Ναυαγοί και Ναυαγοσώστες

Σου είπα "αν θες ν' απελευθερωθείς
Μην περιμένεις τους ναυαγοσώστες -
Πάλι στο τέλος σε παγίδα θα βρεθείς
Βδέλλες θα βρεις,  αχρείους νταβατζήδες ή χρεώστες
Θα δεις ξανά τα ομοιώματα ανθρώπων από τους εξώστες
Όλοι να ορκίζονται πως θα ικανοποιήσουν ο,τι εσυ ποθείς

Αν τη ζωή σου στην παλαίστρα αδράξεις σε λαβή
Έχεις ελπίδα να μην σε ρουφήξει όποιας τρικυμίας ζάλη
Και θα με θυμηθείς όταν σε δω στο τέλος σώα κι αβλαβή -
Θα βγεις αν το παλέψεις, μόνη, και χωρίς δήθεν σωτήρες
Που απ' τη στεριά εκ του ασφαλούς σε βλέπουν με το κιάλι
Από δαύτους μόνο δάνειο αντί για βοήθεια πάντα πήρες".

Και μου 'πες; "Ναι - έχεις δίκιο, μα μόνο εν μέρει -
Γιατί το να το λες αυτό, αν και σωστό, δεν είναι 'αντρίκιο'
Όταν δεν θες ή δεν μπορείς να μου προσφέρεις ένα  χέρι
Βοήθειας..." Κι εγώ δεν ομολόγησα πως κι εσύ έχεις δίκιο...
Και ντράπηκα που έδειξα πως  σου γύρισα την πλάτη
Στα δύσκολα (κι έβαλα στην πληγή σου αλάτι)...