Ειναι σχεδόν μεσημέρι...

Ειναι σχεδόν μεσημέρι. Έχω αρχίσει να πεινάω και αναρωτιέμαι τι να φτιάξω να φάω.

 Η μαγειρική, κατά κάποιο τρόπο, είναι σαν την πολιτική. Αν δεν έχεις τα απαραίτητα συστατικά δεν μπορείς να μαγειρέψεις, όσο καλό Τσελεμεντέ και να έχεις. Με ελλειπή συστατικά, οι εκδοχές είναι ή να φτιάξεις ενα άνοστο, ανιαρό γεύμα, ή, πολύ χειρότερα, να καταλήξεις σε "συμφορά".

Με μπαγιάτικα (ή σάπια) συστατικά, παθαίνεις δηλητηρίαση. Αν δεν εχεις καθόλου  συστατικά, απλά καταλήγεις σε πείνα. 

Μετά, είναι παντα προτιμότερο, αισθάνομαι, να τρως παρέα με αλλους - η μοναξιά στο τραπέζι συχνα καταθλίβει.

Μη το βαζεις κάτω, όμως. Το ξέρεις πως  ο τρόπος να αποφύγεις τη μοναξιά είναι να μοιράζεσαι. Να μοιράζεσαι χρόνο, χρήμα, ιδέες και, φυσικά, φαγητό. Κι αν δεν το κάνεις, δεν είναι απο τσιγκουνιά, είναι απο φτώχια, δισταγμό και φόβο...

Αλλα το ξερεις επίσης: Ένα καλό γεύμα που το έχεις μαγειρέψει με φαντασία και το απολαμβάνεις παρέα  με φίλους, σε κάνει να αισθάνεσαι όπως περιπου μετα την επιτυχημένη επανάσταση.

Μη διστάζεις λοιπον να ερθεις σε επαφη μαζι μου... Και μην διστάζεις να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο, να το μαγειρέψεις ή και να το γευτείς,

και τελικά... 

μη σε τρομάζουν τα μαχέρια, η ζέστη και η φωτιά της κουζίνας...


✴✴✴

These brilliant images borrowed from here

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Υγ

Καλή επιτυχία αύριο!

Ευχές κα καλη δύναμη σε όσους βρεθούν εκεί!