Ηταν πρωί της 24ης Νοεμβρίου 2011, μια μερα αρκετα σημαδιακή.
Ήταν περίπου ένα χρόνο αφότου το Δουβλίνο αναγκάστηκε να υποστεί ένα διεθνές
σχέδιο διάσωσης λόγω της επικίνδυνης κερδοσκοπίας των τραπεζών και της χρονίως ασθενούς
ρύθμισης της λειτουργίας τους. Ήταν
επίσης λίγες εβδομάδες πριν η Ιρλανδία παρουσιάσει τον προϋπολογισμό του 2012, ο
οποίος φόρτωσε € 3,5 δις σε αυξήσεις
φόρων και περικοπές δαπανών πάνω σε ένα κοινό εξαντλημένο από την λιτότητα. Το πρωί
της 24ης Νοεμβρίου 2011, λοιπόν, διαλεχτοί ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι της
Ιρλανδίας κάθισαν αθέατα με ανώτερους τραπεζίτες για να συζητήσουν τη λίστα
επιθυμιών των δεύτερων.
Συναντήθηκαν υπό την αιγίδα του λεγόμενου «Clearing House" - κάτι σαν δεξαμενή σκέψης και δράσης, μια μυστικοπαθής ομάδα οικονομικών στελεχών της βιομηχανίας, λογιστών και δημόσιων υπάλληλων που σχηματίστηκε το 1987 για την προώθηση του Δουβλίνου ως χρηματιστικό κέντρο. Ποιοι ήταν πίσω τους είναι εύκολο να εννοηθεί.
Οι συμμετέχοντες εκπόνησαν εξονυχιστικά τα 21 ξεχωριστά φορολογικά και νομικά κίνητρα που απαίτησε ο χρηματοπιστωτικός κλάδος κατά τη συνεδρίαση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα 308 του γραφείου του πρωθυπουργού.
Συναντήθηκαν υπό την αιγίδα του λεγόμενου «Clearing House" - κάτι σαν δεξαμενή σκέψης και δράσης, μια μυστικοπαθής ομάδα οικονομικών στελεχών της βιομηχανίας, λογιστών και δημόσιων υπάλληλων που σχηματίστηκε το 1987 για την προώθηση του Δουβλίνου ως χρηματιστικό κέντρο. Ποιοι ήταν πίσω τους είναι εύκολο να εννοηθεί.
Οι συμμετέχοντες εκπόνησαν εξονυχιστικά τα 21 ξεχωριστά φορολογικά και νομικά κίνητρα που απαίτησε ο χρηματοπιστωτικός κλάδος κατά τη συνεδρίαση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα 308 του γραφείου του πρωθυπουργού.
Μια αμφιλεγόμενη φοροαπαλλαγή των υψηλόμισθων στελεχών που προσλαμβάνονται από το εξωτερικό, βελτιώσεις στο φορολογικό καθεστώς για τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους και μια σταθερή δέσμευση για 12,5 τοις εκατό συντελεστή εταιρικής (corporate) φορολογίας της Ιρλανδίας ήταν μεταξύ των μέτρων που συζητήθηκαν και που αργότερα τα εισηγήθηκε ο Michael Noonan, υπουργός οικονομίας της Ιρλανδίας, την ημέρα ανακοίνωσης του προϋπολογισμού.
«Η άσκηση πίεσης έγινε μυστικά και πίσω από κλειστές πόρτες», λέει η ιρλανδή Nessa Childers, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που πήρε τα πρακτικά της συνεδρίασης χρησιμοποιώντας νομοθεσία περί ελευθερίας της πληροφόρησης το περασμένο έτος. «Ο κλάδος των τραπεζιτών και των hedge funds (χρηματιστικοί όμιλοι) πήραν σχεδόν όλα όσα ζήτησαν, ενώ το κοινό χτυπήθηκε με μια σειρά μέτρων λιτότητας».
Η αποκάλυψη της στενής σχέσης μεταξύ της υψηλών χρηματιστών και κυβέρνησης εξόργισε τους επικριτές της κυβερνητικής πολιτικής, υπογραμμίζοντας πως η προσήλωση της Ιρλανδίας σε επιθετικές φορολογικές πολιτικές ευνοεί τις επιχειρήσεις, ακόμη κι όταν οι απλοί άνθρωποι παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα.
Απο το αλισβερίσι των πολιτικών και των υψηλά ισταμένων δημόσιων υπάλληλων με το χρηματιστικό κεφάλαιο δεν βγαίνει ποτέ κερδισμένη μια χώρα. κερδισμένοι βγαίνουν μόνο αυτοί που παίρνουν μέρος στο αλισβερίσι κι άλλοι ημέτεροι τους, συνήθως πίσω απο σφραγισμένες πόρτες, αθέατοι και αθόρυβοι. Κι επειδή για την κατάντια μιας χώρας υπεύθυνος θεωρείται ο λαός της, αυτός στο τέλος καλείται να πληρώσει την ζημιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήμέχρι να το καταλάβουν, αυτό και αρκετά αλλά ακόμα, θα πληρώνουν.
«Καλά να πάθουν» λες; Το προβλημα είναι ότι παθαίνουμε όλοι, μαζί τους.