Το "ΒΗΜΑ", ο Bernstein και το φάντασμα του Marx

Το "ΒΗΜΑ", ο Bernstein και το φάντασμα του Marx

Σχόλιο Praxis: Μια ανάγνωση των αστών για τον Μάρξ που καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα είναι η τοποθέτηση του για την ανατροπή του καπιταλισμού και για αυτό προσπαθούν -για πολλοστή φορά- να φέρουν τον Μπερνστάιν στο προσκήνιο, ως διανοητή που -σε αντίθεση με τον Μάρξ- υποτίθεται ότι "επιβεβαιώθηκε".

Ο Μπερνστάιν βέβαια ήταν αυτός που υποστήριζε στα τέλη του 19ου αιώνα ότι...ο καπιταλισμός είχε ξεπεράσει όλες τις κρίσεις του (ακολούθησαν ως γνωστό οι μεγαλύτερες κρίσεις και οι παγκόσμιοι πόλεμοι). Ο Μπερνστάιν ήταν αυτός που υποστήριζε ότι η κοινωνία δεν οδηγούνταν στην προλεταριοποίηση. Και σε αυτό διαψέυστηκε οικτρά. Ο Μπερνστάιν ήταν αυτός που υποστήριζε ότι η καπιταλιστική κοινωνία μπορεί να γίνει προοδευτική μέσω του "εκδημοκρατισμού" του καπιταλιστικού κράτος. Ούτε και σε αυτό επιβεβαιώθηκε. Επιβεβαιώθηκε όμως στο ότι χρειάζονται πάντα τέτοιοι αριστεροί "διανοούμενοι" για να κάνει τη δουλειά της η αστική τάξη και να παρουσιάζει την δική της εξουσία ως το τέλος της ανθρωπότητας. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι η επισήμανση του άρθρου ότι όλη η σημερινή "αριστερά", παρά τους ισχυρισμούς της, έχει περισσότερη σχέση με τον Μπερνστάιν και τον Κάουτσκυ παρά τον Μάρξ (αριστερές κυβερνήσεις, σχέδια Β, μεταβατικά αιτήματα καπιταλιστικού τύπου που πλασάρονται ως επαναστατικά, αντικαπιταλιστικές "καμπές" που υποτίθεται ότι οδηγούν εξελικτικά σε μια άλλη κατάκτηση επαναστατικής συνείδησης κλπ). Αυτό για τους αστούς είναι "δικαίωση" του Μπερνστάιν (τότε όμως πρός τι άγχος του αρθογράφου;) ενώ στην πραγματικότητα δείχνει την ανάγκη επανεξόρμησης του Μαρξισμού, του Κομμουνισμού και του ταξικού εργατικού κινήματος σαν την μόνη προοπτική για τον κόσμο της εργασίας.

Ενώ η αστική τάξη πάντα προσπαθούσε να αποκόψει και να διαστρεβλώσει, αφού δεν κατάφερε να τα αποσιωπήσει, τα οικονομικά έργα του Μάρξ, εκεί που δεν μπορούσε με τίποτα να επιχειρήσει μια τέτοια προσαρμογή ήταν με την επαναστατική του τοποθέτηση. Για αυτό προσπαθούσε πάντα να την ακυρώνει στο όνομα "ότι δε έχει πρόταση". Ενώ η πρόταση του Μάρξ - και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα - ήταν ακριβώς ότι συνολικές "προτάσεις" υπέρ του εργατικού κινήματος δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό (δεν λέμε για επιμέρους μέτρα που δεν αλλάζουν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήματος που προφανως έχουν - σαν τέτοια - τη σημασία τους) και χρειάζεται επανάσταση. Για αυτό λοιπόν χρειαζόντουσαν πάντα "άλλες" προσεγγίσεις που να αρνούνται την επανάσταση και με διάφορους τρόπους να δικαιώνουν τον καπιταλισμό.

Ο Μάρξ λοιπόν είχε δίκιο όταν στην κριτική του στο πρόγραμμα της Γκότα είχε προβλέψει τους Μπερνστάιν που θα έρχονταν (πού να φανταστεί βέβαια ότι θα ήταν, όπως ο Μπερνστάιν, συνεργάτες του Ένγκελς επί χρόνια που τον θαύμαζαν και μόλις πέθανε πλαστογράφησαν και έκρυψαν τα κείμενα του, βάζοντας τον νεκρό Ενγκελς να υποστηρίζει ρεφορμιστικές θέσεις). Το γεγονός ότι σήμερα, που έχουμε την απουσία επαναστατικού κομμουνιστικού ρεύματος οι αστοί κυνηγάνε ακόμα το φάντασμα του Μάρξ, δείχνει την σημασία και την επικαιρότητα των κομμουνιστικών ιδεών, της Μαρξιστικής Θεωρίας, και του ταξικού εργατικού κινήματος σαν τη μόνη απειλή για τα σύστημα. Οι αστοί ξέρουν ότι αυτά το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς τα έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια. Όμως ακόμα τα φοβούνται και έχουν δίκιο. Για αυτό φροντίζουν να τα χτυπήσουν πριν καν ξαναγεννηθούν. Η ιστορία όμως, όπως και άλλες φορές, θα τους διαψεύσει. 

_______________________

αναφορά στο 'Γιατί ο Μαρξ είχε άδικο', του Μ. Καρασαρίνη (το Βήμα)  

from praxis/leninreloaded
                


red rock views:
Όμως, Mr Bernstein, Η ιστορία σ' έχει διαψεύσει. 
«Οι χωρικοί δεν καταποντίζονται, η μεσαία τάξη δεν εξαφανίζεται, οι κρίσεις δεν μεγεθύνονται, η αθλιότητα και η δουλοπαροικία δεν αυξάνονται». 

your capitalism is running out of ideas...