ο καθένας στο δικό του ταξίδι, στον δικό του κόσμο...

Βινιέτες απ' την Γηραιά Αλβιώνα

Eίμαι στο κέντρο της πόλης και της τρέχουσας πλοκής, σ' ένα πολυκατάστημα... Πού άλλου?

Πλησιάζουν χριστούγεννα, συνωστισμός στα μαγαζιά, ουρές στα ταμεία... και δεν ξέρω πώς δέχτηκα να συνοδεύσω το αγαπητό μου "κομπάνιον" στην αγορά για καταναλωτική θεραπεία (αγγλιστί, shopping therapy), μια θεραπεία την οποία δεν συμπαθώ κι ούτε έχω ανάγκη... ή έτσι λέω στον εαυτό μου περήφανα (βέβαια βοηθάει που τα περισσότερα απ' όσα χρειάζομαι, όταν είμαι εδώ πέρα, μου τα ψωνίζει εκείνη  - και με δικά μου λεφτά(!), θα πρόσθετα,  για να μη με παρεξηγήσεις κιόλας).

Επειδή το "κομπάνιόν" μου στριφογυρίζει ανάμεσα στα εμπορεύματα με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεν την προλαβαίνω, εκτός κι αν με πιάσει ζαλάδα, της λέω : "θα σταθώ εδώ, (κοντά στην είσοδο στο μαγαζί)" και θα σε περιμένω υπομονετικά..." Κοντά μου είναι το μεγάφωνο του μαγαζιού κι ακούω αγγλοσαξωνική λαϊκή μουσική, διάφορα, παλιά και νέα τραγούδια.

Μετά από λίγη ώρα το "κομπάνιόν" μου επιστρέφει με μια ακόμα σακούλα. Μα εκείνη την ώρα παίζεται ένα τραγούδι που δεν έχω ακούσει για αρκετό καιρό και εξακολουθεί να μ' αρέσει ιδιέταιρα. Είναι το "Land Down Under", των Αυστραλών Men at Work.

- Πάμε? Μου λέει.
- Περίμενε ένα λεπτό, να ακούσω το τέλος του τραγουδιού!
- ποιο τραγουδι? Ανοησίες... Έλα πάμε! Δεν έχουμε καιρό...

Υποκύπτω στην λογική της περίστασης . Αλλά αντί να γκρινιάξω, εκφράζω την ένσταση μου για το τραγούδι σε λιγο:

- Φαίνεται ανόητο, αλλά δεν είναι. Της λέω:
- Μα ποιό? Με ρωτάει
- Το τραγούδι που άκουγα, επιμένω
- εκεί είσαι ακόμα? Ουτε καν πρόσεξα ποιο ήταν...
- μα είπες πως ήταν ανοησίες... δεν είναι τυχαίο ότι έχει γίνει εμβληματικό για τους Αυστραλούς.
- παιδί μου δεν προσέχω παντα το background  music στα μαγαζιά! Τι μου λες τώρα... Με απασχολούν πιο σοβαρά πράγματα...

Eπιστρέφω στο ...τραγούδι που μιλάει για έναν αυστραλό που ταξιδεύει και ποιούς συναντά στον δρόμο. Κατα τον Colin Hay, το τραγούδι μιλά για το χαμένο ηθικό της χώρας, για το ξεπούλημά της από λαίμαργους ανθρώπους...

Κατά σύμπτωση, βλέπω ένα τύπο έξω, καθισμένο σε υπνόσακο στο πεζοδρόμιο, σε άθλια κατάστατη ή ακαταστασία... Μοιαζει με "zombie". Έχει γραμμένο πάνω σ' ένα χαρτόνι "homeless" και δίπλα του έχει ένα σκούφο με πεταγμένα κέρματα μέσα... Εμβληματική εικόνα της μητρόπολης. Δεν μπορώ ν' αποφύγω τη σκέψη ότι και στην Ελλάδα, οσονούπω, θα προστεθούν κι άλλοι τέτοιοι στους ήδη υπάρχοντες κι αυξανόμενους.

Η εντυπωση "zombi" σαν να ήθελε να σπρώξει τον συνειρμό με το στίχο του τραγουδιού...

"Travelling in a fried-out Kombi,
On a hippie trail, head full of zombie".

Η ανάλυση του παραπάνω (άστεγοι, φτώχια, αθλιότητα, ναρκωτικά, in the land of plenty) θα με "πέταγε" εκτός θέματος. Να πω μόνο πως ταξιδευοντας, συναντάς "ταξιδιώτες". Μα πάντα σχεδόν, ο καθένας στο δικό του ταξίδι, στον δικό του κόσμο...