« Γνωρίζω ανθρώπους
που γεννήθηκαν με την αλήθεια στην κούνια τους , που δεν ξεγελάστηκαν ποτέ τους
, που δεν τους χρειάστηκε να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα σε ολόκληρη την ζωή τους
, επειδή από τότε που ήταν ακόμα στις φασκιές είχαν κιόλας φτάσει. Ξέρουν ποιο
είναι το καλό , πάντοτε το ήξεραν. Για τους άλλους έχουν την αυστηρότητα και
την περιφρόνηση που τους δίνει η θριαμβευτική τους σιγουριά πως έχουν δίκιο.
Δεν τους μοιάζω. Εμένα η αλήθεια δεν μου αποκαλύφθηκε στα βαφτίσια μου , δεν
την βρήκα ούτε από τον πατέρα μου ούτε από την κοινωνική τάξη της οικογένειάς
μου. Ότι έχω μάθει μου κόστισε ακριβά , ότι ξέρω το έχω με δικές μου δαπάνες .
Δεν έχω ούτε και μία έστω βεβαιότητα που να μην την σχημάτισα μέσω της
αμφιβολίας , του άγχους , του ιδρώτα , της οδυνηρής εμπειρίας. Έτσι νοιώθω
σεβασμό γι αυτούς που δεν ξέρουν , γι αυτούς που ψάχνουν , που ψηλαφούν , που
σκοντάφτουν. Για εκείνους που η αλήθεια τους είναι εύκολη , αυθόρμητη ,
αισθάνομαι βέβαια έναν κάποιο θαυμασμό , αλλά ομολογώ , πολύ λίγο ενδιαφέρον».
Λουί Αραγκόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου