το να χτυπήσεις πάτο εδώ...

Τι συμβολίζει η παραπάνω φωτογραφία;

Ένα σχόλιο πριν απαντησω επιγραμματικα.

Δεν ξέρω αν κάποιοι επισκέπτες του ιστολογίου αντιλήφθηκαν οτι άλλαξα την φωτογραφία που χρησιμοποίησα αρχικά για εικονογράφιση του κειμένου στην προηγούμενη ανάρτηση. Η αρχική φωτογραφία ήταν η παραπάνω, και την αντικατέστησα γιατί σχετίζεται με ενα άρθρο που λέει πως ο ζητιάνος, που απεικονίζεται  σ' αυτην εδώ, βγάζει 50 χιλιάδες λίρες τον χρονο ζητιανεύοντας. Η "είδηση εμφανίστηκε στην βρετανικη εφημεριδα Daily Mail ("the Dirty Mail", όπως την αποκαλούν οι βρετανοί...), στην χειρότερη βρωμοφυλάδα των αστών εδώ πέρα.


Η " είδηση", είναι σκανδαλιστική και 'πιασάρικη', και δεν κανει τίποτε άλλο απο το να αποκρύπτει ή να μετριάζει την εντύπωση μιας πραγματικότητας της οποίας η εικόνα ενός ζητιάνου στο παγωμένο πεζοδρόμιο ενος δρομου της μητρόπολης, να ζεσταίνεται  αγκαλιά μ' ενα σκυλί, είναι εμβληματική. Και η πραγματικότητα είναι οτι υπάρχει φτώχια, υπάρχει μιζέρια και αυξάνεται στην Βρετανία σήμερα.

Η αυξανόμενη απόλυτη φτώχια χτυπάει με εντονότερη σκληρότητα τα πιο ευάλωτα τμήματα της βρετανικής κοινωνίας, και ιδιεταιρα τα παιδιά.

Αίφνης, το IFS (Institute for Fiscal Studies) προβλέπει οτι, μέχρι το 2020, ενα στα τέσσερα παιδιά στην Βρετανία θα ζουν κάτω απο το επίπεδο της απόλυτης φτώχιας. Την ίδια περίοδο που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.

Τι συμβολίζει λοιπόν η παραπάνω φωτογραφία;

Δυο πράγματα σίγουρα:

Ότι όταν χτυπήσει πάτο κάποιος, στην αναπτυγμένη καπιταλιστική κοινωνία, μόνο για  την φιλία ενος σκύλου μπορεί να είναι σίγουρος

Ότι ο άνθρωπος, και στην αναπτυγμένη καπιταλιστική κοινωνία, μπορει να καταντήσει να θεωρειται ισάξιος ενος αδέσποτου σκυλιού.

Επιπρόσθετα, η εμφάνιση της τυπικής αυτής εικόνας στην βρετανική αστική βρωμοφυλάδα, σαν εικονογράφηση της προαναφερθείσας "είδησης", σημαίνει οτι οι αστοί μάλλον έχουν ήδη αρχίσει να θεωρούν οτι, όχι μόνο το άτομο που ανήκει στην μερίδα της κοινωνίας που μονάχα με ζητιανιά μπορεί να επιβιώσει, αλλά και ο μέσος αναγνώστης της που δεν ανήκει στην τάξη των, έχει την νοημοσύνη ενός σκύλου.

Υπερβολή λες;

Σκέψου και οτι, παράλληλα με την μείωση του επιπέδου ζωής, έρχεται μια μείωση των εργασιακών δικαιωμάτων, πράγμα που δημιουργεί συνθήκες υποχώρησης της ταξικής αλληλεγγύης στον εργασιακο χώρο και αντικατάσταση της με αυξανόμενη ανταγωνιστικότητα μεταξύ των εργαζόμενων. Έτσι που ο εργαζόμενος σήμερα να αισθάνεται ολοένα και πιο εντονα οτι εργάζεται σε ενα άγριο περιβάλλον. Η κοινωνική και εργασιακή μηχανική των αστών δημιουργεί μια δομή που ωθεί το άτομο να θεωρεί φίλο αυτον που το ταίζει, και να είναι έτοιμο να δαγκώσει αυτόν που εποφθαλμιά το φαγητό του.

Αν αυτό δεν μια κοινωνική μηχανική αποκτήνωσης του ανθρώπου, μια μηχανική απανθρωποποίησης, τότε τι είναι;