να σου πω, αν μου επιτρέπεις...

 πως η ‘ανοχή’ του ‘οίκου’ σου είναι δική σου;

Φαντάζεσαι κάποιον να μπει στο δωμάτιο σου και να το κάνει αχούρι, με το «έτσι γουστάρω», 

φαντάζεσαι κάποιο να μπει στο σπίτι σου και να το μετατρέψει (συχώρεσε μου την έκφραση) σε μπουρδέλο, με το «έτσι θέλω», 

φαντάζεσαι την ώρα που τα κάνει αυτά να σ΄ έχει αναγκάσει να τον πληρώνεις χοντρά για νταβατζιλίκι, 

και μετά…

…. να έρθει με τον μπάτσο, να σου φορέσει μια μαύρη κουκούλα στο κεφάλι, για να μην έχεις ούτε μάτια να δεις τον εξευτελισμό σου, και να σου πει «κλείνω το σπίτι σου γιατί κατάντησε οίκος ανοχής»;

Τι άλλο να σου πω; Να σου πω «Ναι, ρε πούστη μου: σου το έχει κάνει γιατί η ‘ανοχή’ του ‘οίκου’ σου είναι δική σου και καταδική σου…»;

Μόνο αν είσαι έτοιμος κι αποφασισμένος να κατεβείς στο δρόμο 

(αν δεν το ’χεις κάνει ήδη) 

και να «του γ...

[βαλε τη δική σου οργισμένη ευχή εδω]», 

μόνο τότε δεν σου αξίζει αυτό που παθαίνεις. - 

    

Μ

φωτο: απο εδω