Η του Δημοσθένους μετενσάρκωσις

Προχτές το βράδυ, ένα χρόνο μετά την, κατά τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, «μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το λαό, τη δημοκρατία και την πατρίδα», στην Πλατεία Συντάγματος, Αθήνα, εγκαινιάστηκε το ξεκίνημα μιας προεκλογικής καμπάνιας με την ομιλία Τσίπρα. Η αφορμή ήταν τα γεγονότα στην ΕΡΤ.

Ο λόγος του Τσιπρα έμοιαζε, πολύ ανησυχητικά (!), με τους λόγους όχι του παμπόνηρου Ανδρέα, αλλά του πανηλίθιου της δυναστείας, Γεωργίου του δεύτερου.

Και τι μας είπε ο Αλέξης; Ένα φλύαρο, στομφώδες σχεδόν τίποτε, διανθισμένο , από φτηνές και φτωχές σε ρητορική έμπνευση κοινοτυπίες.

Περιττό να πω ότι η λέξη «σοσιαλισμός» που τόσο γενναιόδωρα σερβιριζόταν από τον αρχιδημαγωγό Ανδρέα, δεν ακούστηκε καθόλου.  Είχαμε όμως ρητορικά πυροτεχνήματα όπως:

«Ως εδώ η καταστροφή! Ως εδώ η συρρίκνωση της δημοκρατίας!»

«Ο πολιτικός σας χρόνος τελείωσε. Τη Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο την κατακτήσαμε με θυσίες. Δεν θα σας αφήσουμε να την πάρετε πίσω».

«Τε-λει-ώ-σα-τε! Είτε τα βρείτε, είτε δεν τα βρείτε απόψε, καληνύχτα σας. Μόνο αφήστε παρακαλώ στη θέση τους τα ασημικά που απέμειναν, γιατί δεν σας ανήκουν. Ανήκουν στον ελληνικό λαό».

Δεν υπάρχουν πουθενά στον λόγο του τα βαρετά «μονοπώλια», αυτά είναι γεννήματα φαντασίας (σαν τους… μύλους που βλέπει το δονκιχωτικό ΚΚΕ και τους επιτίθεται), αλλά μόνο κάπου στο φόντο μια άσχημη και κακιά κ. Μέρκελ («ξεκωλιάρα» δεν την είπαμε, τουλάχιστον - άσχετα αν θα συμφωνούσαμε με τον χαρακτηρισμό…). Σ’ αυτήν λοιπόν έστειλε ένα επαναστατικό, ριζοσπαστικό μήνυμα – επιτρέψτε να το παραθέσω σαν δείγμα πολιτικής γενναιότητας:

«Κυρία Μέρκελ, δυστυχώς, ο εκλεκτός σας τελείωσε. Δεν είναι σε θέση πια ούτε να κυβερνήσει, ούτε να φοβίσει, ούτε να μεταρρυθμίσει, ούτε καν να ρυθμίσει την κυκλοφορία στη Μεσογείων – έξω από την ΕΡΤ. Όσο κι αν σας λείψει, πρέπει να το πάρετε απόφαση:Τα σπρεντ της αναξιοπιστίας των εκλεχτών σας στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερα από αυτά της οικονομίας. Η απόσταση μεταξύ της κυβέρνησης και του λαού έχει πια γίνει αγεφύρωτη. Δεν μαζεύεται πια ο πόθος του λαού για δημοκρατία και αξιοπρέπεια, όσο κι αν τον τρομοκρατήσετε. Γι’ αυτό σταματήστε τους εκβιασμούς, σταματήστε τη τρομοκρατία, σταματήστε τις παρεμβάσεις στα εσωτερικά μιας κυρίαρχης χώρας. Η Ελλάδα δεν θα γίνει αποικία σας. Και τα χαμόγελα της ελπίδας, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, δεν θα σβήσουν από τα χείλη του λαού μας».

Το πιστεύετε «Πολίτες της Αθήνας;» Μιλάμε για εθνική επανάσταση! 

Εν συνεχεία έστρεψε τα «πτερόεντα έπεα» του κατά του Σαμαρά ο οποίος

«προχώρησε σε ένα πραξικόπημα όχι μόνο περιφρονώντας τους εργαζόμενους, όχι μόνο αγνοώντας τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αλλά αντιμετωπίζοντας σαν στυμμένες λεμονόκουπες και τους ίδιους τους εταίρους του. Ήθελε να δείξει στην τρόικα, με το κύμα των απολύσεων, καλή διαγωγή. Ήθελε να δώσει ένα συμβολικό πλήγμα στη δημοκρατία και στην ενημέρωση. Ήθελε να διαμοιράσει στους βαρόνους της διαπλοκής και της προπαγάνδας που διαφημίζεται ως ενημέρωση, τα ιμάτια της ΕΡΤ».

Δεν ακούστηκε βέβαια τίποτε για αντίθεση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου ούτε καν μεταγλωττισμένα. Θα ήταν εξωπραγματικό να περίμενε κάποιος να ακούσει κάτι τέτοιο. Αλλά δεν ακούστηκε και τίποτε για αντίθεση φτωχών και πλουσίων, προνομιούχων και μη… βρε αδελφέ, κάτι γι αυτούς που χάνουν σε τούτο το μακελειό, σε αντίθεση μ΄ αυτούς που κερδίζουν…. Τίποτε! Είχαμε μια ανιαρή προσπάθεια δημιουργίας μιας αντίθεσης, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ούτε καν νοηματικά. Ακούσαμε δηλαδή αρκετές φορές για «σκότος», σε αναφορά με την πολιτική Σαμαρά. Αλλά η λέξη «φως» δεν εμφανίσθηκε, και συνεπώς ούτε και πόσο έντονο το φαντάζεται ο Τσιπρας στην επικείμενη διακυβέρνηση του, εκτός αν διαβάσει κανείς ανάμεσα στις φλύαρες κι ανούσιες γραμμές του.

«Από την αρχή αυτής της κρίσης, την οποία προκάλεσε το παλιό κατεστημένο, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό, [σ.σ. όχι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, αλλά ούτε καν οι μέχρι πρότινος κακοί τραπεζίτες] η χώρα είχε δύο δυνατότητες:

Η μία επιλογή ήταν αυτή που εφαρμόστηκε, χωρίς ποτέ να ζητηθεί η γνώμη του λαού. Μια ψευδεπίγραφη πολιτική μεταρρυθμίσεων».

Στην δεύτερη επιλογή, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η μέγιστη «εθνική προτεραιότητα» και η μέγιστη «μεταρρυθμιστική στρατηγική», είναι «αυτή που μειώνει και δεν αυξάνει την ανεργία. Είναι αυτή που δημιουργεί απασχόληση και δεν βαθαίνει την ύφεση».

Δηλαδή «Πολίτες της Αθήνας», για να μην τρομάξετε, δεν προτείνουμε ένα καθεστώς τόσο καταπιεστικό που θα εξαλείψει την ανεργία και θα κάνει τις καπιταλιστικές κρίσεις παρελθόν.

«Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα θα πληρώνονται οι συντάξεις και οι μισθοί. Πρώτα θα εξασφαλίζεται φαγητό, νερό, ρεύμα και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανθρώπους και μετά θα ξεπληρώνουμε τους τόκους, τα πανωτόκια και τους τοκογλύφους».

Το δηλώνουμε όμως για να μη μας παρεξηγήσουν: οι τόκοι και τα πανωτόκια θα ξεπληρώνονται στους τοκογλύφους. Δεν μας αρέσουν πολύ οι λεονταρισμοί όπως αυτοί του ΚΚΕ που απειλεί για διαγραφή χρέους.

Παρακάτω ήρθαν και οι ... δεσμεύσεις. : «Δεσμευόμαστε», ειπε,

• για τη νέα «σεισάχθεια…».

Τι ακριβώς είναι αυτό, «Πολίτες της Αθήνας», θα το δούμε…

• »… τη διαγραφή χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο φτώχιας,»

Δηλαδή, όσοι διαβιούν ελάχιστα πάνω απ το όριο φτώχιας θα πληρώνουν.

• »Τη μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση του εισοδήματος κατά τα χρόνια του Μνημονίου».

Δηλαδή, «Πολίτες της Αθήνας»,  τα χαράτσια παραμένουν, τα στοιβαγμένα χρέη παραμένουν – αλλά θα σας κάνουμε «Μνημονιακή» έκπτωση! 

• »Δεσμευόμαστε για την ανακούφιση από φορολογία και χρέη προς το κράτος.Καμιά φορολογική υποχρέωση και κανένα χαράτσι για οικογένειες χωρίς εισόδημα».

Δηλαδή, Πολίτες της Αθήνας, αν έχετε εισόδημα, τότε τα χαράτσια θα τα πληρώνετε και θα σκάτε!

• »Δεσμευόμαστε για απαγόρευση πλειστηριασμών και κατασχέσεων πρώτης κατοικίας».

Δηλαδή, «Πολίτες της Αθήνας», ούτε οι φτωχοί ούτε οι πλούσιοι  να φοβούνται κατάσχέση της πρώτης κατοικίας - ότι και να είναι αυτή, ακόμα κι αν ανήκει σε κάποιον που  καταλήστεψε την… πατρίδα μας.

Τέλος, ο Δημοσθενικός λόγος του Τσιπρα περιείχε ένα κάλεσμα για να «νικήσει η δημοκρατία την βαρβαρότητα» (προσέξατε, «δημοκρατία» αντί σοσιαλισμός), λες και λίγη «δημοκρατική» βαρβαρότητα έχουμε βιώσει. Το κάλεσμα του έχει αποκτήσει νέα ευρύτητα συμπεριλαμβάνοντας «κάθε δημοκράτη […] όχι μόνο τους αριστερούς και τις αριστερές […] όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες».

«Θα νικήσουμε! Αναφώνησε στο τέλος, και περιέλουσε το πλήθος με ελπίδα!

Έχει συναίσθηση όμως, ο καλός μας «νέος Δημοσθένης», ότι ήδη έχει προσωποποιήσει την νίκη της μετριότητας και της ανίας…Τέλος πάντων, αυτό θα ήταν μικρό κακό. Αλλά δυστυχώς πίσω απ΄ την ρητορική πενία παραμένει η ολοκληρωτική φτώχια… (ολοένα και πιο βάρβαρη) που, είτε με τούτο είτε με άλλο χειρισμό του πολιτικού λόγου, θα συνεχισθεί.