπτικής πλειονότητάς του, που δηλώνει ότι δεν έχει και δεν θέλει να έχει την οποιαδήποτε σχέση με πράξεις βίας.

Μισόλογα και υπεκφυγές -το έχουμε ξαναπεί- δεν έχουν θέση σε τέτοιες περιπτώσεις. Γεγονότα όπως τα χθεσινά δεν έχουν θέση στη δημοκρατία. Αντίθετα την υπονομεύουν αφού χτυπούν την καρδιά της δημοκρατίας. Κι ο καθένας οφείλει να τοποθετηθεί υπεύθυνα απέναντί τους".

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22786&subid=2&pubid=63738752

Να κάνω μια ρητορική ερώτηση τώρα; Γιατί τόσοι εξορκισμοί κατά της βίας, ειδικά σήμερα, στην επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου; Φοβόσαστε, φίλτατοι αστοί; Προς το παρόν, όχι και τόσο... Αλλά ισχύει και το "φύλαγε τα ρούχα σου", έτσι;