ένας αντίλογος στην προηγούμενη ανάρτηση

Με την ομολογία ότι κατά βάθος επιθυμώ να πειστώ ότι αυτή η στάση, το είμαστε «είμαστε κάθετα κατά της εξόδου από την Ευρωζωνη σ’ αυτές τις συγκυρίες», είναι σωστή και θεωρώντας το παρακάτω σχόλιο στην ανάρτηση ‘Πατρονάρισμα και Συντήρηση της Υποταγής;’ δυνατή επιχειρηματολογία υπέρ αυτής της στάσης, και όσο το σκέφτομαι, αρχικά εμφανίζεται πιο πειστικό, το αναρτώ σαν ξεχωριστή ανάρτηση.


Αυτό, ή παρόμοια συλλογιστική θα έπρεπε να εμφανίζεται στον κομματικό τύπο…

Μόλις ευκαιρήσω θα απαντήσω, κι όχι κατ’ ανάγκη σε αντίθεση με το πνεύμα του σχολίου.

Υπάρχουν δύο θέσεις του ΚΚΕ, όπως το καταλαβαίνω εγώ, γι αυτό και δημιουργήθηκε σύγχυση.
Η μία είναι ας πούμε, στρατηγική και λέει, ότι το ζήτημα δεν είναι ευρώ η δραχμή, αλλά καπιταλισμός η σοσιαλισμός και είναι διαχρονική.
Η άλλη είναι τακτική και είναι διαφορετική στην εκάστοτε συγκυρία, ανάλογα με τις συγκεκριμένες κάθε φορά συνθήκες.
Έτσι το 2000, όταν μπαίναμε στην ΟΝΕ, το ΚΚΕ ήταν κάθετα αντίθετο, στην είσοδο μας, ενώ ο ΣΥΝ την χαρακτήριζε σημαντική θετική εξέλιξη.
Το 2015, υπό τελείως άλλες συνθήκες, ο Κουτσούμπας, λέει , το ΚΚΕ είναι κάθετα αντίθετο, στην έξοδο μας τώρα από το ευρώ, ενώ ο Λαφαζάνης το παρουσιάζει σαν πρώτο βήμα για το σοσιαλισμό.
Δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στις θέσεις αυτές , γιατί η στρατηγική αδιαφορία για το νόμισμα, είναι αυτή που επιτρέπει την τακτική ευελιξία.
Στην δήλωση του μάλιστα μετά την συνάντηση των αρχηγών, επαναλαμβάνει δύο φορές, ότι το grexit, είναι σχέδιο των "εταίρων" και όχι των υπόλοιπων αρχηγών, δηλ. είναι σχέδιο μερίδων του κεφαλαίου των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, ενώ στην ελληνική αστική τάξη είναι μειοψηφικό.
Δηλ. για να μην "λες ότι λέει το αντιδραστικότερο τμήμα των (ντόπιων) αστών" να "λες ότι λέει το "αντιδραστικότερο" τμήμα των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών";
Δεν καθορίζεις έτσι την γραμμή σου. Την εποχή της Μικρασιατικής εκστρατείας το ΚΚΕ ήταν κάθετα αντίθετο με την εκστρατεία και ήταν στην ίδια πλευρά με την "αντιδραστικότερη" φιλοβασιλική μερίδα της αστικής τάξης, ενώ η "προοδευτική" βενιζελική μερίδα οδήγησε την χώρα στην Μικρασιατική καταστροφή.
Έρχομαι και στον πυρήνα της ανάρτησης, όπως τον παρουσιάζεις στο σχόλιο.
Αυτό που θεωρώ εγώ λανθασμένο σε αυτό τον πυρήνα, είναι η σύγχυση ανάμεσα σε αυτό που λέμε "αντικειμενικό" και σε αυτό που λέμε "υποκειμενικό" παράγοντα.
Ναι υπάρχουν ιδεολογικές μετατοπίσεις, σε αντι-ΕΕ κατεύθυνση, ναι είναι θετικό ότι όσοι δεν έσπευσαν να ψηφίσουν ΝΑΙ, δεν λύγισαν στον εκβιασμό και την τρομοκρατία και ωφείλεις να αξιοποιήσεις αυτές τις εξελίξεις.
Όμως αυτό καθόλου δεν αλλάζει το αντικειμενικό δεδομένο, ότι δεν υπάρχει καμμία δυνατότητα για ρήξη με την ΕΕ, προς όφελος του λαού, χωρίς άλλη οργάνωση της οικονομίας, που προϋποθέτει άλλη οργάνωση της εξουσίας, άρα επαναστατική ανατροπή.
ΥΓ
Πάντως από προσωπική εμπειρία, καθόλου απομόνωση η αποξένωση δεν αισθάνθηκα, παρ΄ όλο που οι περισσότεροι γνωστοί μου εκτός ΚΚΕ, ψήφισαν ΟΧΙ.
Αντίθετα ποτέ δεν είχα δει τέτοια προθυμία για ουσιαστική πολιτική συζήτηση και ενδιαφέρον για τις θέσεις του κόμματος, πέρα από την συγκεκριμένη ψηφοφορία.