η αλήθεια δεν περνάει πάντα μέσα απ' τη Βουλή

Δυστυχώς, ούτε από το εκλογικό δικαίωμα, ούτε μέσα απ' τη Βουλή, ούτε απ' τη Δικαιοσύνη περνάει πάντα η αλήθεια. (Αλέκα Παπαρήγα)

Σύστημα σάπιο

Το σκηνικό συγκάλυψης και εκφυλισμού που προσπάθησαν να στήσουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης στη Βουλή, με αφορμή την ψηφοφορία για τη λίστα Λαγκάρντ, είναι άλλο ένα στοιχείο που πιστοποιεί ότι το σάπιο αστικό σύστημα δεν μπορεί παρά να έχει και θεσμούς που έχουν κυριολεκτικά σαπίσει. Το Κοινοβούλιο, εξαιτίας των αρνητικών για το λαό πολιτικών συσχετισμών, είναι ούτως ή άλλως εργαλείο νομιμοποίησης της βάρβαρης πολιτικής που διευθύνει η εκάστοτε κυβέρνηση. Αν όμως ψάξει κανείς πόσες φορές, την τελευταία μόνο τριετία, το Κοινοβούλιο έχει γίνει πλυντήριο μέτρων με διαδικασίες που ξεπερνούν κάθε όριο ακόμα και αυτής της πολύφερνης δημοκρατίας, αντιλαμβάνεται ότι καμιά φιλολαϊκή εξέλιξη δεν πρόκειται να προκύψει μέσα από αυτό.

Με διαδικασίες εξπρές και για πολλοστή φορά, το Κοινοβούλιο ενέκρινε τις προάλλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με μέτρα που προστίθενται στα προηγούμενα και συντρίβουν το λαό. Τα μνημόνια πέρασαν με διαδικασίες που κάνουν αστεία όποια προσπάθεια των αστών να υπερασπιστούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ολα αυτά με την κάλυψη του Συντάγματος, το οποίο επικαλούνται σαν θεματοφύλακα της δημοκρατίας, προσαρμόζοντας την ερμηνεία του στην κάθε περίσταση. Μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, τσάκισμα δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και μέτρα φοροαφαίμαξης του λαού περνάνε με το μανδύα του κοινοβουλευτισμού και του Συντάγματος. Κι όταν κάποιος πάει να αντιδράσει, πολύ περισσότερο όταν υιοθετεί ταξικά αιτήματα στον αγώνα του, τότε αναλαμβάνει η αστική Δικαιοσύνη να βγάλει παράνομες και καταχρηστικές εννιά στις δέκα απεργίες.[...] Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Καμιά θλίψη για τηχαμένη τιμή της αστικής δημοκρατίας

 Την ώρα που στην ελληνική Βουλή τα κοκόρια σηκώναν ντόρο για το τίποτα (για να «αποδείξουν» πως πολλά θα αλλάξουν, ενώ γνωρίζουν πως όλη η ιστορία για το «στικάκι», δεν είναι άλλο από ένα ακόμα άλλοθι δημοκρατίας ενός συστήματος που τσακίζει καθημερινά εκατομμύρια ανθρώπους της δουλειάς), λίγο πιο χαμηλά στους παραλλήλους της Γης, στο Μάλι και την Αλγερία, ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή το μονοπωλιακό κεφάλαιο, έδειχνε τα δόντια του, σε μία κόντρα που λίγο απέχει από το να αποδειχτεί βάση - αφετηρία για ένα νέο απέραντο λουτρό αίματος σε βάρος των λαών.[...]

 Τα γεγονότα δείχνουν ποινικές και πολιτικές ευθύνες

«Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τόσο ο Γ. Παπακωνσταντίνου, όσο και ο Ε. Βενιζέλος κράτησαν το αρχείο στα συρτάρια του υπουργείου, το απέκρυψαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν το πρωτοκόλλησαν, δεν ενημέρωσαν τις αρμόδιες υπηρεσίες ως όφειλαν.
Το επιχείρημα ότι αυτό το αρχείο δόθηκε ατύπως από τις γαλλικές αρχές, δεν απαλλάσσει από τη συγκεκριμένη υποχρέωση. Αλλωστε, το δεύτερο αρχείο, που παραδόθηκε από τις γαλλικές αρχές πριν από δύο μήνες, μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης, παρελήφθη και δόθηκε στο ΣΔΟΕ και τους οικονομικούς εισαγγελείς με το νόμιμο και επίσημο τρόπο. Γιατί αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει και για το πρώτο;
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ούτε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ούτε ο Ε. Βενιζέλος αξιοποίησαν το συγκεκριμένο αρχείο για να εντοπίσουν και να συλλάβουν πιθανούς φοροφυγάδες της λίστας.
Το επιχείρημα και εδώ ότι το αρχείο ήταν προϊόν υποκλοπής και άρα μη αξιοποιήσιμο, δεν ισχύει, διότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τουλάχιστον για τη διασταύρωση στοιχείων. Οπως έγινε και σε άλλες χώρες, όπως άλλωστε αξιοποιείται ακόμη και μια ανώνυμη καταγγελία, προκειμένου να συλληφθούν ακόμα και μικροί φοροφυγάδες και παραβάτες. Πόσο μάλλον όταν εδώ δεν μιλάμε για απλούς καταθέτες, αλλά για μεγαλοκαταθέτες και συνεπώς πιθανούς μεγαλοφοροφυγάδες. Είναι, επίσης, αδιαμφισβήτητο ότι το αρχικό αρχείο αλλοιώθηκε, όπως και ότι το ίδιο αρχείο χάθηκε με ευθύνη του Γ. Παπακωνσταντίνου». Γ. Γκιόκας Εισηγούμενος την πρόταση του ΚΚΕ .