κόλαση φωτιάς

 

Την ώρα που γράφω, αμέτρητες εκτάσεις είναι καλυμμένες απο  χόβολη και στάχτη στο Κολοράντο που ακόμα καίγεται. Ψάχνοντας για νέα, έπεσα πάνω στο USA Today (http://www.usatoday.com/) όπου κάθε βίντεο με θέμα την κόλαση φωτιάς αρχίζει με μια αηδιαστική (ultra-consumerist) διαφήμιση, απο την οποία διαρρέει σαν ευκοίλια η φιλοσοφία της απληστίας. Δεν μέτρησα πόσες φορές ο αντιπαθέστατος τύπος (μπορεί και να μη φταιει αυτός  – αν είναι ηθοποιός, τον ρόλο του παίζει ο άνθρωπος... ) προφέρει την λέξη more and more and more and more³ (=περισσότερο, κι άλλο, κι άλλο ... κι ακόμα)... πριν αρχίσει η είδηση για σπίτια που καίγονται, για χιλιάδες ζώα που αποτεφρώθηκαν, για μια κόλαση και απόγνωση που επεκτείνεται...  

Σκέφτηκα για τον ακούσιο, παράπλευρο συμβολισμό της διαφήμισης, κι ότι αυτή η τόσο βαθιά ενσωματωμένη στο σύστημα απληστία έχει μετατραπεί στην φωτιά που τους καιει. Κόλαση κι απόγνωση, κι όμως αυτοί που διαπράττουν τις μεγαλύτερες αμαρτίες κατά της «μητέρας φύσης» δεν πληρώνουν γι αυτές, πληρώνει ακριβά η φύση δυστυχώς, και εχει  αρχισει να μας τιμωρεί όλους, ένοχους κι αθώους.

Η Αμερική δεν είναι μακριά. Οι πρόσφατες πυρκαγιές σε Αττική και Κορινθία ανακάτεψαν κι εδώ λίγο το ίζημα απο μνήμες της λαίλαπας του 2007. Αλλά έφεραν άραγε στην επιφάνεια, σ’ ότι αφορά την προστασία των δασών και γενικότερα το ζήτημα του περιβάλλοντος, την διαπίστωση ότι το φαύλο κράτος μας εξακολουθεί να διαγράφει τους φαύλους κύκλους του;

Η κρίση και η εστίαση στον άμεσο εφιάλτη που βιώνουμε έχει ζουλήξει στα πολιτικά απωθημένα την προβληματική για ένα όχι και τόσο μελλοντικό εφιάλτη – τον περιβαλλοντικό.

Θα επακολουθήσουν δυο άρθρα, σαν αρχή, στο θέμα