μα οι πληβείοι ακόμα δεν έμαθαν

Ένα μήνα περίπου μετά την Ανακωχή της Κομπιέννης, η οποία σήμανε και το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου,  στις 18 Δεκεμβρίου του 1918 και με την  αποβίβαση στην Οδησσό της 156ης γαλλικής μεραρχίας, ξεκινά η επίθεση των ιμπεριαλιστών εναντίον της νεαρής Σοβιετικής Ένωσης, στην Νότια Ρωσία, όπου η Ελλάδα θα συμμετάσχει προσφέροντας τον κύριο όγκο δυνάμεων των επιδρομέων  (τρείς ελληνικές  μεραρχίες, δυό γαλλικές και μιά πολωνική). Οι επιδρομείς συμπαρατάχτηκαν στο πλευρό της αντεπανάστασης με τον στρατό του Ντενίκιν, που δρούσε στις περιοχές της Οδησσού και της Κριμαίας. Παρότι τα ελληνικά στρατεύματα  ήταν τα πλέον πολυάριθμα, είχαν τεθεί κάτω απο τον πλήρη έλεγχο του Γάλλου στρατηγού Ντ' Ανσέλμ.



Οι εχθροπραξίες κι η έκβαση της επιδρομής κρίθηκαν ουσιαστικά τον Μάρτη του 1919.

Όταν ο Γρηγόριεφ, ρώσος διοικητής μεραρχίας των Μπολσεβίκων,  έστειλε  τελεσίγραφο την 1η του Μαρτη ζητώντας απ' τους Έλληνες να απαχωρήσουν  από την περιοχή, σημειώνοντας οτι δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, η απάντηση που πήρε ήταν: «είναι ανάξιον των απογόνων του Λεωνίδου να εγκαταλείπωσι τας εαυτών θέσεις». Ωραία απάντηση απο τον ξυπόλυτο "στρατό μας"  που μάχεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά απο τα στενά των Θερμοπυλών, έξω απο τα σύνορα της χώρας μας, και στο έδαφος μιας άλλης χώρας!

Οι "του Λεωνίδου απόγονοι" (μαζί με τους υπόλοιπους επιδρομείς), από υποχώρηση σε υποχώρηση, με εκατοντάδες νεκρούς και όπλα παρατημένα στα πεδία της μάχης, κατέληξαν στην Σεβαστούπολη, απ' όπου και αποχώρησαν κατά την διάρκεια της δεκαήμερης ανακωχής της 17ης του Απρίλη 1919.

Η μικρασιατική καταστροφή ήταν το επόμενο επεισόδιο του μεγαλοϊδεατισμού πίσω απο τον οποίο κρύβονταν οι ανθρωποφάγες ορέξεις της αστικής τάξης μας. Αλλά πάντα είχαν το "έθνος" σαν πρώτη έγνοια... τους.

Άραγε γνώριζαν οι  "του Λεωνίδου απόγονοι" οτι μετά την νίκη της οκτωβριανής επανάστασης, μια απο τις πρώτες πράξεις  των Μπολσεβίκων  ήταν η ακύρωση των εσωτερικών και εξωτερικών δανείων που είχαν συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή Κυβέρνηση; Στον πόλεμο που κύρηξαν οι καπιταλιστές  εναντίον των εργατών που τόλμησαν να δείξουν ότι η αστική εξουσία τους δεν είναι αιώνια  και "ελέω θεού", το ελληνικό κράτος των Βενιζέλων δανείστηκε για να χρηματοδοτήσει την  "ένθερμη" συμμετοχή του, και μάλιστα κι απ' αυτούς, στην διάθεση και κάτω απ' τον έλεγχο των οποίων έθεσε τα στρατεύματα του.  Έναν σχεδόν αιώνα μετα, οι πληβείοι, απόγονοι "απογόνων του  Λεωνίδου" πληρώνουν δάνεια των "ευγενων του χρήματος", κι ακόμα δεν εμαθαν...

Άραγε γνώριζαν οι  "του Λεωνίδου απόγονοι" οτι οι μπολσεβίκοι δεν ακύρωσαν μόνο τα χρέη της Ρωσίας προς τους εξωτερικούς δανειστές, αλλά και τα χρέη άλλων κρατών προς την Ρωσία, και έτσι χάρισαν στην Ελλάδα τα 100 εκατομμύρια  χρυσά γαλλικά φράγκα που όφειλε στη Ρωσία και, επιπρόσθετα, ότι παραιτήθηκαν από κάθε αξίωση που αφορούσε ιδιοκτησίες του τσαρικού κράτους στην Ελλάδα;

Οι αστοί το ήξεραν, μα σε ένδειξη "ευγνωμοσύνης", μπήκαν με δόρυ το κράτος τους στον πόλεμο που τα αφεντικά τους ή οι εταίροι τους κύρηξαν, κι επιτέθηκαν στους μπολσεβίκους. Αλλά βέβαια, στο πεδίο της μάχης και στην πρώτη γραμμή δεν μπήκε ο (σοσιαλιστής με σημερινά δεδομένα) Βενιζέλος, μπήκαν οι πληβείοι που   επιστράτευσε  για να τους στείλει με το ζόρι να σφάξουν τους πρώτους πληβείους στην ιστορία της ανθρωπότητας που κατάφεραν να φτιάξουν δικό τους κράτος.

Έναν σχεδόν αιώνα μετά, οι  "του Λεωνίδου απόγονοι απογόνων", οι πληβείοι πάντα, εξαθλιωμένοι, ψυχικά άρρωστοι και παγιδευμένοι βλέπουν τους εφιάλτες τους να πουλούν την ακρόπολη, με κοάσματα βατράχων για το "καλο του έθνους", για να ξεπληρωθούν τα δάνεια που οι αστοί έφαγαν μόνοι τους, στους σημερινούς παντοκράτορες της δειναστείας χρεωστών που ακόμα μας κρατούν δεμένους αντί λύτρων,  και με την απειλή νέων σφαγών... μα οι πληβείοι ακόμα δεν έμαθαν να πιστεύουν τα μάτια τους...