προτιμούν να παραμείνουν στην κυβέρνηση, κι ας φαίνονταν σαν ανδρείκελα

Σε πρόσφατο άρθρο του,  ο Γ. Δελαστίκ ισχυρίζεται πως «δεν επίκειται η κατάρρευση της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ λόγω αποχώρησης του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη από το κυβερνητικό σχήμα εξαιτίας της απαράδεκτης και εκβιαστικής στάσης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που με χουντική νοοτροπία και αντισυνταγματικό τρόπο έκλεισε την ΕΡΤ και απέλυσε πάνω από 2.500 εργαζόμενους σε μια μέρα!».

Η πρώτη μου παρατήρηση θα ήταν ότι η στάση του Σαμαρά δεν φαίνεται να ήταν «απαράδεκτη και εκβιαστική» για τους δυο συνεταίρους του. Για να το υποστηρίξεις αυτό πρέπει να ισχυριστείς επίσης ότι οι κύριοι αυτοί διαφωνούν επί της ουσίας με το προειλημμένο σχέδιο να παραδοθούν σε ιδιώτες τα της ΕΡΤ. Δεν δείχνουν όμως να διαφωνούν μ’ αυτό το σχέδιο, και άρα ο χειρισμός του Σαμαρά είναι δευτερεύον ζήτημα. Χωρίς να νιώθουν καποιον «απαραδεκτο εκβιασμο» σε βαρος τους, κάνουν τους υποκριτικούς  τους θορύβους καθαρά και μόνο για «λαϊκή κατανάλωση». Τι άλλο να έκαναν για να μην συμπεριφερθούν και απροσχημάτιστα σαν αρλεκίνοι;      

Δεν ακούγεται πειστική επίσης η εκτίμηση του ότι η αποχώρηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ απ' το κυβερνητικό σχήμα, που όντως θα σημάνει πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά και εκλογές, θα σημάνει επίσης «ότι την ίδια τη νύχτα των εκλογών θα καρατομηθούν τόσο ο Ευ. Βενιζέλος όσο και ο Φ. Κουβέλης από αρχηγοί των κομμάτων τους, προκειμένου με άλλους ηγέτες το όποιο ΠΑΣΟΚ και η όποια ΔΗΜΑΡ έχουν απομείνει να προσπαθήσουν να προσκολληθούν ως δήθεν ανανήψαντα, αντιμνημονιακά πλέον κόμματα, στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός έχει βγει πρώτο κόμμα».  

Αντίθετα, αν οι Βενιζέλος και Κουβέλης έδειχναν έντονη διαφοροποίηση, έστω και ευκαιριακά, έστω και τώρα (μετά τη ενεργή συμμετοχή τους στο εξελισσόμενο ξεδίπλωμα μιας επαχθέστατης για την πλατιά πλειονότητα λιτότητας) και, αποχωρώντας, έριχναν την κυβέρνηση, τότε οι ίδιοι θα παρουσίαζαν την πτώση της σαν επίτευγμα τους και θα το χρησιμοποιούσαν για δυνάμωμα της θέση τους στα αντίστοιχα κόμματα τους και παραπέρα. Όμως προτιμούν να παραμείνουν, κι ας φαίνονταν σαν ανδρείκελα της διακυβέρνησης Σαμαρά.

Το προβλημα τους είναι τι θα έκαναν την επόμενη μέρα. Είναι προφανές ότι ούτε μπορούν (έχουν ήδη φθαρεί ανεπανόρθωτα) ούτε και θέλουν να εμπλακούν οι ίδιοι σ’ ένα «αντιμνημονιακό» σχήμα, και συνακόλουθα δεν θέλουν να αφήσουν και τα κόμματα τους, με τους ίδιους παραγκωνισμένους, να γίνουν συστατικά ενός τέτοιου μπλόκου με ηγέτη τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν ο τελευταίος εντείνει την προσπάθεια του να δώσει διαπιστευτήρια σε όλους ότι δεν απειλεί, όχι γενικά το σύστημα, αλλά ούτε και την ουσία του μνημονίου. 

Με αυτά θεωρούμενα ως δεδομένα, το θέμα δεν είναι «πως ο Αν. Σαμαράς ξέρει ότι έχει στο χέρι τους Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη και γι΄ αυτό τους εκβιάζει ωμά». Αυτοί οι δυο κύριοι, επιδεικνύοντας πολιτική χαμέρπεια εσχάτου είδους, έχουν πολλάκις αποδείξει ότι δεν μπορούν να νιώσουν πολιτική «ταπείνωση» και πολιτικό «εξευτελισμό». Δεν πτοούνται από κάποιο ενδεχόμενο να απολέσουν την πολιτική τους αξιοπρέπεια, όταν ήδη την έχουν χαμένη. Επιπρόσθετα, ακόμα κι αν ήθελαν, θα τους ήταν δύσκολο ν’ αποστηθίσουν ένα νέο σενάριο και ν’ αλλάξουν ξαφνικά ρόλο, και να πάψουν ξαφνικά να υποδύονται τα κεντροαριστερά δεκανίκια ενός δήθεν υπερκομματικού σχήματος.

Άλλωστε και το θέμα της ΕΡΤ, παρότι μας «ξάφνιασε όλους η αντίδραση του κόσμου», δεν μετατράπηκε στην σπίθα που θα προξενούσε την μεγάλη πυρκαγιά… ακόμα....

Μ