Κεφάλια της Λερναίας Ύδρας

Εκδηλώσεις όπως η αναφερόμενη παρακάτω συνεχίζονται στον "ελεύθερο, δημοκρατικό" κόσμο. 

«Είμαστε όλοι Charlie»
Περισσότεροι από 2.000 πολίτες συγκεντρώθηκαν απόψε έξω από το Γαλλικό Ινστιτούτο, σε ένδειξη συμπαράστασης στον γαλλικό λαό μετά το χθεσινό πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα στη σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo στο Παρίσι. [ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΕΡΤ, δες, στο ίδιο θεμα, επίσης  στο Lenin Reloaded]

✴✴✴

Πολλά τα ερωτήματα, λέει ο Ριζοσπάστης

"Το μακελειό στη Γαλλία επαναφέρει στο προσκήνιο μια σειρά από αμείλικτα ερωτήματα. Η αυτονόητη καταδίκη αυτής της εγκληματικής πράξης, που στοχεύει τους λαούς συνολικά, πρέπει να πάει τη σκέψη λίγο βαθύτερα και ειδικότερα σε αυτά που θέλουν να κρύψουν οι αστοί. Ποιος ωφελείται από μια τέτοια ενέργεια; Αλήθεια, ποιανού δημιούργημα είναι οι λεγόμενοι τζιχαντιστές; Ξεκινώντας από το τέλος, είναι σε όλους γνωστή η σχέση τους με μυστικές υπηρεσίες ιμπεριαλιστικών χωρών, των ΗΠΑ, της ΕΕ, του Ισραήλ, της Τουρκίας, των πετρελαιομοναρχιών. Οτι χρηματοδοτήθηκαν, εξοπλίστηκαν και ενισχύθηκαν. Η ιστορία είναι μακρά, από τους Ταλιμπάν, την «Αλ Κάιντα» του Μπιν Λάντεν, τους ένοπλους ισλαμιστές που χρησιμοποιήθηκαν ως αιχμή του δόρατος στην επέμβαση στη Συρία, ως το «Ισλαμικό Κράτος», που αιματοκυλά τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Ολα αυτά τα «φιντάνια» αξιοποιήθηκαν για να προωθηθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και συνεχίζουν να αξιοποιούνται σε μια περίοδο που οξύνονται οι ανταγωνισμοί και οι κόντρες για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Οσον αφορά το πρώτο ερώτημα θα φανεί πιο καθαρά στο άμεσο μέλλον. Πάντως, ας σκεφθούμε ποιος ωφελείται από την τρομοκρατία, την ενίσχυση της ξενοφοβίας, την ενίσχυση συντηρητικών αντανακλαστικών, ποιον βολεύει να σφάζονται οι εργαζόμενοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι αφήνοντας στο απυρόβλητο τον κοινό τους αντίπαλο, το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς".

[rizospastis.gr]

✴✴✴

"Ένα έγκλημα με πολλά θύματα, αλλά και…ενόχους.Ένα ρεπορτάζ που συζητήθηκε πολύ, αναφορικά με την σχέση του Γαλλικού κράτους με τους τρομοκράτες, συνδέει τα όπλα που έστελνε η Γαλλία για την ανατροπή του Άσαντ, με το ISIS και γενικότερα τους φονταμενταλιστές στους οποίους φαίνεται ότι πέρασε ένα μεγάλο μέρος του οπλισμού.[...]

«Αρκετοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο έσπευσαν για άλλη μια φορά να συνδέσουν το σύνολο του ισλαμικού κόσμου με την τρομοκρατία, με αφορμή την αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, η οποία σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες πραγματοποιήθηκε από ισλαμιστές.
Αυτό που θα μπορούσαν να έχουν κάνει με μεγαλύτερη ευκολία, όμως, θα ήταν να συνδέσουν τον Γάλλο πρωθυπουργό Ολάντ με ακραίες ισλαμικές ομάδες, από τις οποίες ξεπήδησε ακόμη και το κράτος του Ισλάμ.
Όπως είχε αποδείξει η εφημερίδα Monde στις 24 Αυγούστου του 2014 η γαλλική κυβέρνηση έστελνε οπλισμό, τουλάχιστον από τον Απρίλιο του 2013, σε ομάδες ανταρτών που μάχονταν στη Συρία.»" 

[αναφορά σε, και απόσπασμα απο, ρεπορτάζ του Άρη Χαζτηστεφάνου - πηγή: ekdohi.gr]

✴✴✴
"Αυτό που θα μπορούσαν να έχουν κάνει με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία, ίσως, θα ήταν να συνδέσουν" αυτήν την αρρωστημένη, ανορθολογική έξαρση αγριότητας με τον καπιταλισμό.Τρομοκρατία, ξενοφοβία, φανατισμός (θρησκευτικού η οτιδήποτε άλλου είδους); Κεφάλια της ίδιας Λερναίας Ύδρας είναι.

"Κάποτε θα πούμε ότι η κύρια επίπτωση του καπιταλιστικού συστήματος στην εξέλιξη του ανθρώπου ήταν ότι τον εμπόδισε να διαφοροποιηθεί απο τον χιμπατζή που σκοτώνει άλλον χιμπατζή όταν μπαίνει στην περιοχή του".

Μα όπως και να εννοηθεί η "περιοχή" - ως  γεωγραφική, θρησκευτική, οικονομική, πολιτισμική, ή άλλως - το κοινό χαρακτηριστικό των εκφράσεων του αταβισμού των ημερών μας, της επιτάχυνσης των βημάτων επιστροφής σε κτηνωδία και αγριότητα, είναι ότι τελικά καθίσταται προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, αν δεν πηγάζει άμεσα απο αυτήν. 

Αλλά κι αλλιώς να το δεις,  οι αστοί που παριστάνουν τους θιγόμενους τώρα, ξέρουν πως αυτό  που προκαλούν να επιτεθεί με τυφλή μανία κατά της μιας ή της άλλης πλευράς του καπιταλιστικού εποικοδομήματος, χωρίς ποτέ να  χει την πρόθεση να αγγίξει την βάση του, αυτό που εντέλει δεν σκοτώνει τον καπιταλισμό, τον κάνει ισχυρότερο.