Αντί Αυτού

Το απόγευμα έφυγε απ' το σπίτι έχοντας διαφωνήσει έντονα με τον πατέρα του σε κάποιο ζήτημα που ήταν πολύ λιγώτερο σημαντικό απο την διαφωνία τους. Όταν ζούσε η μάνα του, μόλις έβλεπε πως η συζήτηση, που συνήθως κάνανε στο τραπέζι για τα πολιτικά, έπαιρνε έντονη μορφή, άλλαζε το θέμα. "Μη χαλάτε τις καρδιές σας για ψύλου πήδημα" του έλεγε όταν ήταν μονοι τους. Παρότι διαφωνούσαν, ο πατέρας του άνοιγε κουβέντα, μάλλον σαν να ήθελε πειστεί αντί να πείσει, κι εκείνος κουβέντιαζε αν και ήξερε πως δεν μπορούσε να του αλλάξει το κεφάλι. Εκνευριζόταν όμως, παρότι ο πατέρας του δεν ήταν ποτέ επιθετικός μαζί του. 

Το βράδυ γύρισε αργά και μπήκε μέσα  στο σπίτι αθόρυβα
αποφεύγοντας ν' ανάψει το φως για να μήν τον ενοχλήσει. Ίσως όμως ενδόμυχα να ήθελε να διατηρήσει το σκοτάδι και την ησυχία ανάμεσα τους, για να σβήσει σ' αυτά την πιθανότητα να τον δει ο πατέρας του εκείνη την ώρα. Δεν ηταν φόβος, ούτε ντροπή, ουτε πια θυμός αυτό που ήθελε να μείνει άφαντο κι άφατο στην νύχτα.

Στο διάδρομο προς το δωμάτιο που διατηρούσαν πάντα έτοιμο για κείνον (παρότι οι επισκέψεις του στο πατρικό του  σπίτι είχαν γίνει σπανιότερες και πάντα σύντομες γιατί οι δουλειές, δικαιολογούσε τον εαυτό του, αξίωναν προτεραιότητα στον χρόνο του) ένιωσε την παρουσία του πατέρα του πίσω του. 

Του λέει "μπήκες σαν κλέφτης στο σκοτάδι".

"Δεν πήγες για ύπνο ακόμα;" τον ρωτά.

Την ώρα που το πρόφερε αυτό, η φράση που πέρασε απ' τόν νου του να δώσει σαν απάντηση ήταν: "το σκοτάδι ανάμεσά μας ειναι και δικό σου" (μα την ίδια στιγμή ένιωθε την παρόρμηση  να τον αγκαλιάσει  - κι ας μην του έλεγε πως όποια  διαφωνία  κι αν εκφράσει ποτέ, θα είναι μια σταγόνα σε σύγκριση με το ρεζερβουάρ αγάπης που έχουν γεμίσει  για αυτόν   - εκείνος  και η μητέρα. Κι οτιδήποτε έχει να δώσει, νιωθει πως  το αντλεί απο αυτό το απόθεμα της άνευ όρων, και χωρίς απαίτηση αντιπαροχής, προσφοράς τους...).

Αντί αυτού του είπε "καληνύχτα" και μπήκε στο δωμάτιο του. 

Όταν σηκώθηκε νωρίς το πρωί, γιατί θα έφευγε, ο πατέρας του είχε ήδη πάει στο αμπέλι του.