Η παρεμβαση του Γιάννη Γκιόκα στη συζήτηση του «ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ» που ψηφίστηκε προχτές στην βουλη, επί της αρχής, ήταν άψογη, ως προς το ξεσκέπασμα της γύμνιας αυτών που καταπατούν κάθε έννοια ανθρωπισμού και τώρα τάχα μου κόπτονται για ανθρώπινα δικαιώματα.. Αποτελεί θρασύτητα το ότι, όλες οι πολιτικές "πουτάνες στην ψυχή", και μέσα από το βούρκο της παντελούς ηθικής και παρακμιακής κατάρρευσης που κολυμπούν, θέλουν να δώσουν μαθήματα πολιτικής αγωγής στο " ηθικά συντηριτικό " ΚΚΕ! Την παραθέτω παρακάτω (απο τον Ριζοσπάστη), επικροτώντας όλα όσα λέει ο Γκιόκας κριτικάροντας αυτό που παίζεται από κυβέρνηση αντιπολίτευση.
Πλην όμως, μια ένσταση εδώ. Η θέση του ΚΚΕ, που θεωρώ ότι συνιστά και την κύρια αιχμή της συνολικής διαφωνίας του με το "σύμφωνο", νομίζω πως φανερώνει υιοθέτηση μιας αστικής, ουσιαστικά συντηρητικής αντίληψης της οικογένειας σαν πυρήνα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Συνάμα, η διαφωνία του κόμματος μάλλον βασίζεται στην άποψη (διότι δεν πρόκειται για μιαν απόλυτα τεκμηριωμένη επιστημονικά θέση) οτι "Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ατομική, ιδιωτική υπόθεση, ενώ η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών».
Κατ' αρχήν τι εννοεί με τον γενικό αλλά χωρίς ουσιαστικό νόημα αφορισμό ότι "ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ατομική, ιδιωτική υπόθεση"; Αν εννοεί αυτό που λέει ο Γκιόκας μετά, ότι δηλαδη οι άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι είναι έτσι γιατί, υποτίθεται, "επιλέγουν έναν συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό", τότε αυτό είναι λάθος. Η ομοφυλοφυλία δεν είναι θέμα γούστου ή επιλογής. Αυτό είναι το πρώτο και στοιχειώδες. Υπάρχει εδώ μία (παραπάνω από εικοσαετής) αντιγνωμία στον επιστημονικό κόσμο ως προς το αν η ομοφυλοφιλία έχει βιολογικής κυριως γενεσιουργό αιτία - συγκεκριμένα αν είναι αποτέλεσμα της σύνθεσης των χρωμοσωμάτων. Σαν αποτέλεσμα νέας έρευνας, φαίνεται να κερδίζει έδαφος η θέση ότι όντως είναι. Μα και σαν ψυχολογικό φαινόμενο να το βλέπει κάποιος, ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν μπορει να μειώνεται σε θέμα γούστου ή επιλογής - αυτό πια είναι χοντράδα... Από κει και πέρα πιστεύω πως η θέση του κόμματος δεν θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί ομοφοβική αν ξεκάθαρα έλεγε ότι επειδή δεν υπάρχει ένδειξη ότι, στις σημερινές κοινωνικες συνθήκες, το να μεγαλώνει ένα παιδί σε μια ομοφύλου είδους οικογένεια δεν θα το επηρρεάσει δυσμενώς στη εξέλιξη του, δεν παίρνει θέση υπέρ. Σε μια τέτοια περίπτωση θα προτιμούσα ενα ειλικρινή αγνωστικισμό από μια απόλυτη κι απαίδευτη " άποψη".
Όσο για τη θέση ότι ότι "η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών", ας την κρίνει ο αναγνώστης - με ξενίζει η ασάφειά της, όμως. Για τι είδους οικογένεια μιλάμε; Σαν θεσμός αλλάζει ανάλογα με το ποιό είναι το οικονομικο-κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο η οικογένεια εξελίσσεται. Άραγε η οικογένεια στον κομμουνισμό θα είναι η ίδια μ' αυτήν στον καπιταλισμό;.... Όντως, βασική σχέση και κύτταρο του καπιταλιστικού οργανισμού η οικογένεια σίγουρα είναι. Το αν είναι και "θεσμός προστασίας των παιδιών" δεν βλέπω με τί τροπο, δεν θεωρώ αυτονόητο κι αυταπόδεικτο το πώς αυτό εξαρτάται από την ταύτιση της οικογένειας με το αρχέτυπο πατέρα και μητέρας σε ετεροφυλόφιλη σχέση. Πολλά παιδιά σήμερα μεγαλώνουν με έναν γονιό (που συχνά συμβαίνει να είναι γκαίυ ή λεσβία), με γιαγιά ή παπού, υιοθετημένα, ή και σε ορφανοτροφείο. Από πού ομως προέκυψε ότι το παιδί που δεν μεγαλώνει με γονείς ένα ζευγάρι ετεροφυλόφιλων βρίσκεται σε πάντα δυσμενέστερη θέση (διότι αυτό υπονοείται με αυτή τη θέση ή στάση), και από πού βγαίνει το υποτιθέμενο συμπέρασμα πως αν ισχύει αυτό (η συσμενέστερη θέση παιδιών που μεγαλώνουν έξω από το πλαίσιο της συμβατικής οικογένειας) ο λόγος είναι ακραιφνώς ότι το παιδί στερείται ετερόφυλων γονέων; Τέλος πάντων,
... είναι ενθαρρυντικό ότι υποχωρεί η ομοφοβία στη χώρα μας. Και είναι σημαντικό ότι όλο και πιότεροι, νέοι άνθρωποι κυρίως, όχι μόνο δεν είναι ομοφοβικοί αλλά, ιδιέταιρα νέοι κομμουνιστές, δείχνουν και διάθεση να μη ανέχονται την ομοφοβία. Ένα πολύ καλό κείμενο στο θέμα θα βρεις στο ιστολογιο Αμπελοφιλοσοφίες https://poexania.wordpress.com/2015/12/18/περί-δικαιωμάτων-των-lgbt-μερικές-σκέψει/ Πολυ ενδιαφέροντα επίσης τα κείμενα (και ο σχολιασμός) στο σφυροδρέπανο
Η παρέμβαση Γκιοκα από το χτεσινό Ρίζο.
Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας, στην αρχή της ομιλίας του σημείωσε τα εξής:
«Από τη μια μεριά, η κυβέρνηση στην κυριολεξία τσακίζει ό,τι έχει απομείνει από κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και, από την άλλη μεριά, εμφανίζεται υποκριτικά ως υπερασπιστής δικαιωμάτων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, στην πραγματικότητα όμως υπηρετώντας άλλους στόχους. Αυτό ακριβώς κάνει και το σημερινό νομοσχέδιο.
Θέσαμε στην Επιτροπή - και το θέτουμε ξανά - το εξής απλό ερώτημα: Αυτοί οι άνθρωποι που λέτε ότι υπερασπίζεστε μέσα από το νομοσχέδιο, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, που έχουν επιλέξει μια συγκεκριμένη μορφή συμβίωσης, εξαιρούνται της επίθεσης την οποία έχετε εξαπολύσει συνολικά στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα; Οχι. Η μεγάλη πλειοψηφία και αυτών των ανθρώπων υφίσταται τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, όπως φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι.
Μιλήσατε για τις συντάξεις, παραδείγματος χάρη, να δοθεί το δικαίωμα της σύνταξης σε όσους συμβιώνουν. Ποιας σύνταξης, αλήθεια; Της σύνταξης η οποία μετατρέπεται σε επίδομα πτωχοκομείου; Που μπαίνουν όρια και προϋποθέσεις και ουσιαστικά η αξιοπρεπής σύνταξη γίνεται όνειρο άπιαστο για τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων; Των συντάξεων χηρείας, εκ των οποίων οι μισές έχουν ήδη καταργηθεί και για τις άλλες μισές δρομολογείται η κατάργησή τους;
Μιλήσατε για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ειπώθηκε, μάλιστα, ως επιχείρημα υπέρ του συμφώνου συμβίωσης για ποιο λόγο, λέει, κάποιος που συμβιώνει με κάποιον άλλο, που μπορεί να είναι άνεργος, να μην μπορεί να τον ασφαλίσει, προκειμένου αυτός να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και είπαμε ότι αυτή η λογικοφανής, προοδευτικοφανής άποψη κρύβει μια βαθιά αντιδραστική αντίληψη, ότι κάποιος για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να είναι ασφαλισμένος, ενώ θα έπρεπε το δικαίωμα σε δημόσια, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να είναι καθολικό, να δίνεται σε όλους, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι εργαζόμενος ή άνεργος, αν θέλετε, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι παντρεμένος, συμβιώνει με κάποιον, ή όχι.
Το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να είναι καθολικό, για όλους, δημόσιο, δωρεάν και για υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας, όταν μάλιστα ξέρετε πάρα πολύ καλά - και το ξέρουμε όλοι - ότι σήμερα υπάρχουν οικογένειες, υπάρχουν γυναίκες βασικά, οι οποίες παραμένουν σε μια σχέση που δεν τους καλύπτει σωματικά, πνευματικά, ψυχικά, που μπορεί να είναι και βίαιη αυτή η σχέση, επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα, δεν μπορούν, να ζήσουν μόνες τους. `Η υπάρχουν - το αντίθετο - ζευγάρια που βγάζουν εικονικό διαζύγιο για να μπορούν να υπαχθούν σε κάποια διάταξη νόμου, σε σχέση με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά».
Ο αγορητής του ΚΚΕ σημείωσε ότι σχετικά με την επίλυση μιας σειράς ζητημάτων, όπως κληρονομικά ζητήματα, ή για να λαμβάνει κάποιος γνώση για ζητήματα υγείας που αφορούν κάποιον άλλο, υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο ιδιωτικών συμφωνητικών, στο πλαίσιο της διαθήκης και αναγκαίων τροποποιήσεων που πρέπει να γίνουν στον αστικό κώδικα.
Επισήμανε ότι ο στόχος της κυβέρνησης είναι, όμως, άλλος, «η θεσμική αναγνώριση οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης σε μια πορεία και της απόκτησης παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Εκεί είναι η δική μας διαφωνία. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ατομική, ιδιωτική υπόθεση, ενώ η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών». Ξεκαθάρισε ότι «ούτε καταδικάζουμε ούτε στιγματίζουμε ανθρώπους, οι οποίοι επιλέγουν έναν συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Στεκόμαστε απέναντι σε όσους και όσες προβαίνουν σε πρακτικές συμπεριφορές, σε προσβολές σε βάρος αυτών των ανθρώπων», όμως «θεωρούμε ότι ο ομόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός ή η συμβίωση από μόνη της δεν γεννά κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία ανάγονται στην οικογένεια και κυρίως στην προστασία των παιδιών, τα οποία βιολογικά είναι αποτέλεσμα της σχέσης άντρα και γυναίκας».
«Στη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών αντικειμενικά το παιδί έχει παραποιημένη, ανορθολογική αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης».
Σημείωσε ότι μπορεί το νομοσχέδιο να μην εισάγει την υιοθεσία παιδιών, όμως με τις διατάξεις του ανοίγει το δρόμο. «Ο λόγος που δεν το φέρνετε ακόμη είναι γιατί δεν υπάρχει εξοικείωση από τη μεριά του λαού σε σχέση μ' αυτό το ζήτημα».
Πρόσθεσε ότι «ο πολιτικός γάμος πρέπει να είναι η μοναδική υποχρεωτική μορφή γάμου και όποιος θέλει ας κάνει και θρησκευτικό γάμο». «Ομως, απ' τη μια μεριά ξιφουλκείτε - και δικαίως - απέναντι σε απαράδεκτες τοποθετήσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας, αλλά την υποχρεωτικότητα του πολιτικού γάμου, που στο κάτω κάτω είναι και ένας εκσυγχρονισμός που έχει γίνει εδώ και δεκαετίες σε άλλα κράτη, δεν την ακουμπάτε».
Αναφερόμενος στο τσουβάλιασμα όσων καταψηφίζουν το νομοσχέδιο που επιχειρήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Γκιόκας επισήμανε: «Δεν πρόκειται να ξεπλυθείτε για τη θητεία σας ως ΠΑΣΟΚ στην αντιλαϊκή πολιτική, ψηφίζοντας ένα τέτοιο νομοσχέδιο ή θέτοντας πλαστές διαχωριστικές γραμμές συντηρητικότητας ή προοδευτισμού, ανάλογα με το πώς τοποθετείται κάθε πολιτική δύναμη στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου».
Εχω την εντύπωση πως ανάδειξη του θέματος από τους χαμερπεις (να μη σου πω ότι πολλοί από δαύτους είναι "closet queens" - τα χειρίστου είδιυς κρυπτο-ομοφυλικά, ομοφοβικά, υποκριτικά Καριόλια), γίνεται και με έναν επιπρόσθετο στόχο: να εκθέσουν και το ΚΚΕ, ως συντηρητικό κάι ομοφοβικό, για να σκοράρουν εναντίον του, επειδή είναι η μόνη δύναμη που αντιστέκεται σ' αυτό ν τον οίκο ανοχής που κατάντησε ιχψι μονον η Βουλή των ξεβράκωτων γονυπετών και πεοθυλαζόντων Ελλήνων μα και το ....ας το πούμε "κράτος" των...
«Πλην όμως, μια ένσταση εδώ. Η θέση του ΚΚΕ, που θεωρώ ότι συνιστά και την κύρια αιχμή της συνολικής διαφωνίας του με το "σύμφωνο", νομίζω πως φανερώνει υιοθέτηση μιας αστικής, ουσιαστικά συντηρητικής αντίληψης της οικογένειας σαν πυρήνα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Συνάμα, η διαφωνία του κόμματος μάλλον βασίζεται στην άποψη (διότι δεν πρόκειται για μιαν απόλυτα τεκμηριωμένη επιστημονικά θέση) οτι "Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ατομική, ιδιωτική υπόθεση, ενώ η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών».»
Πράγματι, εδώ είναι το πρόβλημα. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι επιλογή, είναι κατάσταση, και μάλιστα κατάσταση διαταξική, σε αντίθεση λχ με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Όταν οι λοαδ λέμε «υπερηφάνεια», εννοούμε υπερηφάνεια διότι απορρίπτουμε τον κοινωνικό καταναγκασμό σε κρύψιμο, σε αποφυγή έκθεσης της ταυτότητάς μας, σε ντροπή. Είναι η ίδια περίπτωση με τον κομμουνιστή που έλεγε στον ασφαλίτη «δεν υπογράφω, κάνε ό,τι θες» και εκτελείτο τραγουδώντας τη Διεθνή. Αρκούσε μια δήλωση για να γίνει ο Μπελογιάννης αστικό πολιτικό στέλεχος, αλλά δεν την έκανε. Εκεί είναι η υπερηφάνεια.
Ως εκ τούτου, είναι αυτονόητη για έναν κομμουνιστή η αντίθεση στην ομοφοβία. (Και η ηλικία, υπό την έννοια της σταδιακής υιοθέτησης πείρας, σωστής και λανθασμένης, και στην κοινωνία που ζούμε κυρίως λανθασμενης, συμφωνώ ότι μπορεί να αποτελέσει παράγοντα αν και όχι πάντα.) Ας σημειωθεί, λόγου χάρη, η πυροσβεστική τοποθέτηση της Αλέκας (που έχει πιάσει τα εβδομήντα) στη Βουλή που άμβλυνε κατά πολύ την εντύπωση που άφησε ο Γκιόκας, προφανώς συμπληρώνοντας τη θέση του Κόμματος και όχι αφ' εαυτής της.
Ωστόσο το κόμμα παρουσιάζει ακόμη σημάδια συντηρητισμού. Υπάρχει λοιπόν μια αντίφαση, ορατή διά γυμνού οφθαλμού, που πρέπει να λυθεί. Το πώς και το πότε αφορά τα μέλη και τα στελέχη του μέσω των συλλογικών τους διαδικασιών, όπως αυτές προβλέπονται από το καταστατικό, και με την δέουσα περιφρούρηση, και όχι εμάς. Και για να είμαστε δίκαιοι, το Κόμμα έχει κάνει πολύ μεγάλη πρόοδο σε σχέση με περασμένες δεκαετίες. Πριν τριάντα-σαράντα χρόνια διαγραφόσουν επειδή ήσουν λοαδ· τώρα όχι. Υπάρχει λοιπόν μια διαδικασία προόδου, που απλώς δεν έχει ολοκληρωθεί. Θέλω να πιστεύω, ίσως κάνω λάθος, πως κάποιος γραπώνεται με όλες του τις δυνάμεις από το λάθος λίγα δευτερόλεπτα πριν επιτέλους απαλλαγεί από την αυταπάτη και δει το σωστό. (Αν όντως είναι έτσι, το 95% στα αστικά κόμματα τον Σεπτέμβρη θα καταρρεύσει σύντομα· θα δούμε.)
Η λαθροχειρία που γίνεται —όχι όμως από εμάς, τα λοαδ μέλη και οπαδούς, που το στηρίζουμε απροϋπόθετα— είναι ο συνολικός χαρακτηρισμός του ΚΚΕ ως συντηρητικού εξαιτίας της στήριξης (και μάλιστα με απαράδεκτη ένταση) μια συντηρητικής θέσης, σε ζήτημα κιόλας εκτός του κύριου πεδίου ενδιαφέροντός του της ταξικής πάλης. Αυτή γίνεται βεβαίως εκ του πονηρού, και είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από την καλοπροαίρετη κριτική.
Φίλε Neophyte-commie, Συμφωνώ μαζί σου! Και εστιάζω σ' αυτό: παρα την πρόοδο που έχει κάνει, νομίζω πως η καλοπροαίρετη κριτική μπορεί να συμβάλει ώστε να κάνει μερικά βήματα πιο πέρα και σ' αυτό το ζήτητημα, γιατί θεωρώ ότι πρεπε να πάει πιο πέρα. Νά 'σαι καλά!
Το ΚΚΕ ηταν το μόνο κόμμα που αντιμετώπισε με σοβαρότητα το θέμα και σε επιστημονικό πλαίσιο στο μέτρο του δυνατού.Το μόνο που στάθηκε μακριά από τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύονταν από δεξιά κι αριστερά διεκδικώντας παράσημα προοδευτικότητας. Αυτό που ήθελε να αναδείξει ήταν ότι η σεξουαλικότητα αφορά το άτομο ενώ η οικογένεια είναι μια κοινωνική σχέση στη βάση του κοινωνικοοικονομικού συστήματος όπως και ότι άλλο είναι το φύλο και άλλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός.Λίγοι βέβαια έκατσαν να ακούσουν τι είπε το ΚΚΕ. Να θυμήσω ότι το πρώτο κράτος που αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία ήταν η Σοβιετική Ένωση αλλά έπειτα από πόρισμα επιστημονικού συμβουλίου.
Φίλε atom 9, Καλές και χρήσιμες οι επισημάνσεις σου. Δεν παρακολούθησα τη συζήτηση στη βουλή για να κρίνω το ύφος και το ήθος στην παρουσίαση της θέσης του κόμματος σε σχέση και σύγκριση με τα υπόλοιπα "τσόλια" στη βουλή. Δεν αμφιβάλλω καθόλου γι αυτό που λες. Και είναι πολύ σημαντικό να θυμίζουμε, όπως κανείς εδώ, πως η ΕΣΣΔ ήταν πολύ, μα πάρα πολυ πιο μπροστά απ' οποιανδήποτε αστική δημοκρατία και σε αυτό το ζήτημα. Ωστόσο, αυτό δεν δικαιολογεί απολογία αν (λαθεμένα ή σωστα αυτο να το συχητησουμε) διαπιστώνουμε ότι κάποιες εκφράσεις εκπροσώπων του κομματος απέχουν από αυτο που μια στοιχειώδης θεώρηση του θέματος θα έκανε οφθαλμοφανες. Πχ ότι κανένας δεν "επιλέγει" να γίνει γκαίυ ή λεσβία (λοαδ, γενικά). Αν υπάρχει επιλογή αυτή αφορά μόνον το να πάρει το θάρρος το άτομο με "μη συμβατικό" σεξουαλ. προσανατολισμό να δηλώσει την ταυτότητα του ανοιχτά - "to come out". Αυτό, όσο οι προκαταλήψεις το καθιστούν δυσκολία, πρέπει να είναι αντικείμενο στήριξης από το πιο προχωρημένο και ψαγμένο μερος της κοινωνίας, που ιδανικά θα έπρεπε να είναι το επαναστατημένο προλεταριάτο κι η πρωτοπορία του.
Εχω την εντύπωση πως ανάδειξη του θέματος από τους χαμερπεις (να μη σου πω ότι πολλοί από δαύτους είναι "closet queens" - τα χειρίστου είδιυς κρυπτο-ομοφυλικά, ομοφοβικά, υποκριτικά Καριόλια), γίνεται και με έναν επιπρόσθετο στόχο: να εκθέσουν και το ΚΚΕ, ως συντηρητικό κάι ομοφοβικό, για να σκοράρουν εναντίον του, επειδή είναι η μόνη δύναμη που αντιστέκεται σ' αυτό ν τον οίκο ανοχής που κατάντησε ιχψι μονον η Βουλή των ξεβράκωτων γονυπετών και πεοθυλαζόντων Ελλήνων μα και το ....ας το πούμε "κράτος" των...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντησηΔιαγραφή
«Πλην όμως, μια ένσταση εδώ. Η θέση του ΚΚΕ, που θεωρώ ότι συνιστά και την κύρια αιχμή της συνολικής διαφωνίας του με το "σύμφωνο", νομίζω πως φανερώνει υιοθέτηση μιας αστικής, ουσιαστικά συντηρητικής αντίληψης της οικογένειας σαν πυρήνα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Συνάμα, η διαφωνία του κόμματος μάλλον βασίζεται στην άποψη (διότι δεν πρόκειται για μιαν απόλυτα τεκμηριωμένη επιστημονικά θέση) οτι "Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ατομική, ιδιωτική υπόθεση, ενώ η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών».»
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, εδώ είναι το πρόβλημα. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι επιλογή, είναι κατάσταση, και μάλιστα κατάσταση διαταξική, σε αντίθεση λχ με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Όταν οι λοαδ λέμε «υπερηφάνεια», εννοούμε υπερηφάνεια διότι απορρίπτουμε τον κοινωνικό καταναγκασμό σε κρύψιμο, σε αποφυγή έκθεσης της ταυτότητάς μας, σε ντροπή. Είναι η ίδια περίπτωση με τον κομμουνιστή που έλεγε στον ασφαλίτη «δεν υπογράφω, κάνε ό,τι θες» και εκτελείτο τραγουδώντας τη Διεθνή. Αρκούσε μια δήλωση για να γίνει ο Μπελογιάννης αστικό πολιτικό στέλεχος, αλλά δεν την έκανε. Εκεί είναι η υπερηφάνεια.
Ως εκ τούτου, είναι αυτονόητη για έναν κομμουνιστή η αντίθεση στην ομοφοβία. (Και η ηλικία, υπό την έννοια της σταδιακής υιοθέτησης πείρας, σωστής και λανθασμένης, και στην κοινωνία που ζούμε κυρίως λανθασμενης, συμφωνώ ότι μπορεί να αποτελέσει παράγοντα αν και όχι πάντα.) Ας σημειωθεί, λόγου χάρη, η πυροσβεστική τοποθέτηση της Αλέκας (που έχει πιάσει τα εβδομήντα) στη Βουλή που άμβλυνε κατά πολύ την εντύπωση που άφησε ο Γκιόκας, προφανώς συμπληρώνοντας τη θέση του Κόμματος και όχι αφ' εαυτής της.
Ωστόσο το κόμμα παρουσιάζει ακόμη σημάδια συντηρητισμού. Υπάρχει λοιπόν μια αντίφαση, ορατή διά γυμνού οφθαλμού, που πρέπει να λυθεί. Το πώς και το πότε αφορά τα μέλη και τα στελέχη του μέσω των συλλογικών τους διαδικασιών, όπως αυτές προβλέπονται από το καταστατικό, και με την δέουσα περιφρούρηση, και όχι εμάς. Και για να είμαστε δίκαιοι, το Κόμμα έχει κάνει πολύ μεγάλη πρόοδο σε σχέση με περασμένες δεκαετίες. Πριν τριάντα-σαράντα χρόνια διαγραφόσουν επειδή ήσουν λοαδ· τώρα όχι. Υπάρχει λοιπόν μια διαδικασία προόδου, που απλώς δεν έχει ολοκληρωθεί. Θέλω να πιστεύω, ίσως κάνω λάθος, πως κάποιος γραπώνεται με όλες του τις δυνάμεις από το λάθος λίγα δευτερόλεπτα πριν επιτέλους απαλλαγεί από την αυταπάτη και δει το σωστό. (Αν όντως είναι έτσι, το 95% στα αστικά κόμματα τον Σεπτέμβρη θα καταρρεύσει σύντομα· θα δούμε.)
Η λαθροχειρία που γίνεται —όχι όμως από εμάς, τα λοαδ μέλη και οπαδούς, που το στηρίζουμε απροϋπόθετα— είναι ο συνολικός χαρακτηρισμός του ΚΚΕ ως συντηρητικού εξαιτίας της στήριξης (και μάλιστα με απαράδεκτη ένταση) μια συντηρητικής θέσης, σε ζήτημα κιόλας εκτός του κύριου πεδίου ενδιαφέροντός του της ταξικής πάλης. Αυτή γίνεται βεβαίως εκ του πονηρού, και είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από την καλοπροαίρετη κριτική.
Φίλε Neophyte-commie,
ΔιαγραφήΣυμφωνώ μαζί σου! Και εστιάζω σ' αυτό: παρα την πρόοδο που έχει κάνει, νομίζω πως η καλοπροαίρετη κριτική μπορεί να συμβάλει ώστε να κάνει μερικά βήματα πιο πέρα και σ' αυτό το ζήτητημα, γιατί θεωρώ ότι πρεπε να πάει πιο πέρα.
Νά 'σαι καλά!
Το ΚΚΕ ηταν το μόνο κόμμα που αντιμετώπισε με σοβαρότητα το θέμα και σε επιστημονικό πλαίσιο στο μέτρο του δυνατού.Το μόνο που στάθηκε μακριά από τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύονταν από δεξιά κι αριστερά διεκδικώντας παράσημα προοδευτικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που ήθελε να αναδείξει ήταν ότι η σεξουαλικότητα αφορά το άτομο ενώ η οικογένεια είναι μια κοινωνική σχέση στη βάση του κοινωνικοοικονομικού συστήματος όπως και ότι άλλο είναι το φύλο και άλλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός.Λίγοι βέβαια έκατσαν να ακούσουν τι είπε το ΚΚΕ.
Να θυμήσω ότι το πρώτο κράτος που αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία ήταν η Σοβιετική Ένωση αλλά έπειτα από πόρισμα επιστημονικού συμβουλίου.
atom9
Φίλε atom 9,
ΔιαγραφήΚαλές και χρήσιμες οι επισημάνσεις σου. Δεν παρακολούθησα τη συζήτηση στη βουλή για να κρίνω το ύφος και το ήθος στην παρουσίαση της θέσης του κόμματος σε σχέση και σύγκριση με τα υπόλοιπα "τσόλια" στη βουλή. Δεν αμφιβάλλω καθόλου γι αυτό που λες.
Και είναι πολύ σημαντικό να θυμίζουμε, όπως κανείς εδώ, πως η ΕΣΣΔ ήταν πολύ, μα πάρα πολυ πιο μπροστά απ' οποιανδήποτε αστική δημοκρατία και σε αυτό το ζήτημα.
Ωστόσο, αυτό δεν δικαιολογεί απολογία αν (λαθεμένα ή σωστα αυτο να το συχητησουμε) διαπιστώνουμε ότι κάποιες εκφράσεις εκπροσώπων του κομματος απέχουν από αυτο που μια στοιχειώδης θεώρηση του θέματος θα έκανε οφθαλμοφανες. Πχ ότι κανένας δεν "επιλέγει" να γίνει γκαίυ ή λεσβία (λοαδ, γενικά). Αν υπάρχει επιλογή αυτή αφορά μόνον το να πάρει το θάρρος το άτομο με "μη συμβατικό" σεξουαλ. προσανατολισμό να δηλώσει την ταυτότητα του ανοιχτά - "to come out". Αυτό, όσο οι προκαταλήψεις το καθιστούν δυσκολία, πρέπει να είναι αντικείμενο στήριξης από το πιο προχωρημένο και ψαγμένο μερος της κοινωνίας, που ιδανικά θα έπρεπε να είναι το επαναστατημένο προλεταριάτο κι η πρωτοπορία του.