ας ανάψει η πρώτη σπίθα και θα σου πω (συζήτηση στο καφενείο)

-Καλησπέρα
- Καλώς τον, κάτσε.
- Πως παει;
- Να εδώ. Λεμε για την κατάσταση.
- Μας έχουνε ξεσκίσει...
- Κι ακόμα δεν τελειώσαμε... Τώρα λενε ότι θα φορολογούνε και τα χωράφια.
- Ναι, άμα δεν είσαι αγρότης, πως το λενε... κατά κύριο επάγγελμα αγρότης θα σε γδέρνουν.
- Δεν γαμιόνται. Θα τους τα δώσω να τα πάρουν κι ας τα βάλουν στον κώλο τους.
- Σε ποιους θα τα δώσεις;
- Στο μπουρδέλο το κράτος, σε ποιους άλλους. Θα τα αποποιηθώ.
- Ε, κι αυτοί θα τα δώσουν κοψοχρονιά στους φίλους τους.
- Και τι να κάνω ρε. Που θα τα βρω να πληρώνω φόρους στους γαμημένους;
- Θα τους τα χαρίσεις εσύ για να τα δώσουνε τσάμπα στους Γερμαναράδες;
- Ποιους Γερμαναράδες ρε. Λίγα όρνεα δικά μας έχουμε εδώ; Λίγους Ελληναράδες με τσαρούχια.
- Ας πάει στο διάολο. Πούλησε τα κτήματα. Τουλάχιστον να πάρεις κάτι...
- Ναι. Θα πάρω τον πούλο. Οι τιμές έχουνε ξεφτιλισθεί.
- Η γη ούτε τσάμπα να μην πουλιέται. Το φαΐ φαρμάκι κι η βενζίνα να τσουρουφλίζει.
- Παράτα το αγροτικό και πάρε ένα «γάδαρο»
- Το γελάς ρε; Μας εχουν σαστίσει με την ακρίβεια και τους φόρους και τώρα και το χωραφάκι που μας απόμεινε το κάνανε ξεφτίλα και ζητάνε και φόρο κι απο πάνω, γαμώ την .... τους

- Εγώ ρε φίλε απορώ γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος
- Ξέρω ’γω, ρε γαμώτο.
- Ποιος να ξεσηκωθεί μωρέ, δεν τους βλέπεις;
- Όλοι μας πρέπει.
- Πως ρε; Απ’ τα καφενεία που καθόμαστε και λεμε παπαριές;
- Καλά. Ας ξεκινήσει κάτι, ας ανάψει η πρώτη σπίθα και θα σου πω πόσοι κάθονται στα καφενεία πόσοι ξεσηκώνονται και πόσοι τρέχουνε να κρύψουνε τον κώλο τους.