all the tired horses in the sun
how am I supposed to get any riding done (bob dylan)
Από προχτές το βράδυ είχαμε νεροποντές στην Ικαρία.
Ο Δίας ήταν πολύ απασχολημένος με τα αστραπόβροντα του και,
εξ αιτίας αυτού, είχα κλείσει και αποσυνδέσει όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές
στο σπίτι, διότι σε τέτοιες περιπτώσεις κινδυνεύουν να καούν από κεραυνό. Έτσι δεν
είχα πρόσβαση στο διαδικτυο. Αναρωτιόμουν αν «έτρεξε κάτι» τραγικό, ή τουλάχιστον
κωμικό, έστω και καθυστερημένα…
Τίποτε.
Στην πολιτική, αλίμονο, κυριάρχησε πάλι η παντελής έλλειψη αίσθησης
δράματος ή χιούμορ: ούτε τραγωδία, μήτε φάρσα.
Μόνο μια επανάληψη μικροεπεισοδίων ρουτίνας από αντιεξουσιαστές. Η επικείμενη «εξέγερση»,
ο «χαμός», με αφορμή την απεργία πείνας του Ρωμανού, που θα συνέπιπτε με την επέτειο
της δολοφονίας του φίλου του, κατέληξε «αποπληκτη» και σαν ιδεα…
Τα αναρχίδια, αποδείχτηκε πάλι πως μόνο παρασιτικά
μπορούν να λειτουργήσουν στο κίνημα. Η σοβαρότητα ή το μέγεθος της οποιασδήποτε
παρέμβασης τους εξαρτάται πάντα από το μέγεθος μιας αντίστοιχης κινητοποίησης της εργατικής τάξης, την οποία, σε συνεργασία με το κράτος
(το μεγάλο εχθρό τους), κάποιες φορές καταφέρνουν να μετατρέψουν σε μπάχαλο.
«Νηνεμία γενικά, παρά το γεγονός ότι ο λαός βράζει», είπε η Αλέκα.
Ώρα για καφέ… τον χρειάζομαι!
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου