Δίχως αίσθηση αναλογίας

Δίχως αίσθηση αναλογίας, το τοπίο γεμίζει χάος κι η αταξία δεσπόζει. Στο κενό της έλλειψης, οι βαρόνοι χτίζουν το κάστρο και επιβάλλουν νόμο και τάξη

Και πώς να μην φαίνεται άταχτο ό,τι εχει φτερά και μπορεί να πετάξει;


Δίχως αίσθηση προοπτικής, ο χώρος αλείφεται σαν μαλακό βούτυρο, επίπεδα στο ψωμί της καθημερινότητας που αγνοεί και τον χρόνο

Και δουλεύουν κι οι δύο  για ένα κώλο φαρδύ που ζεσταίνει σαν κλώσσα το θρόνο

Δίχως αίσθηση προοπτικής, ο άνθρωπος μειώνεται σε μυρμήγκι, το μυρμήγκι γίνεται τεράστιο τέρας

Μα τι να προφτάσει να φέρει σε πέρας;

Και είναι γιατι λείπει η αίσθηση αναλογίας, που η κραυγή γίνεται ψίθυρος κι ο ψίθυρος κραυγή...

Και ποιός τώρα και πώς να της εξηγεί...