για το κουρέλιασμα του διεθνούς νόμου

Παρακάτω ακολουθεί απόσπασμα απο την ομιλία του του Πρόεδρου Πούτιν, στη «Διεθνή Λέσχη Συζητήσεων του Βαλντάι», στο Σότσι,  24 Οκτωβρίου, σε συνδιάσκεψη, το θέμα της οποίας ηταν «Η Παγκόσμια Νέα Τάξη: Νέοι κανόνες ή ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες». 

Ο τόνος του Πούτιν έχει μια σοβιετική χροιά, με καταβολές απο την εποχή που οι σοβιετικοι ηγέτες είχαν σαν στόχο την ειρηνική συνύπαρξη. 

Ο Πούτιν, για λογαριασμό της Ρωσικής αστικής τάξης, παραπονείται για το κουρέλιασμα του διεθνούς νόμου από τις ΗΠΑ, με τον ευγενικό και διαλλακτικό τρόπο του ανθρώπου που δεν θέλει αυτήν την απαίσια συνεχή διαμάχη στην διεθνή αρένα. Λες και θα μπορούσε να είναι αλλιώς τα πράγματα. 

Υποθέτω ότι σαν σπουδαστής στην Σοβιετική Ρωσία ο Πούτιν θα διάβασε τον 'Ιμπεριαλισμό' του Λένιν, από τον οποίο η ομιλία του δεν φαίνεται να έχει διατηρήσει ουσιαστική γνώση. Μια, και όχι η μόνη, ουσιαστική διαφορά της ΕΣΣΔ από την σημερινή Ρωσία ήταν ότι δεν είχε μονοπώλια στα χέρια ιδιωτών τα οποία, με γνώμονα την επίτευξη κέρδους, ανταγωνίζονταν άλλα μονοπώλια στην διεθνή αγορά για να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους ένα ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι από την περιορισμένη πίτα της. 

Αυτό που ισχύει τώρα, ίσχυε πάντοτε. Νόμος είναι το συμφέρον του ισχυρού. (ποιος είχε την λαμπρή ιδέα να χρησιμοποιήσει το ευφημισμό 'δίκαιο' αντί για 'συμφέρον';) . Είναι πάντα το συμφέρον του ισχυρού αυτό που, με βια, καθίσταται νόμος. Νομιμότητα είναι το θεσμοθετημένο πλέγμα νόμων και η συμμόρφωση με αυτό. Μπορεί να εκφράζει μια, προσωρινή πάντα, ισορροπία διαφορετικών συμφερόντων σε περιόδους μεταξύ βίαιων συγκρούσεων αυτών των συμφερόντων. Όταν η ισορροπία δυνάμεων αλλάζει, και το διεθνές νομικό πλέγμα δεν την εκφράζει πλέον, τότε αυτό παραγκωνίζεται, κουρελιάζεται από τους ισχυρότερους. 

Οι καπιταλιστές που απαιτούν συμμόρφωση των καθυπότακτων σε 'νομο και τάξη, είναι πάντα έτοιμοι να ανατρέψουν οποιοδήποτε 'νομο,' (δικό τους η άλλων) για την επιβολή μια πιο βολικής  γι αυτούς 'ταξης'.  Στο επίπεδο του  ιμπεριαλισμού, όταν η διεθνής νομιμότητα δεν εξυπηρετεί, τόσο το χειρότερο για την νομιμότητα.

Το στάδιο στο οποίο ο καπιταλισμός διαλύει την δική του νομιμότητα χωρίς προσχήματα, εναλλάσσοντας χάος με τάξη κατά το δοκούν, είναι προοίμιο της πλήρους κατάρρευσης του. Το εναγώνιο ερώτημα είναι τι θα προκύψει από αυτό κι αν οι όποιοι απομείνουν θα μπορούν να πουν 'η ζωή συνεχίζεται'. 

✴✴✴✴

"[...]

Ηνωμένες Πολιτείες, έχοντας αυτοανακηρυχθεί νικήτριες του ψυχρού πολέμου, δεν είδαν χρησιμότητα σε αυτό. Αντί της καθιέρωσης μιας νέας ισορροπίας ισχύος, απαραίτητης για την διατήρηση της τάξεως και της σταθερότητος, προχώρησαν σε ενέργειες που έφεραν το σύστημα σε οξεία και σοβαρή ανισορροπία.
Ο ψυχρός πόλεμος τερματίσθηκε, αλλά δεν έκλεισε με μια συνθήκη ειρήνης, με σαφείς και διαφανείς συμφωνίες για τον σεβασμό των υφισταμένων κανόνων ή την καθιέρωση άλλων κανόνων και κριτηρίων. Αυτό δημιούργησε την εντύπωση ότι οι λεγόμενοι νικητές του ψυχρού πολέμου αποφάσισαν να πιέσουν τα γεγονότα και να διαμορφώσουν τον κόσμο έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις δικές τους ανάγκες και τα συμφέροντα. Εάν το υφιστάμενο σύστημα διεθνών σχέσεων, Διεθνούς Δικαίου και ελέγχων και αντισταθμισμάτων υψωνόταν στον δρόμο αυτών των επιδιώξεων, το σύστημα αυτό κηρυσσόταν άχρηστο, απαρχαιωμένο και κατεδαφιστέο.
Με συγχωρείτε για την αναλογία, αλλά έτσι συμπεριφέρονται οι νεόπλουτοι όταν ξαφνικά βρίσκονται με μεγάλη περιουσία, στην προκειμένη περίπτωση, υπό τη μορφή της παγκόσμιας ηγεσίας και κυριαρχίας. Αντί να διαχειρισθούν τον πλούτο τους με σύνεση, προς το δικό τους όφελος φυσικά, νομίζω ότι έκαναν πολλές τρέλες.
Μπήκαμε σε μια περίοδο διαφορετικών ερμηνειών και εσκεμμένων αποσιωπήσεων στη διεθνή πολιτική. Το Διεθνές Δίκαιο εξαναγκάσθηκε να υποχωρήσει, ξανά και ξανά, απέναντι στην επίθεση του νομικού μηδενισμού. Η αντικειμενικότητα και η δικαιοσύνη θυσιάστηκαν στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητος. Αυθαίρετες ερμηνείες και μεροληπτικές εκτιμήσεις αντικατέστησαν τους νομικούς κανόνες. Ταυτοχρόνως, ο πλήρης έλεγχος των μαζικών μέσων ενημερώσεως προσφέρει την δυνατότητα, όταν είναι επιθυμητό, να παρουσιάζεται το άσπρο ως μαύρο και το μαύρο ως άσπρο.
Σε κατάσταση όπου υπάρχει κυριαρχία μιας χώρας και των συμμάχων της, η μάλλον των δορυφόρων της, η αναζήτηση συνολικών λύσεων συχνά εξελίσσετο σε μιαν απόπειρα επιβολής των δικών τους συνταγών γενικής χρήσεως. Οι φιλοδοξίες αυτής της ομάδας διογκώθηκαν τόσο ώστε να παρουσιάζουν τις πολιτικές που κατέστρωναν στους διαδρόμους της εξουσίας ως απόψεις ολόκληρης της διεθνούς κοινότητος. Αλλά δεν ήταν έτσι.
Αυτή η ίδια η έννοια της εθνικής κυριαρχίας κατέστη μια σχετική αξία για τις περισσότερες χώρες. Αυτό που επροτείνετο στην ουσία ήταν η αρχή ότι όσο περισσότερη η νομιμοφροσύνη προς το μοναδικό παγκόσμιο κέντρο εξουσίας, τόσο μεγαλύτερη, αυτού η εκείνου του καθεστώτος, η νομιμοποίηση.
Τα μέτρα που ελαμβάνοντο εναντίον εκείνων που αρνούντο να υποταγούν είναι πολύ γνωστά και δοκιμάσθηκαν πολλές φορές. Περιλάμβαναν τη χρήση βίας, οικονομική και προπαγανδιστική πίεση, επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις και επίκληση κάποιου είδους «υπερνομικής» νομιμοποίησης, όταν χρειαζόταν να δικαιολογηθεί η παράνομη επέμβαση σε αυτήν ή εκείνη τη σύγκρουση ή να ανατραπούν μη συνεργάσιμα καθεστώτα. Τελευταία, είχαμε επίσης αυξανόμενα στοιχεία ότι απροκάλυπτοι εκβιασμοί είχαν χρησιμοποιηθεί σε βάρος ορισμένων ηγετών. Δεν είναι για το τίποτα που ο «Μεγάλος Αδελφός» δαπανά δισεκατομμύρια δολάρια για να κρατά υπό παρακολούθηση όλο τον κόσμο, των στενοτέρων συμμάχων του συμπεριλαμβανομένων.
Ας αναρωτηθούμε πόσο βολικά αισθανόμαστε έτσι, πόσο ασφαλείς είμαστε, πόσο ευτυχείς ζώντας σε αυτόν τον κόσμο, και πόσο δίκαιος και λογικός έχει γίνει.

[...]"

✴✴✴

Ολόκληρο το κείμενο-αναφορά στην ομιλία του Πούτιν, αν σ' ενδιαφέρει, εδω