Η Συρία είναι κοντά (2)

Παρακάτω αποδίδω στα ελληνικά σύνοψη είδησης του bbc σχετικά με την άρση του εμπάργκο που απαγόρευε παροχή όπλων στους αντάρτες της Συρίας.  

Και ένα σχόλιο μου.

******

Κάτω από έντονη πίεση από τη Βρετανία και τη Γαλλία, το εμπάργκο παροχής όπλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά των ανταρτών της Συρίας έχει αρθεί.

[…] Για τη βρετανική κυβέρνηση, έναν από τους κύριους υποστηρικτές της άρσης του εμπάργκο, η κίνηση θεωρείται ως ένα βήμα «που θα ενισχύσει τις διεθνείς προσπάθειες για επίτευξη μιας διπλωματικής λύσης στη σύγκρουση στη Συρία». Αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου μια κοινά αποδεκτή ευρωπαϊκή άποψη. Αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων η Τσεχική Δημοκρατία, η Ολλανδία και η Σουηδία, ήταν επιφυλακτικές, ιδιαίτερα με τις διαβεβαιώσεις που δόθηκαν από τη βρετανική και τη γαλλική πλευρά ότι ο οπλισμός μπορεί να κατευθυνθεί σε μετριοπαθείς ομάδες ανταρτών και να μείνει έξω από τα χέρια των πιο ριζοσπαστικών ισλαμικών στοιχείων. Η Ευρώπη πήγε σ’ αυτή την συνάντηση, και εμφανίστηκε μετά απ’ αυτήν, διχασμένη – αν και τα πράγματα θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερα. Υπήρχαν φόβοι ότι, αν η συναίνεση δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί, τότε όχι μόνο το εμπάργκο όπλων, αλλά όλες οι άλλες κυρώσεις της ΕΕ κατά του συριακού καθεστώτος θα ακυρώνονταν. […]

[…] Η Γερμανία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμεσολάβηση μιας συμβιβαστικής λύσης. Ναι, το εμπάργκο όπλων εναντίον των ανταρτών παύει να ισχύει, αλλά όλα τα άλλα μέτρα της ΕΕ κατά της Συρίας θα συνεχιστούν. Η (προς το παρόν ισχύουσα) διπλωματική πίεση θα πρέπει να διατηρηθεί.

 
[…]

οι ευρωπαίοι υπουργοί συμφώνησαν σ’ αυτό που αποκαλούν «ένα κοινό πλαίσιο" για να μεθοδευτούν τυχόν μελλοντικές πωλήσεις όπλων προς τους αντάρτες, αν ληφθεί απόφαση για εξοπλισμό τους. Ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας, Γουίλιαμ Χέιγκ, λέει ότι «οι συμβατικές εγγυήσεις θα διασφαλίζουν ότι κάθε τέτοιος εξοπλισμός θα παρέχεται μόνο στο Συριακό Εθνικό Συνασπισμό (η κύρια ομάδα ανταρτών) για την προστασία των αμάχων». Όμως, οποιαδήποτε κίνηση που οπλίζει τους αντάρτες στην πραγματικότητα είναι πιθανό να οδηγήσει σε ανανεωμένη ανησυχία σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Απέχει από το να  είναι σαφές πως, σε πρακτικό επίπεδο, μπορεί να αποτραπεί η πιθανότητα να καταλήξει ο οπλισμός στα χέρια ισλαμικών στοιχείων. Ένα μεγάλο μέρος της μάχης γίνεται από συμμαχίες των ενόπλων ομάδων, μεταξύ των οποίων οι Ισλαμιστές είναι συχνά η πιο αποτελεσματικοί. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ότι τα όπλα που παρέχονται σε μία ομάδα ανταρτών θα μπορούσε να πέσουν στα χέρια άλλων.

Οι κυρώσεις της ΕΕ στη Συρία

• Απαγόρευση εισαγωγών / εξαγωγών όπλων και εξοπλισμού για εσωτερική καταστολή. Λήγει 1 Ιουν 2013
• Η τεχνική βοήθεια με μη θανατηφόρο στρατιωτικό εξοπλισμό επιτρέπεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις από το Φεβρουάριο του 2013
• Όλα οι πτήσεις συριακών φορτηγών αεροπλάνων απαγορεύονται από αεροδρόμια της ΕΕ
• Τα κράτη της ΕΕ υποχρεούνται να επιθεωρούν πλοία ή αεροπλάνα Συριακών ναύλων αν υπάρχει υποψία ότι μεταφέρουν όπλα
• Δέσμευση περιουσιακών στοιχείων σε 54 ομάδες και 179 άτομα που  εμπλέκονται ή ευθύνονται για καταστολή
• Απαγόρευση εξαγωγών για τεχνικό εξοπλισμό παρακολούθησης
[…]

red rock views: "No game-changer" (καμία αλλαγή στους κανόνες του παιχνιδιού)?

Eνα ερώτημα σχετικά με την άρση του εμπάργκο μετά την απόφαση της ΕΕ είναι κατά πόσο αλλάζει ουσιαστικά η κατάσταση, σαν αποτέλεσμα. Το ΒΒC, μεταξύ άλλων, λέει ότι δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτε - μια σειρά από χώρες του Περσικού Κόλπου και η Τουρκία, με διάφορους τρόπους, διευκολύνουν την ροή όπλων στους αντάρτες, ενώ η Ρωσία συνεχίζει να οπλίζει τις δυνάμεις της κυβέρνησης.

Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση αυτή εκφράζει τις τρέχουσες δυσκολίες και αντιφάσεις της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Από την μια πλευρά, οι  εξελίξεις στο πεδίο της μάχης δείχνουν ότι τα πράγματα αλλάζουν υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων. Αυτό θέτει την δύση κάτω από αυξανόμενη πίεση να επέμβει. Από τη άλλη, δυσκολεύονται να βρουν προσχήματα για άμεση στρατιωτική επέμβαση με δεδομένο ότι η κοινή γνώμη, οι λαοί δεν είναι πίσω τους. Αίφνης, την ώρα που ο Κάμερον της Βρετανίας πρωτοστατεί για την άρση του Εμπάργκο,  μια σφυγμομέτρηση του Opinium/Observer που δημοσιεύτηκε το Σάββατο δείχνει ότι τα τρία τέταρτα των βρετανών είναι εναντίον μιας στρατιωτικής επέμβασης, με οποιοδήποτε άμεσο ή έμμεσο τρόπο.

Μια αύξηση της παρέμβασης της δύσης με κλιμάκωση των εχθροπραξιών εγκυμονεί τον κίνδυνο επέκτασης της πυρκαγιάς στην ευρύτερη περιφέρεια, πράγμα που μπορεί να καταστήσει τον έλεγχο της κατάστασης ακόμα δυσκολότερο. Η απόφαση της λιβανικής σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ να εμπλακεί ανοιχτά με το μέρος της κυβέρνησης, ενισχύει αυτήν την αντίληψη.

Σε έρευνα από τους Financial Times του κόστους της παρέμβασης του μικρού Κατάρ στην σύρραξη, αποκαλύπτεται ότι αυτό το μικρό κράτος «με την γιγάντια όρεξη» είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της αντιπολίτευσης. Η «βοήθεια» του έχει περάσει το ποσο των 3 δισ. δολαρίων τα τελευταία δύο χρόνια, με γενναιόδωρα πακέτα για πρόσφυγες αποστάτες του καθεστώτος (μια εκτίμηση βάζει σε 50.000 δολ. το χρόνο για κάθε αποστάτη και την οικογένειά του). Το Κατάρ προσπαθεί να αγοράσει μια Ισλαμική επανάσταση, κατευθύνοντας την «βοήθειά του αποκλειστικά προς τα ισλαμικά στοιχεία πράγμα που δημιουργεί διενέξεις στον χώρο της λεγόμενης αντιπολίτευσης και προβλήματα στους δυτικούς, παρότι η χρηματοδότηση της αντιπολίτευσης από τις αραβικές δεσποτείες της Μέσης Ανατολής είναι ευπρόσδεκτη. 

Στο επίπεδο των εντυπώσεων, το παιχνίδι που παίζεται στηρίζεται στην δικαιολόγηση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης  με το γνωστό ψευτο-πρόσχημα της αντιπαράθεσης της «δημοκρατίας» με την «δικτατορία» του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Ασαντ και της υποστήριξης μιας αντιπολίτευσης με «δημοκρατικά πιστοποιητικά». Οι υποκριτικοί θόρυβοι από χώρες που φέρνουν δήθεν ενστάσεις, και ζητούν διαβεβαιώσεις ότι τα όπλα δεν θα καταλήξουν στους ισλαμιστές, υπονομεύονται από την εικόνα μιας «δημοκρατικής» δύσης να μάχεται στον πλευρό των (φευ) «αντί-δεσποτικών» σεΐχηδων και εμίρηδων που θέλουν να αγοράσουν μια «αντιπολίτευση» (σαν να ήταν ποδοσφαιρική ομάδα) και να την δρομολογήσουν προς επιβολή ενός ακόμα πιο αυταρχικού από το υπάρχον, φονταμενταλιστικου καθεστώτος στην Συρία.

Ένα ουσιώδες ζήτημα είναι ότι, μαζί με πολύ αίμα, ρέει και πολύ χρήμα σε τούτη την σφαγή. Το εμπάργκο εμποδίζει τον πιο ελεγμένο τρόπο στις πωλήσεις όπλων προς την αντιπολίτευση – πωλήσεις με αντάλλαγμα το χρήμα από τα  δεσποτικά καθεστώτα της περιοχής. Εμποδίζει επίσης τον έλεγχο σχετικά με το που δρομολογούνται τα όπλα και με τι πολιτικοί όροι επιβάλλονται σε συνδυασμό με την παροχή τους.

Η άρση του εμπάργκο της ΕΕ  προς το παρόν σημαίνει ότι μπορεί να προμηθεύει όπλα στους «αντάρτες» με τους δικούς της όρους και  είναι η λύση που, για την ώρα, θεωρούν ότι μπορούν να δώσουν στα παραπάνω προβλήματα.