Δεν υπάρχει "μήπως;"

Αναφερόμενος γενικόλογα στην αριστερά, την οποία πάντα, υποτίθεται, χαρακτήριζε το φαινόμενο της έλλειψης εμπιστοσύνης στον εαυτό της, ο Θανάσης Καρτερός λέει πως 

" Συνεχώς φοβόταν μήπως ξεφύγει από τον σωστό δρόμο, μήπως διαφθαρεί, μήπως τη βάλουν στο χέρι, μήπως δεν είναι όσο πρέπει αλύγιστη, όσο πρέπει ορθόδοξη, όσο πρέπει ηθική, όσο πρέπει παρθένα, όσο πρέπει πιστή στις αρχές".

Εδώ, μάλλον αναφέρεται στις κοινές ιστορικές καταβολές των Σύριζα και ΚΚΕ και στην μήτρα που, εξαιτίας του ορατού στον Θανάση φαινομένου, "γέννησε όχι μόνο λαθεμένες πολιτικές, αλλά και εσωκομματικά τέρατα", κατά την εκτίμηση του πάντα.

Στην συνέχεια, μάλλον στρεφόμενος προς τον Σύριζα, διαπιστώνει:

"Ακόμα κι εκεί όπου θα περίμενε κανείς ότι το φαινόμενο έχει εκλείψει, αυτό επιμένει. Ως ευκολία εξουδετέρωσης απόψεων και αντιπάλων. Ως ψυχολογικό σύνδρομο. Ως φθόνος που μεταμφιέζεται σε ιδεολογική μαχητικότητα. Ως ό,τι θέλετε, αλλά υπάρχει. Με πρόσημο το μήπως. Μήπως συμβιβαζόμαστε; Μήπως μας διαφθείρουν οι πιθανοί σύμμαχοι; Μήπως μας χαλάσει η εξουσία; Μήπως μας έχει ήδη χαλάσει; Μήπως χάνουμε τον ριζοσπαστισμό μας; Μήπως αλλάζουμε; Μήπως; Μήπως;"

Αν δεν ήμουνα σίγουρος πως τα ξέρει ήδη, θα έστελνα μήνυμα στον Θανάση λέγοντας του πως έχω νέα γι αυτόν:

Δεν υπάρχει "μήπως;" ως προς το αν συμβιβαζόσαστε. Το έχετε ήδη κάνει.
Δεν υπάρχει "μήπως;", για το αν θα σας διαφθείρουν οι πιθανοί σύμμαχοι σας. Η διαφθορά τους έχει ήδη αρχίσει να μεταδίδεται στους κόλπους σας.
Την απάντηση στο "μήπως χάνουμε τον ριζοσπαστισμό μας; Μήπως αλλάζουμε;"... την έχετε ήδη δώσει και δεν κουράζεστε να την επαναλαμβάνετε.
Δεν υπάρχει "μήπως;" σχετικά με το αν θα σας χαλάσει η εξουσία. Η εξουσία... και εδώ πάλι θα έπρεπε να είσαι πιο συγκεκριμένος, Θανάση, η εξουσία των αστών δεν χαλάει τους ήδη χαλασμένους. Η εξουσία αυτή, παντού και πάντοτε, όχι απλά προσπαθεί να "χαλάσει", μεταφορικά μιλώντας, αλλά να εξοντώσει αυτούς που θέλουν να την χαλάσουν, στην κυριολεξία. 

Ευτυχώς που δεν το καταφέρνει παντού και πάντοτε.

Κι αυτό, όπως και το προηγούμενο, το ξέρεις...
Αλλά επιλέγεις να προσποιείσαι πως το έχεις ξεχάσει.

Κατά τα άλλα, ούτε "Με τρισάγιο για τους πιστούς", ούτε με "αναδρομή στην Ιστορία για τους άλλους" ούτε και με "τα σχετικά σεμινάρια προς όλους" θα καταφέρνατε ποτέ να "εμπιστευόσαστε περισσότερο τον εαυτό σας...