Red Rock Views:
Είχα αναφερθεί στο θέμα αυτό σε παλιότερη ανάρτηση. Παρακάτω μεταφράζω την σούμα από μια πρόσφατη έκθεση της Oxfam η οποία (ανεξάρτητα από το πώς κρίνεται
ο ρόλος της οποιασδήποτε Oxfam)
είναι ενδεικτική για την κατάσταση στην Βρετανία σήμερα.
Από το κείμενο φαίνεται
ότι η κυβέρνηση βασίζεται 'πέραν του δέοντος' σε μη κερδοσκοπικές και φιλανθρωπικές οργανώσεις, δηλαδή
σ’ αυτό που στην Βρετανία ονομάζουν Voluntary Sector (εθελοντικός τομέας), για να μπαλώσει
κάπως την χασματώδη τρύπα που αφήνει η πολιτική της στο έδαφος της πρόνοιας. Οι
φωνές που ακούγονται από αυτό τον τομέα είναι «δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Δεν
είναι αυτός ο ρόλος μας»…
*****
Η έκρηξη της επισιτιστικής φτώχειας και η χρήση των τραπεζών τροφίμων είναι μια εθνική ντροπή, και υπονομεύει τη δέσμευση του Ηνωμένου Βασιλείου να εξασφαλίσει ότι όλοι οι πολίτες του έχουν πρόσβαση σε τρόφιμα - το βασικότερο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εκτιμούμε ότι πάνω από 500.000 άνθρωποι πλέον εξαρτώνται από την επισιτιστική βοήθεια, τη χρήση των τραπεζών τροφίμων και την παραλαβή δεμάτων με τρόφιμα, και ο αριθμός αυτός είναι πιθανό να κλιμακωθεί περαιτέρω κατά τους επόμενους μήνες. [..].
Η αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τράπεζες τροφίμων προκαλείται εν μέρει από την ανεργία, την αύξηση των επιπέδων της υποαπασχόλησης, το χαμηλό και μειωνόμενο εισόδημα, και την αύξηση τιμών των τροφίμων και των καυσίμων. [..]
Πιο ανησυχητικά, μέχρι το ήμισυ του συνόλου των ανθρώπων που στρέφονται προς τις τράπεζες τροφίμων το κάνουν ως άμεσο αποτέλεσμα των καθυστερήσεων, μειώσεων, ή και της πλήρους απόσυρσης των επιδομάτων τους. [...]
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις
ότι το καθεστώς των κυρώσεων [σ.σ. στα επιδόματα - κάτι που έχει ενταθεί με πρόσφατη
νομοθεσία της κυβέρνησης] υπερβαίνει τα όρια, και οδηγεί σε ένδεια, κακουχίες
και πείνα σε μεγάλη κλίμακα.
Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος οι περικοπές των παροχών και η εισαγωγή του Universal Credit [σ.σ. οικουμενικο επιδωμα], η οποία θα απαιτήσει πρόσβαση στο διαδίκτυο και θα κάνει τις πληρωμές λιγότερο συχνές, θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερους αριθμούς ανθρώπων, αναγκαστικά, να στραφούν σε τράπεζες τροφίμων. Οι τράπεζες τροφίμων μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν το αυξημένο επίπεδο της ζήτησης.
Η αύξηση της επισιτιστικής βοήθειας αποδεικνύει ότι το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας αποτυγχάνει στο βασικό καθήκον του να εξασφαλίσει πρόσβαση των οικογενειών σε επαρκές εισόδημα για να τραφούν επαρκώς. Η επιταχυνόμενη αύξηση στη δημιουργία των τραπεζών τροφίμων αντικατοπτρίζει ένα διογκούμενο πρόβλημα και αποτελεί μόνο μια μετρίαση του. Οι τράπεζες τροφίμων παρέχουν μια ζωτικής σημασίας υπηρεσία έκτακτης ανάγκης για τα άτομα που υποστηρίζουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν τα διαρθρωτικά αίτια για την αύξηση της επισιτιστικής φτώχειας. Οι τράπεζες τροφίμων δεν πρέπει να αντικαταστήσουν την «κανονικό» δίχτυ ασφαλείας που παρέχεται από το κράτος, με τη μορφή του κράτους προνοίας.
Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος οι περικοπές των παροχών και η εισαγωγή του Universal Credit [σ.σ. οικουμενικο επιδωμα], η οποία θα απαιτήσει πρόσβαση στο διαδίκτυο και θα κάνει τις πληρωμές λιγότερο συχνές, θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερους αριθμούς ανθρώπων, αναγκαστικά, να στραφούν σε τράπεζες τροφίμων. Οι τράπεζες τροφίμων μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν το αυξημένο επίπεδο της ζήτησης.
Η αύξηση της επισιτιστικής βοήθειας αποδεικνύει ότι το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας αποτυγχάνει στο βασικό καθήκον του να εξασφαλίσει πρόσβαση των οικογενειών σε επαρκές εισόδημα για να τραφούν επαρκώς. Η επιταχυνόμενη αύξηση στη δημιουργία των τραπεζών τροφίμων αντικατοπτρίζει ένα διογκούμενο πρόβλημα και αποτελεί μόνο μια μετρίαση του. Οι τράπεζες τροφίμων παρέχουν μια ζωτικής σημασίας υπηρεσία έκτακτης ανάγκης για τα άτομα που υποστηρίζουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν τα διαρθρωτικά αίτια για την αύξηση της επισιτιστικής φτώχειας. Οι τράπεζες τροφίμων δεν πρέπει να αντικαταστήσουν την «κανονικό» δίχτυ ασφαλείας που παρέχεται από το κράτος, με τη μορφή του κράτους προνοίας.
Η διεθνής πρακτική δείχνει πλέον την προτίμησή για
πληρωμές σε μετρητά αντί για τις ελεημοσύνες των τροφίμων, κυρίως διότι στρεβλώνουν
τις τοπικές αγορές και δεν αποτελούν μέρος μιας μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και
της στρατηγικής για την καταπολέμηση της φτώχειας.
Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι χιλιάδες αναγκάζονται να στραφούν σε τράπεζες τροφίμων και εκατομμύρια δεν είναι σε θέση να καλύψουν το αυξανόμενο κόστος ζωής, ως αποτέλεσμα του προγράμματος λιτότητας της κυβέρνησης, ενώ οι πλούσιοι, ιδιώτες και επιχειρήσεις, συνεχίζουν να αποφεύγουν την υποχρέωσή τους να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο των φόρων.
Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου