Όχι! Δεν θα μιλήσω.

Είναι μάταιο που με κουράζεις με κύματα από νουθεσίες.

Και βάλτο στο νου σου: Ουδέποτε οι απειλές απο τον Δια

Θα με σκιάσουν…

Ο διάλογος Ερμή - Προμηθέα

(Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης) 

 

ΕΡΜΗΣ

Σ’ αυτόν που η καρδιά του ξεχειλίζει με πικρία
Που αμάρτησε για των θνητών τα εφήμερα οφέλη,

Στον κλέφτη της φωτιάς - σ’ εσένα απευθύνομαι.

Προστάζει ο Πατέρας να του πεις γι’ αυτούς τους γάμους

Που κομπάζεις πως θα φέρουν τέλος στην κυριαρχία του.

Μίλα τώρα καθαρά, χωρίς αινίγματα και πες τα όλα

Για να μην διαβώ την ίδια στράτα πάλι

Προμηθέα, γιατί ξέρεις πως ο Δίας

Δεν θα γίνει πιο επιεικής με τα καμώματα σου.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Μα τι λόγια κοφτά, περισσά από αυθάδεια

Που ξεστόμισε εμπρός μου ετούτος ο δούλος

Θεών που είναι νέοι σε νέα εξουσία! 
Και θαρρείτε μαθέ πως πανίσχυρο στήσατε κάστρο. 

Μήπως όμως εγώ είδα δυο τυρράνους να πέφτουν;

Κι οσονούπω τον τρίτο θα δω να γκρεμίζεται

Σε καταισχύνη. Με βλέπεις να τρέμω, λοιπόν

Ζαρωμένο μπροστά στους καινούριους θεούς;

Η απόσταση που μας χωρίζει είναι ο κόσμος ολάκερος.

Πάρε δρόμο, λοιπόν,  γύρνα πίσω απ΄ όπου κι αν ήρθες

Γιατί εκείνο που θέλεις ν’ ακούσεις δεν θα σου το πω.

ΕΡΜΗΣ

Αυτό το πείσμα και το θράσος ήταν που σ΄ οδήγησαν

’Δω πέρα  να βρεθείς αγκυροβολημένος.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Αυτήν την δουλικότητα σου, αναμφίβολα,

Δεν θα αντάλλαζα με τη δική μου απραξία.

ΕΡΜΗΣ

Ε! κάτσε εδώ καλύτερα να προσκυνάς αυτό τον βράχο

Παρά να είσαι του πατέρα Δία ο έμπιστος αγγελιοφόρος

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Έτσι βρίζουν αυτούς που τους πρέπει η βρισιά.

ΕΡΜΗΣ

Ναι. Σαν να ήταν πολυτέλεια καμάρωνε το χάλι σου.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Καμαρώνω θαρρείς; Λέω μακάρι να δω τους εχθρούς μου

κι εσένα παρέα τους, να καμαρώνουν κι αυτοί σαν κι εμένα!

ΕΡΜΗΣ

Μα φταίω κι εγώ γι αυτή τη συμφορά σου;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Έχω λόγο εγώ να μισώ τους θεούς όλους. Διότι,

Για το καλό που τους έκαμα τέτοιαν εκδίκηση πήραν.

ΕΡΜΗΣ

Βλέπω πως η νόσος του μυαλού σου δεν είναι μικρή.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Αν είν’ νόσος του νου να μισείς τους εχθρούς σου…

ΕΡΜΗΣ

Και στα καλά σου να ’σουν, πάλι ανυπόφορος θα ήσουν!

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Όχου!

ΕΡΜΗΣ

Αυτή η λέξη είναι άγνωστη στον Δία!

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Θα την μάθει. Με το χρόνου το πέρασμα όλα μαθαίνονται.

ΕΡΜΗΣ

Σένα όμως που δεν σ΄ έκανε πιο συνετό ο χρόνος τι σε δίδαξε;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Πάντως όχι να σκύβω σαν τον υπηρέτη που έχω μπροστά μου.

ΕΡΜΗΣ

Δεν είπες λέξη απ’ αυτά που ο Πατέρας θα  ’θελε ν’ ακούσει.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Για τη χάρη που μου ’κανε μήπως του οφείλω τη χάρη;

ΕΡΜΗΣ

Με περιπαίζεις! Σαν να πως μιλάς σ’ ένα παιδί.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Μα αν δεν είσαι παιδί, πιο ανόητος τάχα δεν είσαι

Να πιστεύεις πως κάτι από μένα θα αποκομίσεις;

Δεν υπάρχει εργαλείο βασανιστηρίων για να μ' αναγκάσει

Να μιλήσω. Αυτά τα δεσμά πρώτα πρέπει να λύσει.

Έτσι, κι αν ρίξει αστροπελέκια και νέφη

Πυκνά με νιφάδες χιονιού κι υποχθόνιες βροντές,

Και ο κόσμος συθέμελα να ταρακουνιέται, να τρέμει

Να με κάμψει αποκλείεται - δεν θ' αποκαλύψω

Ποιος και πως θα τσακίσει το κράτος του.

ΕΡΜΗΣ

Τι όφελος θα έχεις τάχα απ’ αυτό; Για συλλογίσου…

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Μα το έχω σκεφτεί  για καιρό. Είμαι ήδη αποφασισμένος.

ΕΡΜΗΣ

Σκέψου με υπομονή, κακόμοιρε! Επιτέλους  σωφρονίσου

Και κρίνε συνετά γιατί υποφέρεις όλα τα δεινά σου.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Είναι μάταιο να με κουράζεις με κύματα από νουθεσίες.

Και βάλτο στο νου σου: Ουδέποτε οι απειλές 
Θα με σκιάσουν για να εκλιπαρώ σαν γυναίκα  
Τον οίκτο εκείνου που μου είναι απ’ όλους ο πιο απεχθής,

Με απλωμένα τα χέρια και γονυπετής, για να με λευτερώσει

Από τα δεσμά μου. Αυτό πια θα ήταν απ’ όλα το έσχατο.

ΕΡΜΗΣ

Πολλές κουβέντες είπα, μα όλες πήγαν στράφι,

Όσο και να παρακαλέσω, ότι κι αν πω, δεν μαλακώνεις

Μόνο αντιστέκεσαι σαν άμαθο πουλάρι

Και μάχεσαι το χαλινάρι σου δαγκώνοντας το.

Το πείσμα σου αδυνατίζει το μυαλό

Το θάρρος δίχως φρένα από μόνο του

Πιο λίγη αξία έχει από το μηδέν. Και τώρα σκέψου,

Αν δεν σε πείσω με τα λόγια μου στο τέλος τι θα σε βρει…

Μεγάλη παγωνιά και θύελλα ασταμάτητη

Θα στείλει ο Πατέρας, θα σχίσει πρώτα αυτό το βράχο

Γεμίζοντας το βάραθρο με αστροπελέκια και βροντές

Τη γη θ’ ανοίξει να σε καταπιεί και με τα βράχια

Που θα πέφτουνε πάνω σου θα σε σκεπάσει,

Και μόνο ύστερα από χρόνια αμέτρητα

Το φως της μέρας θα αντικρίσεις πάλι, μα και τότε

Ο Δίας ένα αρπαχτικό αετό θα στείλει για να τρώει

Τα σπλάχνα σου,  το σώμα σου θα γίνει ράκος.

Και κάθε μέρα μουσαφίρη απρόσκλητο θα δέχεσαι

Να τρώει γλεντώντας απ’ το μαύρο το συκώτι σου.

Από μαρτύριο τέτοιο τέλος να μην προσδοκάς

Ώσπου, κι αν το θελήσει κάποιος απο τους θεούς

Να σ’ αλαφρύνει απ’ αυτό το βάρος μπαίνοντας

Στο έρεβος του Άδη, και του Τάρταρου τα βάθη.

Για σκέψου το καλά. Γιατί αυτά που ακούς δεν είναι

Λόγια απειλής πλαστής, και θα πραγματωθούν

Το στόμα του πατέρα Δια ψεύδος δεν γνωρίζει

Κι ότι να πει, το κάνει πάντα – αυτό το ξέρεις.

Έχε το νου σου! Τούτον τον θρασύ θυμό σου

Να μην τον κάνεις του μυαλού σου αυθέντη.

ΧΟΡΟΣ

Τα λόγια του Ερμή σ’ εμάς δεν φαίνονται άτοπα

Σου λέει πως πρέπει πια ν’ αφήσεις το γινάτι

Για να μπορέσεις συνετά να πράξεις.

Το λάθος του σοφού φέρνει ντροπή.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Μου είναι ηδη γνωστά όλ’ αυτά τα μηνύματα ​

Και σας λέω λοιπόν, σαν εχθρός των έχθρων μου

Αν πάθω κακό δεν νομίζω πως είναι ντροπή.

Ας πέσουνε πάνω μου οι πύρινες δέσμες από κεραυνούς

Με βροντές τα ουράνια ας τρέμουν, κι οι άγριοι άνεμοι

Ας λυσσομανούν. Η γης και να σείεται από τις ρίζες

Και πελώρια κύματα η θάλασσα αν φέρει υψωμένα

Ως τα ουράνια να φτάνουν και να πλημμυρίζουν

Τους δρόμους των άστρων ακόμα να πνίξουν

Και στο σκότος του Τάρταρου να με βυθίσουν

Σαν φτερό στης ανάγκης την δίνη

Δεν θα με θανατώσουν.

ΕΡΜΗΣ

Τέτοια λόγια σίγουρα θ’ ακούσεις

Από κάποιον που είναι πια φρενοβλαβής.

Χαμένος είναι τούτος, το μυαλό του παραπαίει.

Δεν έχει ελπίδα πια με μια μανία σαν κι αυτήν.

Για αυτό, εσείς που τον λυπάστε

Για τα πάνδεινα που υποφέρει,

Αποχωρήστε από δω όσο έχετε καιρό

Γιατί μπορεί κι εσάς να παλαβώσει

Με τα άγρια μουγκρητά του.

ΧΟΡΟΣ

Άλλα λόγια ’πε μας να μας πείσεις.

Οι συμβουλές σου θα μας παρασύρουν

Να πράξομε ξεδιάντροπα.

Πως μας καλείς να κάμομε μια τέτοιαν ατιμία;

Εδώ θα παραμείνομε κι ας πάθομε μαζί του

Έχομε μάθει να μισούμε τους προδότες

Η πράξη τους είναι ότι πιο αρρωστημένο.

ΕΡΜΗΣ

Καλά. Εγώ θα σας θυμίζω την προειδοποίηση μου.

Όταν θα χτυπηθείτε, θα είναι πια αργά

Να αρχίσετε να κλαίτε για την μοίρα σας -

Και να μην πείτε τότε πως σας έφταιξεν ο Δίας,

Που έστειλε τάχα απρόβλεπτη καταστροφή

Γιατί το ξέρετε ηδη:

Δεν θα είναι αιφνίδιο, ούτε δόλιο

Το δίκτυ του ολέθρου που θα σας τυλίξει

Η ανοησία η δική σας θα σας φταίει.

{Έξοδος}.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Ετούτα δεν είναι γεννήματα της φαντασίας

Δονείται η γη ολη απο τις βροντές,

Η ηχώ τους τα βάθη της θάλασσας φτάνει

Και σπείρες σκορπιούνται στα ουράνια αστραπές,

Σηκώνονται σύννεφα, χώμα και σκόνη,

Τυφώνες παντού και συγκρούονται

Αέρα με ωκεανό ανακατεύοντας –

Οι ριπές του θεού πέφτουν πάνω μου

Για να κάνουν τη φόβο μου να ξανεφάνει.

Αχ, γη μάνα σεβάσμια, κι ήλιε

Που φέγγεις το σύμπαν ολάκερο

Δείτε πως υποφέρω το άδικο

*****

Μετάφραση από το αρχαίο red rock views

 

Akira Ifukube - FIRE OF PROMETHEUS

  (Preludio 

 and Finale)