«Αν δεν ήμασταν εμείς», σου λέει αυτή μούρη
«Τα πράγματα θα ήταν και πολύ χειρότερα»
Το μη χείρον.. το ζερβό, σου κρατά τσεκούρι
Κι αν αυτό το λες αισχρό, σου λεει έχει κι αισχρότερα
Λέει, ο λαός δεν έχει πια «μνήμη ενός χρυσόψαρου»
Μα για το κρίμα να ξεχνά, κρεμάλα ειν' η ποινή!
Με χοντρότερο πετσί κι από αυτό ενός τσόκαρου
Στο σπίτι αυτού που κρέμασε μιλάει και για σχοινί...
«Δεν θα τους χαϊδέψουμε» λέει για «φοροφυγάδες»
Ενώ γδέρνει ολους αυτούς, ξανά κακήν κακώς,
Που ήδη είναι εξαντλημένοι - άθλιους φουκαράδες
Στριμωγμένους σε ένα τούνελ δίχως άκρη ή φως
Κι όταν λέει «οριστικα θα βγούμε από τη κρίση»
Και πως για το επίτευγμα πάλεψε σαν λιοντάρι
Θα του υπενθυμίζω πως αυτός που έχει πουλήσει
Και το γάλα της μάνας του, είν' άθλιο τομάρι...
***
Για μια ακόμα πιο πεζή και ξύλινη εκδοχή του παραπάνω εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου