«Χτύπησα» Ίσκρα

«Χτύπησα» Ίσκρα στους σελιδοδείκτες μου χτες το βράδυ… και να, η πρώτη Σελίδα!  

Αν έκρινα από τίτλους, θα παρατηρούσα πως η γλώσσα της Ίσκρας του Λαφαζάνη δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτήν του Ριζοσπάστη... Και τι σημαίνει αυτο;

Μας λέει  η Ίσκρα πως «Οι Πολυεθνικές Θησαυρίζουν στην Ελλάδα!» και ότι ανέρχεται σε «πάνω απο το μισό του AEΠ ο τζίρος των 500 πιο κερδοφόρων εταιριών».

Ε, και λοιπόν; Έχει κάτι να προτείνει για τις πολυεθνικές, ή άλλως τα μονοπώλια, ο ΣΥΡΙΖΑ…  

ΤΙΠΟΤΕ!

Στην ίδια σελίδα όμως διαβάζω:

«γενική κατακραυγή για το φόρο στα ακίνητα και τσεκούρι στα ασφ. ταμεία»

για «Σάλο στην κοινωνία αλλά και αντιδράσεις»  

Ε, και λοιπόν; Θα καταργήσει την φοροληστεία στο σύνολο της ο ΣΥΡΙΖΑ;

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…

Μετά,

«εργατικός αναβρασμός ενόψει της γενικής απεργίας στις 6 Νοέμβρη!»

«επείγουσα ανάγκη η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος»…

Να και κάτι καλό(! ), σκέφτομαι. «Ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος»!

Το λέει και το ΚΚΕ.

Αλλά στάσου. Τι είδους ανασυγκρότηση θα μπορούσα να περιμένω από αυτούς που πρωτοστάτησαν στον εκφυλισμό του  συνδικαλιστικού κινήματος και δη από κάποιους που τώρα επιβιβάζονται στο «ναυαγοσωστικό» (Συριζα) έχοντας σαλτάρει από το σαπιοκάραβο που βουλιάζει (μυρίζει βρομο -πασοκίλα εδώ) σαν αρουραίοι;

Παρ’ όλα αυτά «συνεργασία ζητάει η πλατφόρμα του Π.Λ.

Στην ίδια σελίδα διαβάζουμε συνέντευξη με τον ίδιο – «Το Πρόγραμμα του Συριζα και το Συμφέρον του Τόπου Πάνω απο Υπερεθνικές Ενώσεις»

Παραθέτω μια ερώτηση και την απάντηση του Π.Λ.

Ερ.: Γιατί επιμένετε στη συνεργασία με το ΚΚΕ, ο Περισσός σας αγνοεί, ήδη τάχθηκε κατά της ευρωπαϊκής υποψηφιότητας του Α. Τσίπρα, και ο Δ. Κουτσουμπας δεν φαίνεται διατεθειμένος να ανοίξει διάλογο;

Απ.: Δεν νομίζω ότι η στάση όποιας ηγεσίας στο ΚΚΕ πρέπει να καθορίσει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Η στρατηγική της συμπόρευσης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς είναι μια μεγάλη και αναγκαία στρατηγική, που ξεκινάει από το σήμερα και πάει πολύ μακριά. Και αυτή η στρατηγική απευθύνεται πρώτα απ’ όλα στον κόσμο της Αριστεράς, που θέλει διακαώς τη συνεργασία και όχι «εμφύλιους» πολέμους. Αν υπάρχει ένα θέμα αυτό έγκειται στο να υπηρετήσουμε την υπόθεση της αριστερής συνεργασίας με ακόμα μεγαλύτερη συνέπεια, με περισσότερη ουσία και με πιο συγκεκριμένες και ρεαλιστικές πρωτοβουλίες.

Ωραία λόγια. Δηλαδή ακόμα κι αν το ΚΚΕ μας λέει «παράτα μας ήσυχους και ξεκουμπίσου» εμείς θα την ζητάμε την συνεργασία. Έχει άδικο το ΚΚΕ να βάζει ζήτημα αξιοπιστίας, να λέει πως η αριστερή φρασεολογία είναι μπλόφα; Ότι σκεπάζει μια οπορτουνιστική πρακτική. Ας το δείξει η πράξη. Να πάρουμε το πρόσφατο παράδειγμα της «συμπεριφοράς Π.Λ.».

ΛΟΓΙΑ: Λέει ο Π. πως « Ήταν λάθος και ατόπημα του ΣΥΡΙΖΑ που απεδέχθη να συμπεριληφθεί στην τροπολογία και το άρθρο 187Α και να το ψηφίσει μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ […]»

ΠΡΑΞΗ: πάει στην Βουλή και το ψηφίζει!

ΛΟΓΙΑ: προσπαθεί μετά να δικαιολογήσει την ΠΡΑΞΗ λέγοντας «Η επιλογή μου να ψηφίσω τελικά την τροπολογία, παρά τη ριζική μου διαφωνία, έγινε μόνο και μόνο για να μην κάνω και δεύτερη ζημιά στο ΣΥΡΙΖΑ».

Τι να πεις; Να πεις πως δεν ήταν «λάθος» ούτε και «ατόπημα του ΣΥΡΙΖΑ», να πεις πως ήταν επιλογή του; Να πεις και πολλά ακόμα;

Ένα μόνο: Ο χαρακτηρισμός «οπορτουνιστές» δικαιολογείται για ανθρώπους και πολιτικά  σχήματα που είναι πάντα τόσο πρόθυμα και έτοιμα  να κάνουν ιδεολογικές αβαρίες και συνειδησιακούς (αν τέτοιοι  υπάρχουν…) συμβιβασμούς.

Υγ

Χτες το βράδυ ένας φίλος (και φίλος του ΚΚΕ) μου έλεγε: «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα χαρτί που πρέπει να καεί».

Συμφωνώ, αλλά αναρωτιέμαι πόσο χρόνο θα χρειαστεί αυτή η «καύση» ενός μετενσαρκωμένου δικομματισμού, και πόσο θα κρατήσει η επόμενη πράξη πολιτικού θεάτρου...