Σε
τι συνίσταται αυτή η αρχή της κομματικής φιλολογίας; Οχι μονάχα στο ότι
η φιλολογική δουλειά δεν μπορεί να είναι για το σοσιαλιστικό
προλεταριάτο μέσο πλουτισμού ατόμων είτε ομάδων. Γενικά δεν μπορεί να
είναι ατομική υπόθεση, ανεξάρτητη από την κοινή προλεταριακή υπόθεση.
Κάτω οι ακομματικοί συγγραφείς! Κάτω οι υπεράνθρωποι συγγραφείς! Η φιλολογική δουλειά πρέπει να γίνει ένα κομμάτι της γενικής προλεταριακής υπόθεσης, «ροδίτσα και βιδίτσα» ενός ενιαίου, μεγάλου σοσιαλδημοκρατικού μηχανισμού που τον βάζει σε κίνηση όλη η συνειδητή πρωτοπορία ολόκληρης της εργατικής τάξης. Η φιλολογική δουλειά πρέπει να γίνει συστατικό κομμάτι της οργανωμένης, σχεδιασμένης, ενιαίας σοσιαλδημοκρατικής κομματικής δουλειάς.[...]
Δε χωράει συζήτηση πως η φιλολογική δουλειά προσφέρεται λιγότερο από κάθε άλλη στη μηχανική εξίσωση και ισοπέδωση, στην κυριαρχία της πλειοψηφίας πάνω στη μειοψηφία. Δε χωράει συζήτηση πως σ' αυτή τη δουλειά, είναι απόλυτα απαραίτητο να εξασφαλίζεται μεγάλη απλοχωριά στην ατομική πρωτοβουλία, στις ατομικές κλίσεις, απλοχωριά στη σκέψη και στη φαντασία, στη μορφή και στο περιεχόμενο. [...]
Δε σκοπεύουμε καθόλου να γίνουμε κήρυκες κάποιου ομοιόμορφου συστήματος είτε κάποιας επίλυσης του προβλήματος αυτού με μερικές αποφάσεις. Οχι, σ' αυτό τον τομέα λιγότερο από κάθε αλλού μπορεί να γίνει λόγος για σχηματικότητα.[...]
Η φιλολογία αυτή θα είναι ελεύθερη, γιατί δε θα υπηρετεί μια παραχορτασμένη ηρωίδα, ούτε τις «δέκα χιλιάδες της αφρόκρεμας», που πλήττουν και υποφέρουν από την παχυσαρκία, αλλά τα εκατομμύρια και τις δεκάδες εκατομμύρια των εργαζομένων, που αποτελούν τον ανθό της χώρας, τη δύναμή της, το μέλλον της. Αυτή θα είναι η ελεύθερη φιλολογία, που θα γονιμοποιεί την τελευταία λέξη της επαναστατικής σκέψης της ανθρωπότητας με την πείρα και τη ζωντανή δουλειά του σοσιαλιστικού προλεταριάτου, που θα δημιουργεί μόνιμη αλληλεπίδραση ανάμεσα στην πείρα του παρελθόντος (τον επιστημονικό σοσιαλισμό που ολοκλήρωσε την ανάπτυξη του σοσιαλισμού από τις πρωτόγονες, ουτοπιστικές μορφές του) και στην πείρα του παρόντος (τη σημερινή πάλη των συντρόφων εργατών).
****
Κάτω οι ακομματικοί συγγραφείς! Κάτω οι υπεράνθρωποι συγγραφείς! Η φιλολογική δουλειά πρέπει να γίνει ένα κομμάτι της γενικής προλεταριακής υπόθεσης, «ροδίτσα και βιδίτσα» ενός ενιαίου, μεγάλου σοσιαλδημοκρατικού μηχανισμού που τον βάζει σε κίνηση όλη η συνειδητή πρωτοπορία ολόκληρης της εργατικής τάξης. Η φιλολογική δουλειά πρέπει να γίνει συστατικό κομμάτι της οργανωμένης, σχεδιασμένης, ενιαίας σοσιαλδημοκρατικής κομματικής δουλειάς.[...]
Δε χωράει συζήτηση πως η φιλολογική δουλειά προσφέρεται λιγότερο από κάθε άλλη στη μηχανική εξίσωση και ισοπέδωση, στην κυριαρχία της πλειοψηφίας πάνω στη μειοψηφία. Δε χωράει συζήτηση πως σ' αυτή τη δουλειά, είναι απόλυτα απαραίτητο να εξασφαλίζεται μεγάλη απλοχωριά στην ατομική πρωτοβουλία, στις ατομικές κλίσεις, απλοχωριά στη σκέψη και στη φαντασία, στη μορφή και στο περιεχόμενο. [...]
Δε σκοπεύουμε καθόλου να γίνουμε κήρυκες κάποιου ομοιόμορφου συστήματος είτε κάποιας επίλυσης του προβλήματος αυτού με μερικές αποφάσεις. Οχι, σ' αυτό τον τομέα λιγότερο από κάθε αλλού μπορεί να γίνει λόγος για σχηματικότητα.[...]
Η φιλολογία αυτή θα είναι ελεύθερη, γιατί δε θα υπηρετεί μια παραχορτασμένη ηρωίδα, ούτε τις «δέκα χιλιάδες της αφρόκρεμας», που πλήττουν και υποφέρουν από την παχυσαρκία, αλλά τα εκατομμύρια και τις δεκάδες εκατομμύρια των εργαζομένων, που αποτελούν τον ανθό της χώρας, τη δύναμή της, το μέλλον της. Αυτή θα είναι η ελεύθερη φιλολογία, που θα γονιμοποιεί την τελευταία λέξη της επαναστατικής σκέψης της ανθρωπότητας με την πείρα και τη ζωντανή δουλειά του σοσιαλιστικού προλεταριάτου, που θα δημιουργεί μόνιμη αλληλεπίδραση ανάμεσα στην πείρα του παρελθόντος (τον επιστημονικό σοσιαλισμό που ολοκλήρωσε την ανάπτυξη του σοσιαλισμού από τις πρωτόγονες, ουτοπιστικές μορφές του) και στην πείρα του παρόντος (τη σημερινή πάλη των συντρόφων εργατών).
****
αποσπάσματα απο άρθρο στον Ριζο (Κυριακή
3 Νοέμβρη 2013) -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου