ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΡΟΣΙΜΑ

Αυτό το έγκλημα δεν παραγράφεται

Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945, οκτώ και τέταρτο το πρωί: Η πρώτη ατομική βόμβα σκάει πάνω από την πόλη. Στις 9 Αυγούστου το ίδιο συμβαίνει στο Ναγκασάκι.
Το πρόγραμμα «Μανχάταν» ύψους 2 δισ. δολαρίων που είχε αρχίσει στις 9 Οκτώβρη του 1941 είχε φτάσει στην κορύφωσή του. Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι εξαερώθηκαν σε μια επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ μέσα από την οποία επεδίωκαν να υπαγορεύσουν τους ιμπεριαλιστικούς όρους στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης. Τυπικά στόχος ήταν η Ιαπωνία. Ουσιαστικά αντίπαλος προς τον οποίο στρεφόταν η απειλή ήταν η ΕΣΣΔ.
Η απόφαση για τη χρήση της ατομικής βόμβας πάρθηκε την 1η Ιούνη 1945. Στις 16 Ιούλη έγινε η γενική δομική της ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο του Νέου Μεξικού. Ο L. Szilard, επικεφαλής ομάδας επιστημόνων που μετείχαν στο πρόγραμμα έγραψε αργότερα ότι ο Byrnes (μέλος της Προσωρινής Επιτροπής και μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ) «ανησυχούσε για το γεγονός ότι η Ρωσία έχει καταλάβει την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία (...) πίστευε ότι η κατοχή της βόμβας από τις ΗΠΑ θα καθιστούσε τους Ρώσους περισσότερο χειραγωγήσιμους στην Ευρώπη...».
Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι έριξαν τις βόμβες για να συντομεύσουν τον πόλεμο. Τα δεδομένα μαρτυρούν άλλες επιδιώξεις. Η Γερμανία είχε συνθηκολογήσει από τις 9 Μάη 1945 και για την Ιαπωνία ήταν ζήτημα ημερών η συνθηκολόγηση και η παράδοσή της. Η Σοβιετική Ενωση από το Μάη του 1945 είχε αρχίσει να μεταφέρει με τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην Απω Ανατολή, για να συμμετάσχει στην τελική επίθεση. Την παρουσία της Σοβιετικής Ενωσης σ' αυτό το μέτωπο ήθελαν να αποφύγουν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί. Εγραψε αργότερα ο Τσόρτσιλ: «Η σοβιετική απειλή αντικατέστησε στα μάτια μας τον ναζιστή εχθρό (...) Σε λίγο θα είναι εύκολο στους Ρώσους εάν θέλουν να προχωρήσουν ως τις ακτές της Βόρειας Θάλασσας και Ατλαντικού».
Ετσι έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, στέλνοντας και μια προειδοποίηση στη Σοβιετική Ενωση ότι πρέπει να περιορίσει τις απαιτήσεις της για τους όρους της Συνθήκης Ειρήνης. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ στα απομνημονεύματά του αναφέρει: «Θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι η τύχη της Ιαπωνίας ρυθμίστηκε από την ατομική βόμβα. Η ήττα της ήταν βεβαία πριν ριφθεί η πρώτη βόμβα».
Η πορεία διαμόρφωσης του μεταπολεμικού κόσμου ήταν αντικείμενο οξύτατης διαπάλης ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό. Η διαμόρφωση του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία), μετά την επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, ήταν ένας προσωρινός συμβιβασμός των ιμπεριαλιστικών αυτών κρατών με το σοσιαλισμό.
Η ΕΣΣΔ, σηκώνοντας το κύριο βάρος του πολέμου, γίνεται για τους λαούς «σύμβολο» που οδηγεί την πάλη τους, αλλά και δύναμη που τους ωθεί σε αυτό που η ίδια οικοδομεί, το σοσιαλισμό. Οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν να φράξουν το δρόμο που μπορεί να οδηγήσει το ιμπεριαλιστικό σύστημα στο θάνατο. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, μιλώντας στις 31 Μάρτη 1949 στη Βοστόνη, ανέφερε τα εξής: «Είναι βέβαιον, ότι η Ευρώπη θα είχε κομμουνιστικοποιηθεί... εάν δεν ευρίσκετο η ατομική βόμβα εις τας χείρας των Ηνωμένων Πολιτειών» («Καθημερινή» 1/4/1949).

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8542531