καρφωμένος στο βράχο

Τέτοια λοιπόν τιμωρία ο μακάριος νέος ταγός
επινόησε για μένα, φρικτές αλυσίδες. 

Ω αιθέρια αύρα και ταχύφτεροι άνεμοι,
Πηγές ποταμών, και ωκεανών κύματα
Πολύκαρπη μάνα γης με το ατέλειωτο γέλιο

Κι εσύ κύκλε του ήλιου που βλέπεις το παν, φωνάζω
Δέστε πως εγώ, ένας Θεός, από τους Θεούς υποφέρω

Κοιτάξτε τι αίσχος

Που με αλυσοδέσανε

Για μύρια χρόνια να τυραννιέμαι!
Τέτοια λοιπόν τιμωρία ο μακάριος νέος ταγός
Επινόησε για μένα, φρικτές αλυσίδες.
Αλίμονο, για αυτόν και τον επερχόμενο πόνο

Είν’ η κραυγή του θρήνου μου. Ρωτώ

Πότ' επιτέλους, θα μπει τέρμα στο μαρτύριο μου.
Και όμως – πρόβλεψα καθαρά τι μου έμελλε

Να πάθω, το τραύμα που μέ ’βρε δεν ήταν έκπληξη.

Μα τώρα στο πεπρωμένο μου πρέπει να βαδίσω

Και ν’ αντέξω γνωρίζοντας πως

Της ανάγκης η δύναμη είναι ακατανίκητη .
Αλλά να σιωπώ για την μοίρα  μου δεν μπορώ,

Και πώς να μιλήσω. Για τη χάρη που έκανα στους θνητούς

Με κρατούν με φρικτές αλυσίδες.
Την κρυμμένη σε νάρθηκα πηγή της φωτιάς

Έκλεψα, τον δάσκαλο των τεχνών όλων,

Στους θνητούς για να δώσω απεριόριστους πόρους

Και γι τούτο το έγκλημα η ποινή - με καρφώσουν στον βράχο

Οι καιροί να με δέρνουν, και εκείνοι να με λοιδορούν.

***

Απόσπασμα, Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου

Απόδοση Red Rock Views

Image: a still from http://www.youtube.com/watch?v=Jt7mV22qiKMs