για ποιο λόγο ο Νίκος Μπογιόπουλος;

Προβοκατόρικη ανάρτηση σε ιστολόγιο

Δημοσίευμα με τίτλο «Πολιτικάντικες τακτικές σε βάρος του ΕΔΟΕΑΠ», αναρτήθηκε χτες στο ιστολόγιο fimotro.blogspot.com, με την υπογραφή και τη φωτογραφία του Νίκου Μπογιόπουλου, δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη», παρά το ότι δεν ήταν δικό του. Το κείμενο ήταν αναδημοσίευση ανάρτησης σε άλλα ιστολόγια μιας εκλογικής διακήρυξης άλλου δημοσιογράφου με το ίδιο επώνυμο (Γ. Μπογιόπουλος), υποψήφιου στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ για τον ΕΔΟΕΑΠ (ταμείο των δημοσιογράφων και του προσωπικού των ΜΜΕ), που άρχισαν χτες και ολοκληρώνονται σήμερα.
Ο Γ. Μπογιόπουλος δεν είναι μεταξύ των υποψηφίων που έχει ανακοινώσει ότι υποστηρίζει το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ και το δημοσίευμα εμφανώς επιδίωκε να δημιουργήσει συγχύσεις. Προφανώς πρόκειται για προβοκάτσια του συγκεκριμένου ιστολογίου. Που όταν έγινε αντιληπτή, οι δύο συνεπώνυμοι δημοσιογράφοι διαμαρτυρήθηκαν προς τον διαχειριστή του ιστολογίου, με αποτέλεσμα μερικές ώρες αργότερα το δημοσίευμα να «κατέβει». Οπως φαίνεται, η βρώμικη πολεμική ενάντια στο «Ριζοσπάστη» και στο ΚΚΕ, που βρίσκεται σε κορύφωση τους τελευταίους μήνες, δεν έχει κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιεί ακόμα και τα πιο φτηνά κόλπα.

rizospastis.gr

***

red rock views: Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο οι κάθε λογής προβοκάτορες, με απώτατο σκοπό πάντα να χτυπήσουν το κόμμα, βάζουν στο στόχαστρο ονομαστικά το Νίκο Μπογιόπουλο.

Ο λόγος δεν είναι βέβαια ότι ελπίζουν  πως η σιχαμερή λάσπη και παραπληροφόρηση θα κολλήσει μόνιμα. Και σίγουρα όχι γιατί τον βλέπουν σαν αδύναμο κρίκο. Τον ξεχωρίζουν, νομίζω, διότι ο ίδιος έχει κάτι ξεχωριστό και έντονα διακριτό. Εκτός από το γεγονός ότι είναι από τους καλύτερους δημοσιογράφους που γράφουν σήμερα, οπουδήποτε, είναι επίσης πολύ πειστικός και χαρισματικά επικοινωνιακός (το επικοινωνιακός χωρίς «εισαγωγικά»).  

Πίσω από την ψυχωτική εμμονή με το πρόσωπο του, υπάρχει το γεγονός ότι δεν μπορούν να ανεχτούν ότι η εικόνα ενός Μπογιόπουλου είναι συνυφασμένη με τον Ριζοσπάστη – δηλαδή ότι μπορεί κι η εργατική τάξη να γεννά δημοσιογράφους και γενικά διανοούμενους του αναστήματος ενός Μπογιόπουλου, που μπορούν να βρίσκουν την αλήθεια, να την λένε, και να τη λένε με μαστοριά, κουράγιο, να την λένε με τρόπο που να πιάνει τόπο, με ύφος που να εντυπωσιάζει φίλους και εχθρούς, να την λένε  και με τέτοια δύναμη  που στην κυριολεξία να ξεγυμνώνει τους αστούς και τα πληρωμένα τσανάκια τους. Εντέλει, δεν μπορούν να ανεχτούν ότι η εργατική τάξη μπορεί να γεννά ανθρώπους  που δεν εξαγοράζονται απο το κεφάλαιο. 

Βάλουν λοιπόν τα γλοιώδη ανθρωποειδή με μια αμυδρή ελπίδα ότι οι βολές κάτι θα φθείρουν, αν όχι και τον ίδιο.  

Μ