η πιο μεγάλη καμπή

 

η πιο μεγάλη καμπή της ιστορίας γράφεται με μικρές εξεγέρσεις

όπως το να μην πάρεις μέρος σε μια ανούσια για σένα τελετή (παραδείγματος χάριν: η απόφαση να μην φορέσεις το κουστούμι σου με άσπρο πουκάμισο και μπλε γραβάτα το πρωί, όπως σε κάθε εθνική επέτειο πριν την παρέλαση, και να μην πάς στην γιορτή του νεοεκλεγμένου επειδή ο πατέρας σου το απαιτεί κι επειδή οι πιότεροι εκεί θα πανε σήμερα, μα να πας όπου θέλεις, γιατί έτσι γουστάρεις, κι ας σε κοιτάει ο παπάς της ενορίας καλά-καλά....),

όπως η απόρριψη άχαρων επαφών σε φθαρμένο ρυθμό καθημερινότητας (παραδείγματος χάρη: σ’ αυτόν που θέλεις να πατήσεις κάτω, σαν το σκουλήκι που είναι, να μην πεις καλημέρα επειδή είναι ξάδελφος του υφυπουργού και κομματάρχης και είχε τάξει στον πατέρα σου μια θέση στο δημόσιο για σένα κι επειδή έτσι κάνουν όλοι οι προύχοντες στο χωριό – έτσι κι αλλιώς μαλάκες είναι και το ξέρεις)