Ο Εκτελεστής Διαθήκης

"seven sisters" (Image of borrowed from here)

Βινιέτες από την Γηραιά Αλβιώνα

Ο Εκτελεστής διαθήκης,  "Executor of a Will", με βάση την αγγλική νομοθεσία είναι αυτός ή αυτή που έχει νομική υποχρέωση και δικαίωμα να εκτελέσει τις οδηγίες που καταγράφονται στην διαθήκη του αποβιώσαντος ατόμου, και το οποίο άτομο τον ή την έχει ορίσει ως τέτοιο ή τετοια. 

Ο φίλος μου, που μου έκανε την τιμή να με ορίσει ως "executor" της διαθήκης του, πέθανε πάμπτωχος. Το μικρό σπίτι του, που το είχε κληρονομήσει απ' τους γονείς του, μαζί με τα περιεχόμενά του, κατά 95% το άφησε σε μια ριζοσπαστική περιβαλλοντική οργάνωση, της οποίας ήταν μέλος. Το υπόλοιπο πήγε σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που φροντίζει γάτες... (εκεί στεγάστηκαν οι δύο γάτες του όταν πια δεν μπορούσε να τις φροντίζει).  Η κόρη του "δεν το είχε ανάγκη" μου είχε πει, "θα κληρονομήσει αρκετά από τη μάνα της"... Με την μητέρα της κόρης του (αστικής και πολύ άνετης οικονομικά καταγωγής) από καιρό, μου έλεγε, δεν μπορούσε να συνεννοηθεί...

Απέμεινε ένα κουτί με παρτιτούρες ατελείωτων κομματιών (αδημοσίευτες, στις οποίες ο ίδιος δεν έδινε αξία). "Θέλω να τους ρίξεις μια ματιά", μου ειχε γράψει πριν τον επισκεπτώ όταν πιά ήταν στα τελευταία του, αλίμονο... "κι αν συμφωνείς μαζί μου πως είναι σαβούρα... τότε πέταξε τες, αν δεν το έχω ήδη κάνει εγώ". Η μουσική του έχει δημοσιευτεί σχεδον στο σύνολό της, σε περιορισμένης εμβέλειας εκδόσεις και ηχογραφήσεις, για φίλους κυρίως. Μου άφησε επίσης ένα άλμπουμ με παλιές, οικογενειακές φωτογραφίες (και με κείνον σαν βρέφος, παιδί, έφηβο κι ενήλικο, κτλ), λίγα κείμενά του σ' ένα ντοσιέ, ένα σημειωματάριο που κληδώνει (το κλειδί σ' ένα φάκελο κολλημένο πάνω στο σημειωματάριο) που έμοιαζε με προσωπικό ημερολόγιο, και ενα κουτί με τα κοσμήματα της μάνας του καταγεγραμμένα από την ίδια ένα προς ένα (πότε, πού και πώς τ' απέκτησε...) σ' ένα χειρόγραφο κατάλογο (ιnventory), και τέλος ενα φάκελο (μεγάλο, με φυσαλίδες για εύθραυστα) με χειρόγραφο το όνομα παραλήπτη γραμμένο στη γωνία και, κατω απο ενα κόκκινο "Ν.Β",  με μια παράκληση γραμμενη για μένα, να τον παραδώσω μετά την "αναχώρησή” του. Ο παραλήπτης ήταν ή "τέως " του.

Εκτός από τον εν λόγω φάκελο, τα υπόλοιπα, εγώ θα έπρεπε να τα παραδώσω κάποια μέρα στη κόρη τους (όταν κλείσει το 16ο έτος της ηλικίας της, σε τρία σχεδόν χρόνια..).

Αισθάνθηκα ότι τον πρόδωσα για πρώτη φορά, την μέρα της κηδείας του, όταν τα παρέδωσα όλα στην " τέως του", με την οποία είχα αρχίσει μια "παράφορη" ερωτική σχέση, αλλά αργότερα, κι αφού κείνη  είχε χωρίσει με τον φίλο μου. Αισθανόμουν καταπιεστική την παρουσία της κληρονομιάς , ιδιαίτερα τα κοσμήματα της μάνας του, στο σπίτι μου στην Αγγλία, παρότι τελευταία δεν μένω για πολύ εκεί, ίσως και γι αυτό.... Το βάρος τους, επίσης, για τρία χρόνια, ασήκωτο.

Όταν συναντήθηκα με την ..."τέως" του, προσφέρθηκε να με πληροφορήσει για το περιεχόμενο του δεκάλεπτου μονολόγου του προς εκείνη σε ένα βίντεο.
"Το ήξερε πάντα για μας" μου είπε, "είχε καταλάβει ότι εκεί θα οδηγηθούν τα πράγματα πολύ πριν χωρίσουμε. Εσένα, τουλάχιστον, δεν σου κάκιωσε ποτέ. Παντα σ' αγαπούσε..., με ψυχοπαθολογική αγάπη  θα έλεγα..."

Μου έχει μείνει ένας μικρός αμφορέας με τις στάχτες του, και μ' αυτές θα κάνω ακριβώς ότι μου είπε: θα τις σκορπίσω στον Ατλαντικό, στεκόμενος στην άκρη του γκρεμού, με του πρόποδές του βυθισμένους στη θάλασσα όταν η παλίρροια είναι σε πλημμυρίδα, και μια νύχτα που θα φυσά δυνατός βοριάς, απ την στεριά προς τον ωκεανό...

"Scatter then from the edge of a cliff, perhaps one of the Seven Sisters, just before the tide begins to ebb and preferably with a North wind gale, but don't let the gale carry you away!"