Ο κύριος Σταύρος, για τον πρωθυπουργό, τις απεργίες, και άλλα.

Ο κύριος Σταύρος μιλάει για τον πρωθυπουργό. Στη ουσία όμως μιλάει για το εαυτό του, απο την δική του οπτική γωνία, επενδύοντας στον πρωθυπουργό. Λέει λοιπόν ότι εμπνέεται (ο κ.  Σταύρος ή ο κ. Σαμαράς;) από την πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ.  

Υπερβάλλοντας, ολίγον τι κακόβουλα, θεωρεί «αληθές» πως «η απεργία στο μετρό διέλυσε τη ζωή στην πρωτεύουσα», παρομοιάζοντας, τον «άδοξο τερματισμό της [..], τηρουμένων των αναλογιών», με την ήττα των απεργών ανθρακωρύχων που «σφράγισε την πολιτική κυριαρχία της Θάτσερ» στη Βρετανία μερικές δεκαετίες πριν. Να θυμίσω ότι η απεργία των ανθρακωρύχων κράτησε ένα χρόνο και δεν έλιξε με επιστράτευση… ούτε «ηρέμως;».

Παρατηρεί λοιπόν ο κ Σταύρος πως «Η απεργία στο μετρό έληξε ηρέμως. Για να ακολουθήσει η απεργία των ναυτεργατών που είχε και αυτή παρόμοιο τέλος», και μαντεύει ότι «παρόμοια εξέλιξη φαίνεται ότι θα έχουν οι κινητοποιήσεις των αγροτών».

Ο κύριος Σταύρος, ο οποίος  κρυφοθαυμάζει τον κ. Σαμαρά, μας λέει πως οι θαυμαστές του θεωρούν θετικές «τις εξελίξεις αυτές», δηλαδή την ωμή επέμβαση του κράτους κατά των απεργών και υπέρ των αφεντικών τους,  και  τις «πιστώνουν στο ενεργητικό του έλληνα Πρωθυπουργού».

Ξαφνικά λέει και κάτι κουφό που δεν κολλάει με τα συμφραζόμενα: «διατυπώνεται όμως η άποψη ότι η κοινωνία είναι ώριμη για βαθιές αλλαγές». Τι είδους βαθιές αλλαγές κυρ Σταύρο μου; Κάνε το λίγο λιανά. Βαθύτερες από αυτές που ο Σαμαράς ονόμασε «επανάσταση»; Δηλαδή τι απόμεινε; Οι δίκες είναι δρομολογημένες, οι φυλακίσεις είναι στα χαρτιά… τι άλλο, κυρ Σταύρο; Εξορίες; Μήπως κάποιο νέο ιδιώνυμο. Μπορεί και να εννοείς δημόσιες ιεροτελεστίες με ανθρωποθυσίες όπου οι καπιταλίστες να πίνουν κυριολεκτικά αίμα εργατών;  

Σίγουρα, δεν μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε το «βαθιές αλλαγές» κατα το δοκούν. Και σίγουρα δεν εννοεί αυτες που θα κάνουν νόμο το δίκιο του εργάτη, όταν στην συνέχεια λέει: «Οι απεργοί του μετρό είναι από τους πιο καλοπληρωμένους υπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα και οι περισσότεροι διορισμένοι από πράσινα ή γαλάζια παράθυρα. Η απεργία των ναυτεργατών ήταν ερυθρά επαναστατική γυμναστική. Η κινητοποίηση των αγροτών εσκιάσθη από την αποκάλυψη για τη ληστεία του κράτους με τις ψευδείς δηλώσεις για τον αγροτικό ΦΠΑ». Έτσι, ο κ. Σταύρος μας λέει, λίγο έμμεσα, ότι οι "επαναστατικώς γυμναζόμενοι" εργάτες δεν έχουν προβλημα και άρα ούτε λόγο να απεργούν… και οι ''ληστές και ψεύτες'' αγρότες χωρίς ηθικό ανάστημα πως έχουν το θράσος να κινητοποιούνται…

«Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι η ελληνική κοινωνία έχει βυθισθεί στον λάκκο σκοτεινών συμφερόντων» συνεχίζει, ο κ. Σταύρος, και συμφωνούμε εδω: όχι η κοινωνία γενικά, αλλά η εργάτες και οι υπόλοιποι φτωχοί έχουν πέσει σε βαθύ και θεοσκότεινο λάκκο για να εξυπηρετηθούν τα ‘ηλίου φαεινότερα’ συμφέροντα της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

«Η αποκάλυψη της πραγματικότητας δείχνει ότι θεραπεία υπάρχει», μας λέει. Ναι, το μάθαμε και το πάθαμε: να αρρωσταίνει το κεφαλαιο και να κανουν εγχειρηση στους εργατες. 

«Ολο και περισσότεροι πιστεύουν ότι (και) η κρίση φούσκα είναι, θα περάσει…»

Η φούσκα δεν «περνάει» κύριε Ψυχάρη, η  φούσκα «σκάει». Αλλά αυτό πρέπει να το καταλάβουν κι οι υπόλοιποι εργάτες που σας πιστεύουν ακόμα…