Μια σκέψη για τα επαγγελματικά στελέχη

Μια πραγματικότητα που θελημένα ή μη παραγνωρίζουν οι κριτές του κόμματος που αγόγγυστα χαρακτηρίζουν και  στιγματίζουν σαν γραφειοκράτες την ηγεσία του που απαρτίζεται απο επαγγελματικά στελέχη είναι ότι πρόκειται για ιδιαίτερους ανθρώπους.  Αν δεν είσαι ένας από εκείνους, ακόμα και αν δεν βλέπεις με θετικό μάτι την υπόθεση τους, δεν μπορείς παρά να στέκεσαι με σεβασμό και θαυμασμό σε αυτούς τους ανθρώπους που, χωρίς κανένα προσωπικό, υλικό όφελος αφιερώνουν συχνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στον αγώνα και στην υπόθεση του κομμουνισμού. Πολλοί από τους κριτές τους δεν θα ήταν άξιοι ούτε καν να φανταστούν τον εαυτό τους να γίνεται θυσία για το πιστεύω τους. Τα επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ το κάνουν. Πολλοί θυσιάζουν την επαγγελματική τους καριέρα, αποδοχές, βάζουνε σε δοκιμασία διαπροσωπικές, ακόμα και οικογενειακές σχέσεις τους, σαν αποτέλεσμα της δράσης τους. Και φυσικά κανείς δεν «πλουτίζει» με το μισθό του επαγγελματικού στελέχους, που συχνά μπορεί να σημάνει και οικονομική στέρηση. Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να αναγνωρίσει κάποιος που καλοπροαίρετα βλέπει την αναγκαιότητα του ρόλου που παίζουν τα επαγγελματικά στελέχη για το κόμμα, και της ιδιαιτερότητας της ζωής που αυτός ο ρόλος απαιτεί, είναι η πίστη και η αυτοθυσία τους.

Όμως, η κατάσταση στην οποία αναφέρομαι δεν έχει μόνο την προσωπική, ηθική και υπαρξιακή, αν θέλεις, διάσταση. Υπάρχει και μία πολιτική διάσταση που αφορά την διάρκεια θητείας των επαγγελματικών στελεχών που εμφανίζεται και σαν αντίφαση στο πλαίσιο της εικόνας της λαϊκής εξουσίας που σχεδιάζει το κόμμα. Και έγκειται στο εξής ερώτημα: Πως μπορεί να πρεσβεύει το κόμμα ότι είναι αναγκαίο στους κυβερνητικούς θεσμούς του νέου σοσιαλιστικού κράτους, αυτοί που εκλέγονται σε θέσεις εξουσίας να είναι αιρετοί και ανακλητοί και να μην αποσπούνται απο την παραγωγή, όταν τα μέλη που εκλέγονται στην καθοδηγητική ιεραρχία του κόμματος δεν έχουν καθορισμένης διάρκειας θητεία και, σαν αποτέλεσμα του παραπάνω, ιδιαίτερα τα επαγγελματικά στελέχη, αποσπούνται απο την παραγωγή για μεγάλα χρονικά διαστήματα;

Αποτελεί προβλημα το γεγονός ότι, για πολλά επαγγελματικά στελέχη καθίσταται αδύνατη η επιστροφή σε έναν επαγγελματικό χώρο μετά από μακρόχρονη παύση στην άσκηση του επαγγέλματος τους. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο λόγος για τον οποίο το κόμμα μιλά για μη απόσπαση απο την παραγωγή (πράγμα που επιβάλει μια καθορισμένης διάρκειας θητεία για τους αιρετούς στον σοσιαλισμό) είναι ότι γνωρίζει οτι και τα επαγγελματικά στελέχη, όσο θετικά στοιχεία και αν έχουν, με μακρόχρονη θητεία έξω από την παραγωγή, εκτίθενται στον κίνδυνο να εμφανίσουν μια δημοσιοϋπαλληλική,  διοικητική, αν όχι γραφειοκρατική, νοοτροπία και πρακτική.

Για να εκλείψει αυτή η αντίφαση και η πηγή δημιουργίας μιας τέτοιας νοοτροπίας και πρακτικής των καθοδηγητών του κόμματος μια λύση θα ήταν όλα τα στελέχη του κόμματος σε κατώτερες της ΚΕ βαθμίδες, να μην δουλεύουν στο πόστο τους παρά μόνο για καθορισμένη διάρκεια (8 ετών το πολύ, θα έλεγα) και τα επαγγελματικά στελέχη να μην παραμένουν μισθωτοί για περισσότερο από 8 χρόνια και μόνο για μια φορά στην κομματική ζωή τους.

Το ερώτημα τώρα είναι τι κάνεις με την εμπειρία που συσσωρεύεται σε εκείνους που καθοδηγούν για ένα μακρύ χρονικό διάστημα. Μια λύση θα ήταν να συγκροτηθούν επικουρικές πολιτικές επιτροπές από πρώην στελέχη σε όλες τις καθοδηγητικές βαθμίδες του κόμματος, οι οποίες θα αποτελούν συμβουλευτικά όργανα. Δηλαδή να λειτουργούν σαν εσωκομματικές δεξαμενές σκέψης και αντιπρόσωποι τους εκλεγμένοι απ’ τις ίδιες, ή και όλα τα μέλη τους, αν πρακτικές συνθήκες το επιτρέπουν, να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες των οργάνων, χωρίς δικαίωμα ψήφου. Είναι δυνατόν να παίζουν και πιο αποφασιστικό ρόλο. Μια σκέψη: Σε περίπτωση που έχουν λόγο να κρίνουν συλλογικά ότι το όργανο με το οποίο συνδέονται δεν λειτουργεί με βάση τους κανόνες και τις αρχές του κόμματος, να έχουν δικαίωμα να απευθύνονται στο ανώτερο όργανο και να προτείνουν σύγκλιση συνδιάσκεψης στην οποία να έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν χωρίς ψήφο. Μια κεντρική επικουρική επιτροπή, η οποία να αποτελείται από πρώην στελέχη που διετέλεσαν μέλη της ΚΕ, και του ΠΓ  να δουλεύει συμβουλευτικά (χωρίς δικαίωμα ψήφου) με, και για την εκάστοτε ΚΕ. Αυτή η επιτροπή, εάν συλλογικά κρίνει ότι η ΚΕ δεν ανταποκρίνεται στα στρατηγικά και τακτικά καθήκοντα που έθεσε το συνέδριο που την εξέλεξε, ή αν η πολιτική της δεν αντανακλά το πρόγραμμα, η αν προβαίνει σε καταστατικές παραβιάσεις, να έχει την δικαιοδοσία να προτείνει την σύγκληση συνδιάσκεψης στην οποία να εισηγείται χωρίς το δικαίωμα ψήφου. Η ίδια επιτροπή να έχει δικαίωμα να εκδίδει ανακοινώσεις στον κομματικό τύπο.   

Μ