Λες να μην ξέρω

Λες να μην ξέρω το αίμα και το πύον  των φύλλων;

Δεν κάθισα εκεί στην σκιά ενός τραυματισμένου δένδρου

Κι ακούμπησα στο κορμί του;

Λες να μην ξέρω τη χρήση του χώματος

και την κατάχρηση του ακόμα;

Αφού το ήπια με την τρυγιά του μούστου.

Ρωτάς τι ξέρω για την ένωση των φύλλων με το χώμα; Τίποτε,

Αν εννοείς το γιατί, πολλαπλασιασμένο επί των παραλλαγών του πως

Στις διατεταγμένες  μιας αφηρημένης γνώσης.

Το νιώθω όμως.

Για μένα τα κλαδιά δεν είναι μόνο αγωγοί που ενώνουν

Το χώμα με τα φύλλα.

Είναι και η χειροπιαστή

Αίσθηση ανάπαυσης.

Η παρένθεση από πτήση σε πτήση.

Αύριο θα με παρατηρείς με κιάλια περισσής επιστημονικότητας

Από μακριά (για να μην μ’ ενοχλήσεις  δήθεν)

Την ώρα που θα πλέκω την φωλιά μου από φύλλα, κλαδιά και χώμα.

Απορείς?

Αν θες να μάθεις την απλή (ίσως και την βαθύτερη ουσία της μηχανικής)

Ερμήνευσε το κελάηδημα μου.

M.