θεσμική απρέπεια

Πριν λίγο μιλούσαν για νέο άνεμο στην Ευρώπη και τώρα για «σφυρίδα, φρεγάτες, νερά κι αέρια...»  

Παραπονέθηκε η Αυγή, δια στόματος κάποιου Κλέαρχου Τσαουσίδη, ότι

"Η τρικομματική κυβέρνηση της Αθήνας προχώρησε σε μιαν ακόμη θεσμική απρέπεια: απέκλεισε από τις επαφές της με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, επικαλούμενη την επιβεβαιωθείσα ήδη ρήση περί Ολαντρέου. […]''

Ας αντιστρέψουμε υποθετικά τους όρους: το αντίθετο της θεσμικής απρέπειας τι είναι; Μα η θεσμική «ευπρέπεια» την οποία ο Σφύριζα έχει κάνει συμπεριφορά και αρχή του. Δυστυχώς οι (καθόλα τ’ άλλα συστημικοί σύμμαχοι) και μικροπολιτικοί αντίπαλοι του, ήτοι η τρικέφαλη χίμαιρα που κάνει πως κυβερνάει αυτήν την μίζερη χώρα, έχουν χεσμένη την ευπρέπεια για την έλλειψη της οποίας παραπονείται ο Τσίριζα.  Και συνεχίζει:

"Φυσικά, δεν είναι το πρόβλημα το γεύμα. {σ.σ. ε, αλίμονο πια… δεν πεινάει ο Τσίπρας, κι ούτε θα πεινάσει. Άλλοι πεινάνε, και θα πεινάσουν ακόμα πιο πολύ…}. Είναι η αγωνιώδης προσπάθεια των υποτακτικών του μαύρου χρήματος να τελειώνουν με πειράματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ηγέτες σαν τον  Τσίπρα στην Ευρώπη για να μην έχουν μέσα στο πολιτισμένο, άρειο και τακτοποιημένο περιβάλλον τους μιαν επανάληψη των φαινομένων Τσάβες, Μοράλες, Λούλα, Κορέα κ.ά. που τους ξέφυγαν στη Λατινική Αμερική".

Σιγά την επικείμενη επανάσταση! Πανικοβλήθηκαν οι αστοί! Με τόση φόρα που πήρε ο αρθρογράφος, παραλίγο να συμπεριλάβει και τον Φιντέλ στους επαναστάτες Μοράλες, Λούλα, Κορέα.

Παρακάτω:

[…] "Εν πάση περιπτώσει, η κυβέρνηση διέπραξε τη θεσμική της απρέπεια. Ο τάχα μου σοσιαλιστής Ολάντ πώς το δέχτηκε; Απλώς συναίνεσε, διότι ως σωστός πλασιέ πρέπει να προωθήσει τα καλούδια του στους ιθαγενείς". 

Εκείνο που θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος είναι πόση «στερνή γνώση» χρειάζεται ο Ψείριζα για να διαπιστώσει τώρα ότι ο Ολάντ είναι «πλασιέ» της γαλλικής καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής ελίτ. Και αν αυτή είναι η διαπίστωση τώρα, άραγε όταν μας μιλούσαν για τον νέο άνεμο στην Ευρώπη με τον εκλογή αυτού του κακοήθους ή πλασιέ, μας δουλεύανε ή ήταν μαλάκες;  
Δοκίμασα να συνεχίσω την κριτική ανάγνωση του κειμένου αλλά από το σημείο που ο αρθρογράφoς λέει…

"Το πρόβλημα δεν είναι του κ. Ολάντ και της Διεθνούς των τοκογλύφων για την οποία μοχθεί. Είναι της κυβέρνησης της καταχρεωμένης Ελλάδας", 

Η ανάλυση κατέστη περίπλοκα ανιαρότερη (φαντάσου να μιλούσαν και για καπιταλισμό…)
Και βαρέθηκα.

Μ