Το πρόβλημα πολλών της Αριστεράς σήμερα δεν μπορεί να εξηγηθεί με πολιτικούς όρους. Οι παραλληλίες με την ακροδεξιά που πολλάκις εμφανίζονται εξηγούνται μόνο ψυχαναλυτικά. (Π.Μανδραβέλης)
Όποιος χάνει την επαφή με την πραγματικότητα (βαρύ ψυχικό νόσημα) βολεύεται με ετικέτες. […]
Eκεί δεν υπάρχει ούτε αρχηγός ούτε πρόεδρος [στο KKE]. Oρίζεται επικεφαλής ένας «γραμματέας», γραφειοκράτης διεκπεραιωτής ή των εντολών της Σοβιετίας άλλοτε ή του «ιερατείου» που περιφρουρεί τη σταλινική ορθοδοξία σήμερα. Mπορεί να είναι και εντελώς ατάλαντος. Πρόκειται για υποδειγματική περίπτωση όπου οι ετικέτες υποκαθιστούν το πραγματικό με το φαντασιώδες χτίζοντας παντοδύναμη την ψευδαίσθηση. (Χρήστος Γιανναράς)
Σε κάποια κείμενα
αναρτημένα εδώ θα βρείτε τον ισχυρισμό ότι πολλά φαινόμενα της σύγχρονης πολιτικής
πραγματικότητας δεν ερμηνεύονται επαρκώς με πολιτικούς όρους και χρειάζονται
ψυχολογικούς όρους. Η ιδέα βέβαια δεν είναι δική μου, την έκφρασε ο Βίλχελμ Ράιχ,
πριν αρκετές δεκαετίες σε σχέση με την μαζική ψυχολογία του Φασισμού.
Έχω επίσης ισχυρισθεί
ότι η άβυσσος μεταξύ των συνθηκών ζωής της συντριπτικής πλειονότητας και των αστικών
ελίτ που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και κυβερνούν το κόσμο, το διευρυνόμενο
χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι τέτοιο ώστε αυτές οι ελίτ (ή πεσ' τες πλουτοκράτες, μεγαλοαστούς, αν θέλεις)
όχι απλά να αισθάνονται σαν να ζουν σε ένα διαφορετικό κόσμο (όπου όντως ζουν),
αλλά και να σκέφτονται με ριζικά διαφορετικά τρόπο από το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος.
Ο απάνθρωπος τρόπος με τον οποίο δημιουργούν και προασπίζουν αυτόν τον διαφορετικό
κόσμο τους, η αχόρταγη επιθυμία τους να αρπάξουν ολοένα και περισσότερα από
αυτά που κατέχουν, δεν μπορούν παρά να ειδωθούν σαν μια διαστροφή της
ανθρώπινης φύσης. Αναπόφευκτα δεν εξηγούνται επαρκώς με πολικούς και κοινωνικούς
όρους.
Κατά ειρωνεία, την διαστροφή
αυτή οι ελίτ την προβάλλουν γενικά στους καθυπότακτους τους, θεωρώντας τους ένα
κατώτερο είδος. Τολμώ να πω ότι οι ελίτ αντιμετωπίζουν αυτούς που
έχουν καθυποτάξει σαν ζώα με εξελικτικά κατώτερα χαρακτηριστικά. Δηλαδή ο αταβισμός
στον οποίο μας οδηγεί το καπιταλιστικό σύστημα με τις εξωφρενικές αντιφάσεις, αντιθέσεις
και ανισότητες του δικαιολογείται από τις ελίτ ως επαγωγή των «φυσικών» διαφορών
μεταξύ ανθρώπων. Η αγριότητα τους δικαιολογείται σαν δικαιωματική, όταν θεωρούν
πως τα θύματά δεν αξίζουν περισσότερο από την αθλειότητα στην οποία είναι βυθισμένα.
Εντέλει, η ανισότητα μας
έχει αυξηθεί σε βαθμό που να τονίζει κραυγαλέα την ανομοιότητα μας.
***
Τα παραθέματα στην αρχή
του κειμένου αποτελούν δείγματα του πως ο αστός ή ο γραφιάς του προβάλει την
διαστροφή του, ή την «ψυχανομαλία» του είδους τους, όχι γενικά πάνω στον
εργάτη, που σαν κατηγορία περιλαμβάνει ακόμα ένα μεγάλο ποσοστό καθυπότακτων
του, αλλά στην αφυπνισμένη οργάνωση του εργάτη που του αντιστέκεται.
Όταν συναντώ τέτοια παραδείγματα
προβολής της ανωμαλίας τους πάνω μας, σχηματίζω την εντύπωση ότι μας «διαβάζουν»
προσεκτικά. Αλλά τι μαθαίνουν από εμάς είναι ένα ερώτημα. Υποψιάζομαι ότι παίρνουν
τις ιδέες μας και τις εκτοξεύουν πίσω σε μας, αλλοιωμένες με διαμεσολάβηση της διαστροφή
τους.
Το σίγουρο είναι πως όταν βλέπουν
ότι, παρά τις τρομακτικά αντίξοες συνθήκες, κάποιοι άνθρωποι προβάλουν αντίσταση
στο Μεγάλο Σχέδιο που έχουν βάλει σε εφαρμογή,
οδηγώντας μας σε μιαν αποκτήνωση που θα είναι το αρνητικό της δικής τους, δυσκολεύονται
να πιστέψουν ότι αυτοί οι άνθρωποι που αντιστέκονται δεν είναι παράφρονες.
Acknowledgement: I hope the cartoon author doesn't mind my
borrowing and translating it
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου