ο, τι κι αν πει...

Να πει το “ναι” την εκβιάζει και την απειλεί
Κι ό, τι κι αν είν' αυτή, και του Χριστού η μάνα,
Αν πει το “όχι” δίχως φόβο ή συστολή
Την μετατρέπει από Μαντόνα σε πουτάνα...

“Πήρα  το 62% και δεν το έκανα…”, είπε ο Τσίπρας στο προχτεσινό debate, απαντώντας σε κριτική αιχμή του Μεϊμαράκη αναφορικά με την πιθανότητα να βρεθεί η χώρα εκτός Ευρωζώνης, σαν αποτέλεσμα της ψευτοδιαπραγμάτευσης.

Τι ήταν το 62% που λέει πως “πήρε” ο Τσίπρας;

Σίγουρα ήταν αυτό για το οποίο προειδοποίησε το ΚΚΕ – ότι το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος θα το εκλάμβανε σαν εξουσιοδότηση να φέρει ένα ακόμα μνημόνιο (διότι μνημόνιο σήμαινε και η πρόταση των  47 και βάλε σελίδων του).

Ήταν όμως και κάτι άλλο. Σ΄αυτην την φράση του Τσίπρα εκφράζεται μια σημαντικότατη πτυχή της αντιφατικότητας του ΟΧΙ, η οποία δεν μπορεί να αξιολογηθεί επαρκώς σβήνοντας στην λήθη την πολιτική και ψυχολογική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία προέκυψε. Μετά την ακύρωση του γράμματος του Δημοψηφίσματος από τον Γιούνκερ, σύσσωμη σχεδόν η άρχουσα τάξη της χώρας και οι  “εταιρες” της στο Ιερατείο της ΕΕ, ερμήνευσαν το πνεύμα του κατά το δοκούν. Το νόημα του δημοψηφίσματος, το οποίο διατυμπάνισαν με κάθε μέσο και τρόπο, ήταν ότι το ΟΧΙ σήμαινε έξοδο τουλάχιστον απ’ την Ερωζώνη, αν όχι κι απ’ την ΕΕ.

Με βάση το νόημα  που η άρχουσα τάξη είχε προσάψει στο ΟΧΙ, το 62% ψήφισε κατά της παραμονής στην Ευρωζώνη! Και αυτό το νόημα έχει ο κομπασμός του Τσίπρα “πήρα το 62%”, εννοώντας πως με αυτό το αποτέλεσμα, αν ήθελε, μπορούσε να βγάλει τη χώρα απ΄ την Ευρωζώνη. Που βέβαια σημαίνει επίσης πως έχει πλήρη επίγνωση ότι μπορούσε να μην υποκύψει στους εκβιασμούς των “εταίρων” του, αλλά δεν ήθελε, διότι ήταν ταγμένος στην εξυπηρέτηση της θέλησης της άρχουσας τάξης που διέταξε παραμονή στην Ευρωζώνη άνευ όρων.

Το ΟΧΙ του λαού, το οποίο τώρα καπηλεύεται η άχαρη διασκευή του Σύριζα με τίτλο ΛαΕ, αποτέλεσε μια σημαντική ιδεολογική ήττα για την άρχουσα τάξη, την ζημιά απ’ την οποία όμως μπορούσε να μειώσει απαξιώνοντάς το μέσω μιας βίαιας απώθησης του νοήματός του στο πολιτικό ασυνείδητο.

Η κυνική απάντηση της άρχουσας τάξης ήταν ότι “το νόημα του δημοψηφίσματος ήταν ότι το ερώτημα που έθεσε, όπως και η απάντηση του λαού σ΄ αυτό δεν είχαν κανέναν νόημα”.