ΤΟ ΕΘΝΟΣ

THE NATION

What is a nation?
A nation is primarily a community, a definite community of people.
This community is not racial, nor is it tribal. The modern Italian nation was formed from Romans, Teutons, Etruscans, Greeks, Arabs, and so forth. The French nation was formed from Gauls, Romans, Britons, Teutons, and so on. The same must be said of the British, the Germans and others, who were formed into nations from people of diverse races and tribes.
Thus, a nation is not a racial or tribal, but a historically constituted community of people.
On the other hand, it is unquestionable that the great empires of Cyrus and Alexander could not be called nations, although they came to be constituted historically and were formed out of different tribes and races. They were not nations, but casual and loosely-connected conglomerations of groups, which fell apart or joined together according to the victories or defeats of this or that conqueror.
Thus, a nation is not a casual or ephemeral conglomeration, but a stable community of people.

J. V. Stalin, Marxism and the National Question

Τι είναι το έθνος;
Το έθνος είναι κατά κύριο λόγο μια κοινότητα, μια καθορισμένη κοινότητα ανθρώπων.
Αυτή η κοινότητα δεν είναι γενεαλογική, ούτε είναι φυλετική. Το σύγχρονο ιταλικό έθνος σχηματίστηκε από Ρωμαίους, Τεύτονες, Ετρούσκους, Έλληνες, Άραβες, και ούτω καθεξής. Το γαλλικό έθνος σχηματίστηκε από Γαλάτες, Ρωμαίους, οι Βρετανούς, Τεύτονες, και ούτω καθεξής. Το ίδιο πρέπει να λεχθεί και για τους Βρετανούς, τους Γερμανούς και άλλους, οι οποίοι διαμορφώθηκαν σε έθνη από ανθρώπους διαφορετικής ράτσας και φυλών.
Έτσι, ένα έθνος δεν είναι μια ράτσα ή φυλή. Αποτελούσε ανέκαθεν κοινότητα ανθρώπων.
Από την άλλη πλευρά, είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι μεγάλες αυτοκρατορίες του  Κύρου και του Αλέξανδρου δεν θα μπορούσαν να ονομαστούν έθνη, αν και προήρθαν ιστορικά και διαμορφώθηκαν από διαφορετικές ράτσες και φυλές. Δεν ήταν έθνη, αλλά περιστασιακά και χαλαρά συνδεδεμένο πυκνοκατοικημένα κέντρα των ομάδων, τα οποία διαλύθηκαν ή ενώθηκαν μεταξύ τους ανάλογα με τις νίκες ή ήττες του ενός ή του άλλου κατακτητή.
Έτσι, ένα έθνος δεν είναι ένα περιστασιακό ή εφήμερο συνονθύλευμα, αλλά μια σταθερή κοινότητα ανθρώπων. [σ.σ. μεταφράζω απ' την Αγγλικη στην οποία η λέξη "people" μεταφράζεται ως "ανθρωποι" και ως "λαος"]

 ****

Στο παραπάνω έργο του Στάλιν, το οποίο λέγεται ότι το έγραψε παίρνοντας υπόψη  γνώμες που εξέφρασε ο Λένιν στην διάρκεια της γραφής του, απαντούνται ερωτήματα σε σχέση με το εθνικό ζήτημα. Μεταξύ αυτών είναι και η στάση των κομμουνιστών απέναντι στα εθνικό-απελευθερωτικά κινήματα και το συχνά επίμαχο: πότε (αν κάποτε) μπορούν να συμμαχήσουν και με αστούς οι κομμουνιστές.

Ξεκαθαριζω την θεση μου: Μια πρόταση για συμμαχία προλεταριάτου με αστική τάξη στις σημερινές συνθήκες, ακόμα και σε περίοδο πολέμου, θα ήταν προδοσία.. 

Απ’ την άλλη, είναι τρομερό λάθος, με δικαιολογία ή πρόφαση μια (υποτιθέμενη) ανάλυση με (υποτιθέμενα) αυστηρά ταξικά κριτήρια, να αφήνεται στο απυρόβλητο η αστική τάξη σήμερα και η κραυγαλέα ξενόδουλη και μειοδοτική στάση της σε σχέση με το εθνικό ζήτημα...

Η αστική τάξη, πρέπει να το λέμε, όπως εκφράζεται πολιτικά σήμερα, είναι αντεθνική. Πρέπει να το λέμε  γιατί αυτό είναι η αλήθεια, και γιατί αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο τον πόλεμο εναντίον της σε ταξική βάση (που είναι φυσικά και το κυρίαρχο) και γιατί, εν τέλει, συμφέρει τους εργάτες να το λέμε.

Είναι αδύνατον να είναι εθνικά συμφέρον κάτι που είναι αντιλαϊκό. Και είναι αδύνατον να είναι αντιλαϊκό κάτι που ταυτόχρονα δεν είναι αντεργατικό.

Μπορούμε, και η γνώμη μου είναι ότι πρέπει, να ισχυριζόμαστε ότι το προλεταριάτο είναι ο καλύτερος υπερασπιστής όχι μόνο των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων αλλά και των εθνικών όταν συνάμα δεν αφήνουμε περιθώρια στους αστούς να χωρίζουν σχιζοφρενικά την έννοια «έθνος» από την έννοια «λαός», όταν με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζουμε ότι το προλεταριάτο δεν θα συρθεί στον βούρκο του σωβινισμού, ο οποίος σωβινισμός είναι πάντα αστικής σύλληψης και αυτό που χωρίς εξαίρεση εγκυμονεί και γεννά είναι πάντα καταστροφή για το προλεταριάτο. Τον σωβινισμό πάντα τον πληρώνει το προλεταριάτο, και τον πληρώνει τουλάχιστον με το αίμα του.

Μ