Μια ζωη για να λέει αυτός "ευτυχώς" εσύ λες "δυστυχώς"
Μια ζωη για να καλοπερνά αυτός εσύ υποφέρεις
Μια ζωη πλούσιος θά 'ναι αυτός, εσύ φτωχός
Στο τέλος θα πεθάνεις και πιο νέος, το ξέρεις;
*****
Το βασικό συμπέρασμα από μιαν εκτεταμένη νεα έρευνα, που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο Journal of the American Medical Association, [περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου], είναι ότι, από το 2001 έως το 2014, διευρύνθηκε το χάσμα μεταξύ των προσδόκιμων ζωης των πλουσίων και των φτωχών αντίστοιχα. Αυτοί που ανήκουν στην κορυφή της εισοδηματικής κλίμακας, ήτοι στο 1% των αμερικανικών ανδρών, ζουν κατά 15 χρόνια περισσότερο από ό, τι το φτωχότερο 1 % του ανδρικού πληθυσμού. Για τις γυναίκες, η διαφορά είναι 10 χρόνια. Αυτοί οι πλούσιοι Αμερικανοί έχουν κερδίσει τρία χρόνια μακροζωίας στα 14 πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Ζουν περισσότερα χρόνια, ανεξάρτητα από το πού ζουν. Οι φτωχοί Αμερικανοί είχαν πολύ μικρή αύξηση στο σύνολό τους, με μεγάλες διαφορές μεταξύ των διαφορετικών τοποθεσιών. Για τους φτωχούς Αμερικανούς, ο τόπος κατοικίας τους μπορεί να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Σε ορισμένες περιοχές της χώρας, οι ενήλικες με τα χαμηλότερα εισοδήματα πεθαίνουν κατά μέσο όρο σε ηλικία ίδια με αυτή των ανθρώπων απο πολύ φτωχότερες χώρες όπως η Ρουάντα, καθώς το προσδόκιμο ζωής τους γίνεται όλο και μικρότερο.
Αυτές οι διαφορές στο προσδόκιμο ζωής, τεκμηριώνονται στην σαρωτική έρευνα, απ' την οποία δεν απουσιάζει κι ένα αισιόδοξο μήνυμα: Ο σωστός συνδυασμός μέτρων για τη βελτίωση ατομικών συνηθειών και δημόσιας υγείας θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζουν περισσότερο, ανεξάρτητα από το πόσο χρήμα διαθέτουν. Η έρευνα δείχνει ότι, ή θέσπιση μικρής κλίμακας, τοπικών πολιτικών μπορεί να βοηθήσει τους φτωχούς να διατηρήσουν υγιέστερες συνήθειες και να επιτύχουν την παράταση της ζωής τους, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει με τις τάσεις της εισοδηματικής ανισότητας.
Έργο σχεδόν τρίων χρόνων, η μελέτη βασίζεται σε μια τεράστια ποικιλία δεδομένων σχετικά με τις αποδοχές και τους θανάτους, και είναι η πιο λεπτομερής ανάλυση στο θέμα μεχρι σήμερα όσον αφορά τη διαπίστωση που εντοπίστηκε για πρώτη φορά τουλάχιστον δυο αιώνες πριν - ότι δηλαδη περισσότερο χρήμα μεταφράζεται σε πιο μακρόχρονη ζωη.
Θα μπορούσε να είναι τόσο απλό όσο αυτό: ο πλούτος αγοράζει υψηλότερης ποιότητας ιατρική περίθαλψη, η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν εως μια μεγάλη ηλικία. Αλλά μια μακρά σειρά στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της εν λόγω εργασίας, δείχνει ότι η σχέση των δύο μεταβλητών είναι λιγότερο προφανής από ό, τι μπορεί να φαίνεται. Η εύποροι φαίνεται να ζουν με πιο υγιείς τρόπους. Μπορούν να γυμνάζονται περισσότερο, καπνίζουν λιγότερο, αισθάνονται λιγότερο άγχος και είναι λιγότερο πιθανό να είναι παχύσαρκοι.
Η έρευνα υπονοεί πως ή σχέση αιτίας αποτελέσματος μπορεί να είναι και αμφίδρομη. Οι άνθρωποι που είναι υγιείς είναι σε καλύτερη θέση να διατηρήσουν μιαν απαιτητική δουλειά, και έτσι έχουν υψηλότερα εισοδήματα.
Επιβεβαιώνει τη γνωστή από προηγούμενες εργασίες διαπίστωση ότι οι παρεμβάσεις της υγειονομικής περίθαλψης έχουν μικρότερη επίδραση στο μάκρος ζωής απ' όσο εχουν οι συμπεριφορικοί παράγοντες όπως το κάπνισμα και η άσκηση. Δεν υποτιμάται το γεγονος, όμως, ότι η υγειονομική περίθαλψη βοηθά τους ανθρώπους που είναι ήδη άρρωστοι να οδηγηθούν σε υγιέστερη ζωή. Και ότι μπορεί να παρέχει οικονομική ασφάλεια και ψυχική ηρεμία και να βελτιώνει τις ζωές των φτωχών με άλλους τρόπους.
Τα νέα ευρήματα συμβαδίζουν με την πολυσυζητημένη εργασία των Anne Case και Angus Deaton που δημοσιεύθηκε πέρυσι. Η έρευνα εκείνη έδειξε αύξηση των ποσοστών θανάτου των μέσης ηλικίας λευκών φτωχων Αμερικανών, ιδιαίτερα εκείνων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Έδειξε επίσης μιαν απότομη αύξηση των ναρκωτικών και των δηλητηριάσεων αλκοολικής φύσης, αυτοκτονίων και ατυχημάτων σ' αυτή την κοινωνική μερίδα κατά τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα. Η έρευνα από το Brookings Institution, που δημοσιεύθηκε φέτος τον Φεβρουάριο, βρήκε επίσης ένα αυξανόμενο χασμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών που αφορά τη μακροζωία .
Πηγή: “The Association Between Income and Life Expectancy in the United States, 2001-2014”, The Journal of the American Medical Association.healthinequality.org
To παρον κείμενο αποτελεί εκτεταμένη σύνοψη από ρεπορταζ στην New York Times,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου