Προς κ Αντώνη Σαμαρά: θα σας έλεγα...

  αναφορά στην ομιλία Σαμαρά στη βουλή στις 7 Νοέμβρη 2012

Όταν μιλάτε ως Πρωθυπουργός στη Βουλή, κ Σαμαρά, μιλάει η μεγαλοαστική τάξη δημόσια. Κι όταν μιλάει δημόσια αυτή η τάξη, η κάθε μια αλήθεια 'επιπλεει' πάνω απο τόσες πνιγμένες αλήθειες, τόσες διαστροφές της πραγματικότητας, που δειχνει σαν μια παράδοξη «μύγα μέσ’ στο γάλα».  Βέβαια, κάποιες αλήθειες είσαστε αναγκασμένος να τις πείτε, για να αφομοιωθεί το ψέμα και να αγνοηθούν οι μεγαλύτερες αλήθειες που αποσιωπούνται.

Είπατε λοιπόν  κ Σαμαρά πως «σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην πιο κρίσιμη απόφαση που χρειάστηκε να πάρει η Ελληνική Εθνική Αντιπροσωπεία τα τελευταία 37 χρόνια». Πολύ πιθανόν αυτο να είναι αλήθεια. «Ωμή ειλικρίνεια», ίσως να χαρακτηρίζει και τη δήλωση σας ότι τα μέτρα που ψηφίσατε εχτές «θα έπρεπε να τα είχαμε πάρει μόνοι μας από χρόνια. Χωρίς να μας το ζητήσει κανένας»… Αλλά οι εκφράσεις σε πρώτο πρόσωπο (πληθυντικού) «είχαμε» και «μας», αφορούν την τάξη σας κ Σαμαρά κι όχι όλους «εμάς». Γι αυτο μη μας συμπεριλαμβάνετε στο «εμάς» σας.

Όσοι απο εμάς (εννοώ το δικό μας, το άλλο «εμάς») που εχουν όραση και βλέπουν, είδαν ότι ο «εκμοντερνισμός», ο «εξορθολογισμός» του κράτους σας έχει δρομολογηθεί προ πολλού, «μ’ ανοιχτά χαρτιά» τουλάχιστον απο την περίοδο του Μάαστριχ. Και ότι τώρα βρήκατε την πλέον κατάλληλη ευκαιρία να υλοποιήσετε το πλάνο σας άρον-άρον αδιαφορώντας πλήρως για το οποιοδήποτε κόστος. Λοιπόν ακούγεται κακόγουστο (για να μην πω φωναχτά αηδιαστικό) το χωρατό στην δήλωση σας «Τι νομίζουν; Ότι εμείς δεν πονάμε; Ότι εμείς δεν πικραινόμαστε;» Ο λαός, που μάλλον νομίζεται ότι στέκει πολύ χαμηλότερα απο τις σόλες των παπουτσιών σας, σε τέτοιες περιπτώσεις χρησιμοποιεί τη φράση: «άσ’ τα ψόφια»... 

Έτσι, θα συμφωνούσα επίσης με την προτροπή σας να «μην παίζουμε μεταξύ μας αυτό το κακόγουστο θέατρο».

Για να λετε τώρα ότι μια εναλλακτική πολιτική «θα βύθιζε την Ελλάδα σε πολύ χειρότερη συμφορά», προφανώς εννοείται πως είναι ήδη βυθισμένη σε «συμφορά». Συμφωνούμε και σ΄ αυτο! Όμως, να επαναλάβω αυτο που αναφέρατε χτες, ότι δηλαδή είσαστε βουλευτής απο το 77, και να τονίσω ότι έχετε χρηματίσει κυβερνητικό στέλεχος σε διαδοχικές κυβερνήσεις. Για αυτή την συμφορά ευθύνονται άμεσα οι πολιτικοί που κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια, και πίσω απο αυτούς, η τάξη σας που τους καθοδηγεί αδιάκοπα. Ευθύνεστε κι εσείς προσωπικά, κ Σαμαρά. Κι αν είχατε ευθιξία, πρώτ’ απ’ όλα δεν θα κατείχατε το τρέχον πόστο σας. Θα ήσασταν κάπου μακριά, πιθανόν σε διακοπές, ωσάν (καλή ώρα) κι άλλοι προκάτοχοι του ίδιου πόστου...

Δεν θα μιλήσω εκτενώς για το τι στάση έχει πάρει η τάξη σας σχετικά με το αληθές γεγονός ότι, όπως είπατε, «η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο μιας περιοχής που εμφανίζει όλο και μεγαλύτερη γεωπολιτική αστάθεια». Διότι θα αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω προσβλητικούς όρους – θα αρκεστώ λίαν επιεικώς να πω ότι η δουλικότητα της (της τάξης σας εννοώ)  στους ιμπεριαλιστικούς πάτρωνες της, πάντα σε βάρος αυτού του έθνους που τόσο συχνά επικαλείστε, ήταν είναι και θα παραμείνει παραδειγματικά εξευτελιστική!

Νιώθετε ευχαριστημένος φαίνεται που, όπως είπατε, «από τα 31,3 δισεκατομμύρια της αμέσως επόμενης δόσης, μόνο 3,2 δισεκατομμύρια θα επιστρέψουν στους δανειστές ως τοκοχρεολύσια». Νιώθετε μήπως και ευτυχής που οι πολιτικές σας έσυραν την χώρα σε εξευτελιστική υποτέλεια και εξάρτηση στους διεθνείς χρηματιστές, και υποθήκευσαν το μέλλον των παιδιών και των εγγόνων μας στην τοκογλυφία; Εννοώ των δικών μας παιδιών, της δικής μας τάξης, όχι της δικής σας που δεν έχει ανάγκη με το «κουμάντο» που κάνατε, δεν είχε, και δεν θα έχει στο μέλλον.  Νιώθετε υπερήφανος μήπως για το απεχθέστατο φοροληστρικό καθεστώς που επιβάλλατε, «προς θεού», όχι στην δική σας τάξη, μα στον υπόλοιπο λαό μας; Η ερώτηση ήταν ρητορική. Αφού το επιδιώξατε και το πετύχατε, φυσικά και είστε ευτυχής. Και θα είστε ευτυχείς, εσείς κι ημέτεροι σας, υπό έναν όρο βέβαια: ότι ο υπόλοιπος λαός θα σας ανέχεται εσαεί.

Δικαιολογήσατε με «επιχειρήματα» την αναγκαιότητα να «σωθεί ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα». Το ξέρουμε ότι είσαστε υπηρέτες πρώτιστα της χρηματιστικής ελίτ. Εκείνο που θα ήθελα να υπολογίσετε είναι πόση ακόμα ρευστότητα πρέπει «χύσετε» στην μαύρη τρύπα σας, στην τρύπα του χρηματιστικού κεφαλαίου, μέχρις ότου η οικονομία σας να «εγκυμονήσει» την πολυπόθητη ανάπτυξη. Ας μην ρωτήσω τι μορφή θα είχε η υγεία, η παιδεία, οι κοινωνική πρόνοια, τα απτά δείγματα του σημερινού πολιτισμού μας, κ Σαμαρά, αν τους είχε αφιερωθεί ένα κλάσμα απο αυτά που ρούφηξε η τάξη σας απο το κράτος που λοιδορείτε προσάπτοντας του το χαρακτηρισμό «αποτυχημένο υβρίδιο». Πόσα ρούφηξε, στην ουσία απο τον ιδρώτα και πρόσφατα απο τα δάκρυα του υπόλοιπου λαού;  

Είπατε άλλη μια σοφή αλήθεια; «Για να σωθεί ένας λαός, πρέπει να το θέλει ο ίδιος». Θα συμπλήρωνα «κι αν το θέλει, μια άλλη προϋπόθεση για να σωθεί είναι να μπορεί». Η τάξη σας γνωρίζει πολύ καλά ότι αφού έχετε καταστήσει τον λαό «ανίκανο» να σας αντισταθεί (προς το παρόν θα συμπλήρωνα), κι αφού τον έχετε πείσει ότι δεν μπορεί, τώρα επιχειρείτε με επέκταση της λοβοτομής να τον κάνετε να αισθάνεται ότι δεν θέλει να σωθεί.

Ακούσαμε τις κινδυνολογίες σας και πως ψηφίσατε δήθεν για να μην πέσουμε σε «απόλυτη χρεοκοπία», «κοινωνικές εκρήξεις, με συγκρούσεις των άκρων, με εσωτερικό σπαραγμό». Σάμπως τα μέτρα αυτά και τα προηγούμενα,  και τα επόμενα (γι αυτο είμαστε σίγουροι), δεν είναι έκφραση μιας λυσσαλέας επίθεσης, σαν να μην είναι σύγκρουση της τάξης σας με πρώτιστα την δική μας. Μας περιπαίζετε,  κ Σαμαρά;

Ακούσαμε κι εμείς τις δικές σας «ύβρεις, προκλήσεις» κύριε μου.  Για τον (κατά την κρίση της τάξης σας) «ολοκληρωτισμό» που υπερασπιστήκαμε. Το κάναμε και το κάνουμε. Όχι γιατί ήταν «παράδεισος». Παράδεισο δεν θα τον άφηνε η τάξη σας να γίνει ποτέ, η τάξη σας διεθνώς που τον πολέμησε με ανεξάντλητο μένος. Αλλά διότι άφηνε ανοιχτή την προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον της δικής μας τάξης, της εργατικής. Κι η ελπίδα γι αυτο το μέλλον είναι ακόμα ζωντανή, είτε σας αρέσει είτε όχι. 

Ξεχάσατε μήπως ότι η «γραφειοκρατία, η κομματοκρατία, η παράλυση», η πελατιοκρατία, η διαφθορά, το ρουσφέτι, ο νεποτισμός, ο αυταρχισμός η καταστολή, η ρουφιανιά, ο ραγιαδισμός, η «ολοκληρωτική» σαπίλα,  είναι δικά και καταδικά σας έργα τέχνης, αφορούν τα χαρακτηριστικά του φαύλου κράτους που έκτισε η δική σας τάξη, εδώ; αφορα το δικο σας κρατος με τα πολύ περισσότερα κουσούρια απο όλα αυτά που αποδίδετε στον «υπαρκτό»; Και μην κάνετε πως δεν σας άρεσε το φαύλο κράτος σας επειδή τώρα χρειάζεστε να του κάνετε ανακαίνιση. Καλά σας υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια. Την τάξη σας υπηρετούσε, όχι την δική μας...

Και κάτι ακόμα: οι θεότητες σας όπως η «Επιχειρηματικότητα», η «Ανταγωνιστικότητα» είδαμε τι 'δώρα' έφεραν και φέρνουν σε εμάς που δεν ανήκουμε στην ελίτ σας και γενικά στην ανθρωπότητα...  Ένα πλανήτη που βαδίζει ολοταχώς προς οικολογική καταστροφή βιβλικών διαστάσεων, εξαιτίας του τρόπου παραγωγής σας, εξαιτίας της απληστίας σας. Συνάμα, εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών και σακατεμένων απο τους πόλεμους που εξαπολύουν οι ιμπεριαλιστές πάτρωνες σας απανταχού, εκατοντάδες εκατομμύρια πεινασμένων απανταχού, εκατοντάδες εκατομμύρια άρρωστων, άνεργων, περιπλανώμενων χωρίς στέγη, πεινασμένων. Εφιαλτική φτώχια δίπλα στην αυξανόμενη χλιδή της τάξης σας. 

Αυτο το συστημα το δικο σας μπορουν οι λαοι να το ξεχασουν; Όχι κ Σαμαρά. Θα σας έλεγα λοιπόν «κρατείστε την δική σας καπιταλιστική κόλαση για τον εαυτό σας – ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε». Όμως δεν μπορώ να το πω διότι αναγκάζετε την τάξη μου να «παίρνει» απο την κόλαση σας θέλοντας και μη. Κι αυτο ακριβώς εγώ θα ονόμαζα «ολοκληρωτισμό» κύριε μου.

Ακούσαμε ότι «την ‘κόλαση’ την έφεραν όσοι ζητούσαν συνέχεια ‘παροχές’ και προνόμια που δεν υπάρχουν αλλού στις άλλες αναπτυγμένες χώρες», πως «την φέρνουνε εκείνοι που έδιωξαν εργοστάσια και επενδύσεις από αυτόν τον τόπο». Δηλαδή οι εργάτες που ζητούν καλύτερους όρους εργασίας. Μα ποιος φυγάδευσε τα 650 δισ. στις ελβετικές τράπεζες, οι εργάτες; Ποιος φυγάδευσε άλλα τόσα σε επιχειρήσεις μαϊμού offshore, οι εργάτες; Και πόσα άρπαξε η τάξη σας σε επιδοτήσεις, φοροελαφρύνσεις, φοροδιαφυγή; Που στο διάβολο επιτελους πήγαν όλα αυτά και κατέληξε να ΄ναι τόσο διψασμένη για επενδύσεις η καπιταλιστική αγορά σας εδώ;

Οι εργάτες τα φάγανε;

Ακούσαμε και ξανακούσαμε για την περιβόητη ανάκαμψη και ανάπτυξη. Κάθε φορά που έχουμε μια καπιταλιστική κρίση, αφού συνήθως καλούνται οι εργαζόμενοι να πληρώσουν τα σπασμένα της, έρχεται και ο κύκλος της ανάκαμψης. Σ’ αυτο ελπίζετε κ Σαμαρά. Ελπίζετε ότι κάποια στιγμή θα έρθει κι η ανάκαμψη. Και τότε (πρώτα ο θεός) θα είστε στην πρωθυπουργία για την αποδώσετε στην λαμπρή πολιτική σας. Να όμως που αυτή είναι πεισματάρα και δεν φαίνεται ούτε σαν φως στο τέλος του τούνελ.

Σας ακούσαμε να λετε «Σήμερα τα αλλάζουμε όλα μονομιάς. Κι αυτό - αρέσει, δεν αρέσει σε ορισμένους - είναι μια πραγματική Επανάσταση». Το ξέρουμε. Το νιώθουμε στο «πετσί» μας πως σαρώνετε ότι θεωρείτε ότι κρατά τα χέρια της τάξης σας δεμένα, για να ικανοποιήσετε την άπληστη, αδηφάγα τάση της να εκμεταλλεύεται την δική μας τάξη – χωρίς κανένα έλεγχο. Αν όμως εννοείται ότι «τα πύρινα συνθήματα και οι άναρθρες κραυγές» είναι δικές μας, έχουμε νέα για σας: το πως εννοούμε εμείς την δική μας επανάσταση,  τη Δημοκρατία, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και προκοπή του λαού, δεν θα μας το υποδείξετε εσείς. Η ηθικά φαλιρισμένη τάξη σας δεν ήταν, δεν είναι, και ουδέποτε θα είναι σε θέση να μας δώσει μαθήματα.

Τέλος, επιτρέψτε μου μια παράφραση των λεγόμενων σας: η πολιτική σας σίγουρα φέρνει την «απελευθέρωση» που ονειρεύεται η τάξη σας. Αλλά συνάμα, «φέρνει ανυπολόγιστες καταστροφές» στους υπόλοιπους που, αν δεν σας σταματήσουν, «θα κάνουν πολλές δεκαετίες να ξεπεράσουν» την αθλιότητα τους, άμποτε... Η πολιτική σας έφερε και «φέρνει υποδούλωση της χώρας και λεηλασία του πλούτου της». Συμφωνούμε και στο ότι «Γυρίζετε το καράβι της Ιστορίας». Αλλά προς τι; Προς «μιαν Ελλάδα της Ελπίδας, όχι της απόγνωσης…» όπως λετε; Ε, όχι δα! Αυτό πια κι αν ακούγεται σαν ειρωνεία. 

Είναι ομολογουμένως σοφή η ρήση σας ότι «Ελεύθερος είναι αυτός που λύνει τα δεσμά του. Ή τα κόβει»... Το έκανε η τάξη σας. Αλλά δώστε μας χρόνο. Θα το κάνει κι η δική μας. Κι όταν έρθει 'κεινη η ώρα, να ’στε σίγουρος, δεν θα χρειαστούμε την άδεια σας.

Στο μεταξύ, να είστε βέβαιος:  δεν θα μας εξοντώσετε, ακριβώς επειδή η τάξη σας δεν μπορεί να επιβιώσει παρά μόνο σαν παράσιτο πάνω στην δική μας. 

Γιαυτό τελικά, όπως θα έλεγε κι ο φιλόσοφος, «αυτο που δεν μας σκοτώνει μας κάνει δυνατότερους».

_____________