Για ποιους είναι βολικό;

Πεδίο ανταγωνισμών

Δεν πρόλαβε να έρθει στην Ελλάδα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και αμέσως μετά έρχεται και ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ. Ο Σόιμπλε ήρθε να στηρίξει την κυβέρνηση στην πολιτική επιβολής των αντεργατικών, αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, προβάλλοντας ταυτόχρονα το ενδιαφέρον της Γερμανίας για επενδυτικά προγράμματα στην Ελλάδα, δηλαδή για τη διείσδυση των γερμανικών μονοπωλίων που θα ωφελήσει και κάποιους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους. Οσο για τον Αμερικανό, έρχεται μπροστά στο ταξίδι του Αντ. Σαμαρά στις ΗΠΑ. Να θυμίσουμε τις δηλώσεις αμερικανικών κυβερνητικών επιτελείων για στήριξη της προσπάθειας της κυβέρνησης να ανακάμψει η οικονομία. Αρα και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τη διείσδυση των δικών τους μονοπωλίων στην περιοχή και στην Ελλάδα, που επίσης θα ωφελήσει άλλους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας. Ο αστικός Τύπος, με αφορμή το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, μίλησε για γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας, με δεδομένη -όπως έγραφε- τη στήριξη στην οικονομία της Ελλάδας, τον καθορισμό ΑΟΖ, την εκμετάλλευση των ενεργειακών της αποθεμάτων από μονοπωλιακούς ομίλους κλπ. Η εργατική τάξη, ο λαός σε τίποτε δεν πρόκειται να ωφεληθούν απ' αυτές τις εξελίξεις. Ηδη το τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης είναι βασικός παράγοντας προσέλκυσης καπιταλιστικών επενδύσεων. Ταυτόχρονα η Ελλάδα είναι πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που εκφράζει και ανταγωνισμούς τμημάτων του κεφαλαίου στη χώρα. Και με δεδομένη την όξυνση των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή μας, εγκυμονούνται κίνδυνοι ανάφλεξης. Μονόδρομος είναι η αντεπίθεση σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

 Αυτά γράφει ο Ριζος στην πρώτη σελίδα, ενώ η Ίσκρα στην πρώτη (ηλεκτρονική) σελίδα, "φάτσα κάρτα", έχει ένα άρθρο του Γ. Δελαστίκ που παρατηρεί τα παρακάτω.

Πολύ ισχυρότερος είναι ο αντιγερμανισμός σήμερα σε πολλές χώρες της Ευρώπης από τον αντιαμερικανισμό. Ακόμη και σε μια χώρα παραδοσιακά αντιαμερικανική όπως η Ελλάδα, το μίσος εναντίον της Γερμανίας από το οποίο διακατέχεται σύσσωμος ο πληθυσμός της χώρας μας έχει φτάσει σε πρωτοφανή ένταση για τα εβδομήντα χρόνια που έχουν κυλήσει από το τέλος της ναζιστικής Κατοχής. Πολύ περισσότερο αντιγερμανικά παρά αντιαμερικανικά αισθήματα έχουν σήμερα οι Έλληνες όλων των πολιτικών πεποιθήσεων, από την άκρα Αριστερά έως τη Δεξιά.

Αιτία φυσικά είναι η εδραιωμένη πεποίθηση του ελληνικού λαού ότι οι Γερμανοί είναι αυτοί που επέβαλαν την ολέθρια πολιτική των μνημονίων εναντίον της Ελλάδας, μία πολιτική που καταποντίζει την οικονομία της χώρας και εξαθλιώνει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Ανάλογο μίσος κατά των Γερμανών για την ίδια αιτία αισθάνονται και οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Κύπριοι - σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό ακόμη και οι Γάλλοι.[...]

Για ποιους είναι βολικό αντί να τα βάζουμε με την ΕΕ, να αναλώνουμε την ενέργεια μας σε «αντιγερμανισμό»;

Για ποιους είναι βολικό αντί να λέμε πως αυτό που «εξαθλιώνει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων» είναι μια ανελέητη και απαράμιλλη σε ωμότητα  επίθεση του κεφαλαίου, ελληνικού, γερμανικού κι ότι (στο διάολο) άλλου εναντίον της εργασίας, να τσαμπουνάμε για μνημόνια που μας επέβαλαν οι γερμαναράδες;

Για ποιους είναι βολικό αντί να προβληματιστούμε για την κατάντια ενός γονατισμένου λαού και να νοιαζόμαστε για μια πραγματική λαϊκή συμμαχία που θα τσακίσει τα κόκαλα αυτών που ωφελούνται από αυτή την κατάσταση και αυτών που την δημιουργούν με τις πολιτικές τους, να φλυαρούμε για κάποια συμμαχία του Νότου;