Γειά σας σύντροφοι

Τέτοια μέρα, απ' αυτές εδώ τις στήλες, μόνο για τη μεγάλη γιορτή των κομμουνιστών θα 'πρεπε να μιλάμε. Για τους εκατοντάδες συντρόφους που καταφτάνουν στην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Φορτωμένοι με την εμπειρία 95 χρόνων αδιάλειπτης πάλης για το δίκιο του λαού. Οπλισμένοι με τις αποφάσεις δεκάδων οργανώσεων που καθημερινά ξεδιπλώνουν τη δράση τους παντού όπου ζει κι εργάζεται η εργατική τάξη της χώρας μας.

***

Σ' αυτό το μετερίζι, όμως, στην εφημερίδα του ΚΚΕ, οι μέρες μετράνε αλλιώς. Η επιστολή ενός καρκινοπαθούς που πλήρωσε 4.000 ευρώ για να κάνει θεραπεία με ιώδιο και το ασφαλιστικό ταμείο του αναγνωρίζει μόνο 140 ευρώ κόστος είναι θέμα για ρεπορτάζ. Ενα τηλεφώνημα από τα γραφεία του ΕΟΠΥΥ στο Γκάζι για τη στάση πληρωμών που ουσιαστικά έχει κηρύξει το ταμείο είναι θέμα ρεπορτάζ. Μια ανακοίνωση από ένα σύλλογο γονέων για τις συγχωνεύσεις σχολείων που οδηγούν τα παιδιά σε αίθουσες σταύλους είναι θέμα ρεπορτάζ. Μια ειδοποίηση από τη βιομηχανική ζώνη για έναν εργάτη που θέλει να σπάσει τη σιωπή και να μιλήσει για όσα συμβαίνουν στο γκέτο που δουλεύει είναι θέμα ρεπορτάζ. Από κοντά η καθημερινή προπαγάνδα της αστικής τάξης που θολώνει τα νερά για να εδραιώσει την εξουσία της, χτυπώντας το εργατικό - λαϊκό κίνημα, είναι θέμα ρεπορτάζ. Οπως ρεπορτάζ είναι η προβολή της θέσης που διατύπωσαν χτες οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στη συνεδρίαση της ΓΣΕΕ για τα επόμενα βήματα των εργατών.

***

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ πρέπει να κυκλοφορήσει και σήμερα μ' όλη του την ύλη. Και είναι η εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος η δική μας συμβολή στη μεγάλη γιορτή του ΚΚΕ, στο Συνέδριό του, οι εργασίες του οποίου ξεδιπλώνονται δίπλα μας.

***

Με το νου και την ψυχή στραμμένα στην αίθουσα του Συνεδρίου αφιερώνουμε στους συντρόφους σύνεδρους τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου απ' το νησί των αδούλωτων, τη Μακρόνησο.

 http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=11/4/2013&id=14539&pageNo=2&direction=1

****

(επιλογη στiχων απο red rock)

29 Ὀκτωβρίου

Κοιμόμαστε λίγο - δὲ μᾶς φτάνει.
Ὅλη νύχτα ροχαλίζουν οἱ ἐξόριστοι -
κουρασμένα παιδιά, κουρασμένα.
Ἀπ᾿ ὄξω εἶναι τ᾿ ἀστέρια - πολὺ μεγάλα ἀστέρια
κουρεμένα ἀστέρια ποὺ οἱ τρίχες τους φυτρώνουν ἄγριες
σὰν τὸ κεφάλι τ᾿ Ἅη-Γιάννη τοῦ Προδρόμου
ἢ σὰν τοῦ δικοῦ μας τοῦ Παναγιώτη.
Εἶναι καὶ τὰ μικρὰ βατράχια μέσα στὸ φλισκοῦνι.
Τὸ πρωὶ μᾶς χτυπάει καταπρόσωπο ἕνας ρόδινος ἥλιος
καθρεφτισμένος μὲ τὸν πιὸ συνηθισμένο τρόπο στὴ θάλασσα πέρα
ὅμοιος μὲ κεῖνες τὶς φτηνὲς ἐλαιογραφίες ποὺ πουλοῦν στὰ σκαλιὰ τοῦ Ἀρσακείου
κι εἶναι παράξενο ποὺ ἕνας τέτοιος ἥλιος μᾶς ἀρέσει.
Ἕνας-ἕνας, δυό-δυό, πολλὲς φορὲς καὶ πιότεροι
σταματᾶμε στὸ προαύλιο ἢ στὸ λόφο καὶ τὸν κοιτᾶμε.
Καὶ τοῦτος ὁ ἥλιος μᾶς χτυπάει μὲ δύναμη τὰ πρόσωπα
ὅπως ἐκεῖνος ὁ ξυπόλητος χωριάτης ραβδίζει
τὶς μυγδαλιὲς νὰ πέσουν τὰ στερνά τους μύγδαλα.
Ὕστερα σκύβουμε τὰ μάτια, κοιτᾶμε τὰ παπούτσια μας,
κοιτᾶμε τὸ χῶμα. Δὲν ἔπεσε τίποτα.