«Οι εταίροι μας θα συνδράμουν»

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμαζόταν να βάλει τη χώρα στο πρώτο μνημόνιο, βάζοντας υπογραφή και στάμπα επικύρωσης σε μία συμφωνία που θα μετατρεπόταν σε φρικωδια για τους περισσότερους έλληνες, θεώρησε αναγκαίο να εκφράσει τη "βαθιά πίστη" του, ως προς το ποιά θα ήταν η συμπεριφορά των αυτών που χαράζουν την πολιτική στη ΕΕ:  «Οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά. Αλλά και να στείλουν κι ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές ότι η ΕΕ δεν παίζει και προστατεύει το κοινό μας συμφέρον και το κοινό μας νόμισμα».

Έξι χρόνια μεθοδευμένης, συστηματικής λεηλασίας της χώρας και εγκληματικής εξαθλίωσης της πλειονότητας των Ελλήνων, κανείς πια δεν μπορεί να δείξει τέτοια "πίστη" κι αφοσίωση στους εταίρους, όπως αυτή που έδειξε ο Γιώργος Παπανδρέου, το Μάη του 2010. Τώρα, μα κι από καιρό,  μας λένε "εμείς δεν θέλουμε... Οι εταίροι μας αναγκάζουν να μετατρέψουμε τη χώρα σε σφαγείο του λαού της". Και το "μένουμε Ευρώπη..." δεν υπονοεί πια το "... επειδή είμαστε τόσο ηλίθιοι", τώρα αναγκαστικά παρουσιάζεται σαν αναγκαίο, ή μικρότερο κακό... 

Στο πώς θα αξιολογηθεί η συνεισφορά της "αριστεράς"  στην συνεχόμενη διεργασία σφαγείου προσπάθησε να καλλιεργήσει ελπίδες (τρομάρα μας...) ο πιο θλιβερός αρχολίπαρος που πήρε ποτέ χρίσμα πρωθυπουργού στη ταλαίπωρη χώρα μας - εκεί πόνταρε αυτός και το λεφούσι των ομοιωμάτων ανθρώπου που απαρτίζει την δήθεν κυβέρνησή του. Τέτοιο χάλι!

Έκανε προσπάθεια. Παρ' όλα αυτά, πάλι οι  «οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα» επιπρόσθετη φρικωδία... Αρνούνται να του κάνουν τη χάρη παίζοντας το παιχνίδι της αξιολόγησης, για επικοινωνιακή κατανάλωση. Όσα και του δώσεις του θηρίου, αυτό θα ζητήσει κι άλλο, γιατί θεωρεί σίγουρο πως κι άλλο μπορεί να πάρει από τέτοια ανδρείκελα, που πάντα (με το αζημίωτο βέβαια...) θα κάνουν ο,τι μπορούν για να ικανοποιήσουν τη νοσηρή γαστριμαργία του. 

Το αν κι αυτός ο αρχολίπαρος, στο "άνθος της πολιτικής του ζωής", καταλήξει σαν στημένη λεμονόκουπα στα πολιτικά σκουπίδια, μαζί με τις προηγούμενες, δεν ενδιαφέρει καν το κεφάλαιο πίσω από τους "εταίρους". Δόξα τω θεώ, μπορεί να τον αντικαταστήσει, αγοράζοντας άλλο πολιτικό... υποκείμενο. 

Το χρήμα κελαηδεί... 

Αλί σε μας...